Aan het einde van 2013 was daar plots het nummer Red Eyes. Een vijf minuten durend teken van terugkeer  van The War On Drugs. Een korte introductie (voor wie het interview nog niet heeft gelezen deze issue): The War On Drugs is een band ontsproten uit het creatieve brein van multi-instrumentalist Adam Granduciel die toegankelijke psych/rock muziek maakt met sterke hints van americana. In 2011 verscheen het tweede album ‘Slave Ambient’ onder luid gejuich waardoor menig muziekliefhebber met hooggespannen verwachtingen uitkeek naar een eventuele opvolger.

Bandreceptuur
Na acht maanden durende opnamesessies is die langverwachte opvolger nu dan eindelijk hier onder de titel ‘Lost In The Dream’.  Het album begint met het bijna negen minuten durende nummer Under The Pressure. Deze track wijst onmiddellijk naar de eerstvolgende afslag richting je dagdromen, want wederom zijn Granduciel en consorten er in geslaagd een heerlijke sfeer te creëren waarbij een uurtje kan worden weggedroomd. Tweede nummer en single Red Eyes is misschien wel het meest toegankelijke stuk muziek dat de band voort heeft gebracht en tevens het nummer dat het meest tegen vorig album ‘Slave Ambient’ aanleunt. Later in het album diept de band zijn geluid meer uit dan ooit tevoren en voegt verrassende, nieuwe accenten toe aan de bekende bandreceptuur. ‘Lost In The Dream’ toont zich uitermate sterk met nummers als Eyes To The Wind, Burning en het epische An Ocean In Between The Waves.

De echoënde gitaar en dito zang, de subtiele pianopartijtjes, de soundscapes en samples, de opbouw en vooral die langgerekte afbouw van nummers klinken als van alles, maar wanneer het wordt samengevoegd toch het meest als The War On Drugs. De verwachtingen zijn niet alleen ingewisseld maar ruimschoots overtroffen met dit weergaloze album, dat gemaakt is voor nachtelijke uurtjes op de snelweg. Een album om van voor tot achter te luisteren, zonder skippen. Een wereldplaat!
Rob Verkerk

Debuutalbum ‘America Give Up’ is de ideale ‘zon, ramen open, zonnebril, korte broek, aan het strand liggen, good vibes, vlees scheuren en bier drinken’-soundtrack van 2012. Eén van die weinige platen die alleen als je eraan denkt al een goed gevoel geeft en heerlijke herinneringen oproept. Dan is het toch wel even spannend als ‘World Of Joy’ ineens door de brievenbus komt zeilen. Een nieuwe Howler?! Uh-oh…

Bijna op mijn blote knieën raap ik de envelop op en laat het promo-cd’tje drie keer vallen voordat ik deze eindelijk in de cd-speler krijg. Wetende: dit kan twee kanten op… Het begint met een flink aantal tikken op de cowbell en dan zijn we onderweg met Al’s Corral. En ja hoor, al na 24 seconden kickt het refrein in met rechtoe-rechtaan gitaarpartijen die catchy af worden gemaakt met jaren ‘80-plingelpartijtjes en heerlijk hoge tweede stemmetjes. Godzijdank: Howler is terug! Gelijk wordt het stokje overgedragen aan het chaotische en raggende Drip.

De band is ontketend en die typerende, dikke sound slaat je van alle kanten voor je smoel. Iedereen wakker? OK, mooi! Via de galmende single Don’t Wanna pakt de band een lekker tempo op, dat met Yacht Boys trippend en puntig beetgehouden wordt. Titelsong World Of Joy trekt het geheel weer wat richting de spannende, donkere kant van de band. Bij Louise is het ouderwets galmen en swingen met de gitaarlicks. Dat doorgaat tot het met oohtjes en aahtjes gevulde Indictment en Aphorismic Wasteland Blues, waar waarschijnlijk wel een betere demo voor uitgewerkt had kunnen worden.

Of er een klassieker als Back Of Your Neck opstaat, valt te bezien. Maar het is wel een ‘ouderwetse’ knaller van de band uit Minneapolis. Met dezelfde ‘fuck you- en the-world-is-ours-vibe’. En dat kunnen we deze zomer wel gebruiken, ik kijk door deze plaat alweer uit naar een zon-, bier-, road trips- en vol slechte grappen geladen zomer.
Ricardo Jupijn

MOATS een vierkoppige band die oorspronkelijk uit Biggleswade UK komt, een klein dorpje dat een uur ten zuiden van Londen ligt. Ze kiezen ervoor wat in zichzelf gekeerd te blijven, dit omdat de muziek voor zich spreekt. De jongens van Moats hebben al samen gespeeld met, Pete Doherty, The Big Pink en Little Comets. Dit onder hun oude naam: Kenetics.

Tootache is een nummer dat je grijpt vanaf het moment dat je de eerste drumpartij hoort, samen met het aanstekelijke gitaarspel dat ritmisch door het nummer loopt, en zorgt ervoor dat je niet meer kunt stoppen met luisteren. Je móét door blijven gaan om te horen hoe het eindigt. En daarna besluit je al snel om op de replay-knop aan te klikken.

Singapore
De jongens van MOATS hebben het album ‘Singapore‘ opgenomen in hun slaapkamer en is zeker niet te missen, want naast Tootache is er nog veel meer goeds te beleven. De productie hebben ze ook in eigen hadden gehouden. Ze hebben eigenlijk alles zelf gedaan. En dat heeft helemaal niet zo slecht uitgepakt.

Trashpoppers DZ Deathrays doken in 2011 plots op met een album vol harde feestmuziek. Niet chill naar beats luisteren met je zelfgemaakte mojito in de hand, maar met goedkoop bier en Jägermeister stuiteren door een kraakpand met je vrienden. DZ Deathrays houdt van feestjes en die hebben de twee heren tijdens hun achttien maanden durende tour zeker gehad. Drinken tot ze kotsen, van podiums gegooid worden, het volume op elf en feesten. Niet voor niets was DZ Deathrays (samen met Bleeding Knees Club en Yacht Club DJ’s) onderdeel van de ‘Call The Cops Tour’.

Een tijdje was het stil en verscheen er ineens de track Northern Lights. Daarmee leek het er heel even op dat het feestlichtje ietwat zou worden gedimd. Niets is minder waar en om dat te bewijzen brengt de band nu Gina Works At Hearts uit. Het vertrouwde DZ Deathrays geluid met een strakkere productie dan we gewend zijn van het Australische tweetal. Wat blijft is een strakke riff, een heerlijke opbouw en de party-mentaliteit.

Black Rat
DZ Deathrays heeft zich voorgenomen om niet net als Australische collega’s in het circuit te blijven hangen in het thuisland. Het zal daarom niet lang duren voordat het tweetal weer eens naar Nederland komt overvliegen. Een tweede album is onderweg met de naam ‘Black Rat’ welke zal verschijnen op 2 mei. Beide tracks Northern Lights en Gina Works At Hearts zullen hierop te horen zijn.

Van plan om dit live te gaan aanschouwen? Check eerst hier de nieuwe track Gina Works At Hearts en begin daarna vast met indrinken!

Heb je rustiger nummer Northern Lights nog niet gehoord? Zeker ook even doen:

We slaan in deze post twee vliegen in één keiharde klap van Deer Tick. Zo hebben we de Nederlandse prèmiere van het nummer Big House en mogen we 2 x 2 tickets weggeven. We weten niet meer waar we moeten beginnen!

Big House
We beginnen bij de videoclip van Big House, een rustiger nummer van het album ‘Negativity’. Het nummer is al vrij zwaar, maar je moet sterk in je schoenen staan om het droog te houden als zanger John McCauley je zachtjes tokkelend meeneemt door de snel geknipte, glazige en nachtelijke videoclip die een bijzonder intieme sfeer weet te creëren.

Tickets!
En dan naar de tickets, want we mogen 2 x 2 kaarten weggeven voor de show in Tivoli de Helling aanstaande zondag! Stuur ons even een kort mailtje voor vrijdag 21:00 uur op prijsvraag@thedailyindie.nl en wie weet ga je met een vriendje of vriendinnetje naar Deer Tick 2 februari!

Zodra jongetjes in Denemarken uit de pampers zijn krijgen ze een gitaar of drumstok in de hand gedrukt volgens mij. Anders is het lastig te verklaren waarom er zoveel goede muziek uit Kopenhagen komt de laatste jaren.

Beklemmend
De drie broekjes van Shiny Darkly weten de donkere kanten van het pop spectrum op te zoeken in het beklemmende Dead Stars van hun nieuwste EP. Drijvend op de constante bastonen en drums zwelt het nummer tot epische proporties met toevoeging van blazers en de steeds intenser wordende vocalen en gitaren. Op Roskilde en Iceland Airwaves mochten ze zich al laten zien, in januari is Eurosonic aan de beurt.

Het Londense The Death Of Pop heeft naast een lekkere bandnaam ook een aantal zeer fijne nummers, waarvan de laatste de titel Tasteless mee heeft gekregen. Shoegazende en prielerige gitaarlijnen, ofwel ‘janglegaze’ vormen de sterke basis waarop deze band gebouwd is, die op veel momenten doet denken aan de betere dagen van Johnny Marr en Kevin Shields. Sowieso put de band veel inspiratie uit de jaren ’80/’90, soms wel een beetje heel erg opzichtig, maar daar is niks mis mee als je dit soort nummers eruit weet te krijgen. Single Tasteless duurt maar liefst meer dan zeven minuten, maar gaat geen enkel moment vervelen. Onder andere door alle geluidsgolven die telkens over je heen komen walsen, maar ook zeker door het hemelse achterwerk van een of andere schone dame, die we in allerlei hypnotiserende kleuren goed te zien krijgen.

Meer, meer
Nadat je weer terug bent ui de trip van Tasteless, is het zeker nog aan te raden om de vorige single Sun In My Eyes nog even te checken, om te horen wat de band nog meer in haar mars heeft. We zien dan ook erg benieuwd waar ze in 2014 allemaal mee zullen komen, het voorspel belooft in ieder geval al veel goeds.

I don’t know where it’s all about, but I like it. De band Dahga Bloom uit Fullerton, Californië komt ineens voorbij op mijn beeldscherm en maakt nu eens geen Californische garage. Dahga Bloom maakt duistere postpunk en voor de rest is er eigenlijk niet zo heel veel te vinden over de band. Er zit in ieder geval opvolger van hun debuutplaat aan te komen die ‘No Curtains’ gaat heten en uitgebracht gaat worden via Captcha Records. De band maakt bij alle nummers op het album zeer spacy en trippy videoclips, die je kunt vinden op hun kanaal op YouTube. Ik koos voor Adolf Hipster (gelukkig zijn de rest van hun songtitels niet zo slecht); een LSD-erige clip met gierende baspartijen, fuzzed out gitaren, trippy zanglijnen en een bak herrie waar je duizelig van wordt. Genieten dus.

Een prachtig nummer met daarbij een eveneens prachtige clip, dat zijn wel de dingen die je op een dag als vandaag in prèmiere wilt laten gaan. Tussen al dat gitaargeweld dat je dagelijks voor je kiezen krijgt van ons, is dat een aangename afwisseling. Bij deze dan ook de nieuwe clip van SEΛ + ΛIR bij het strelende nummer You Don’t Care About Me. Klavecimbels, kristalzuivere samenzang, een heerlijk verliefde spanning en een pakkend refrein, het zit allemaal verpakt in dit kleine en wonderschone liedje dat de drie minuten net niet aanraakt. En dan hadden we nog niet verteld dat er zelfs een optie bij de video zit om ‘m in 3D te bekijken! (En hoe dat werkt, dat weten wij ook niet precies…)

Debuutalbum
De single staat op het eerder verschenen debuutalbum ‘My Heart’s Sick Chord‘. Het constant toerende echtpaar weet met die liedjes elk publiek muisstil te krijgen en dat blijkt ze ook te lukken via een beeldscherm. Check hieronder dan ook snel de clip van You Don’t Care About Me! 

Foto: Melissa Houben 

De space cowboys van Cosmonauts en onze huidige coverhelden brachten onlangs een nieuwe videoclip uit bij het nummer What Me Worry. Gelukkig bij deze, want dit is toch wel één van de sterkste nummers die we de afgelopen tijd hebben gehoord. De heerlijk, lome gitaarpartijen en achteloos klinkende akkoordovergangen brengen je direct in een buitengewoon goede sfeer.  De heerlijke sound en buitengewoon lekkere, slacky groove maken je langzaam gewichtloos en neemt je mee naar nieuwe dimensies. Dit is zo’n nummer dat iets met je doet, terwijl je niet weet waarom.

Let’s do it!
Vooral tijdens het maken het laatste magazine trok dit nummer mij door de zware laatste loodjes heen. Los van  het muzikale gedeelte  zit ’t ‘m bij dit nummer ook in de tekst. Dat ene stukje met: ‘And I’m not tired, I’m not weary, I don’t need no sleep at all’. Man! Deze zanglijn geeft mij een instant effect van zeven blikjes Red Bull en een lijn speed. INDERDAAD: FUCK THIS SHIT, LET’S DO THIS! Ik voel me helemaal goed bij het horen van dit nummer en kan er  direct weer vol tegenaan. Ik weet niet wat het is, waarschijnlijk denk je: ‘wat lult die gast nou allemaal?’. Maar ik weet het ook niet, man. Ik vind het gewoon écht een lekker nummer. Fuck!

De afgelopen en komende tijd zijn we als een malle aan het knallen om Issue #04 binnenkort af te gaan leveren. Over die Issue, die weer helemaal vol komt te staan met een hoop mooie content. Helaas wacht nieuwe muziek niet tot wij klaar zijn met onze deadline, dus we blijven in de tussentijd alles bijhouden en hebben weer een aardig lijstje bij elkaar weten te krijgen met een hoop toffe, nieuwe muziek. Met ook nog een aantal video’s, dus dan kan je ook nog ergens naar kijken tijdens het luisteren. Enjoy!



Dead Ghosts – Roky Said



WAMPIRE –  Spirit Forest



Gloss – Ian’s Dream



LODRO – Big Sleep For Alice



Bipolaroid – Supernatural Beauty



Boneyards – Vega Chain



The Men – I Saw Her Face



Melody’s Echo Chamber – Crystallized



Bombay Show Pig – Making Friends (Baskerville Remix)



Kim Janssen – The Lonely Mountains