Bij het verschijnen van Odd Blood in 2010 kreeg Yeasayer titels toebedeeld als ‘glossy MGMT’ of ‘stoner Empire of the Sun’. Maar met het in 2012 verschenen Fragant World sloeg de band compleet nieuwe, meer minimalistische weg in. Een dappere move, die jammer genoeg ook bar weinig succes bracht. Nu is daar Amen & Goodbye (een verkapte hint naar het einde van de band?) en Yeasayer zou Yeasayer niet zijn als ook dit album niet weer een compleet nieuw geluid kent. Werkt de formule der verandering dit keer wel?
Het antwoord: nee. Amen & Goodbye begint heel melancholisch, maar Yeasayer kennende is dat niet voor lang. En inderdaad. Bij I Am Chemistry wordt de adrenaline weer oud en vertrouwd door je aderen gestuwd. De band lijkt per songs meer toe te klimmen naar het O.N.E.-achtige opwinding en hitgevoeligheid. Maar dit punt wordt niet bereikt. Dead Sea Scrolls komt met zijn catchy hook dichtbij en Cold Night heeft potentie. Verder kent Amen & Goodbye vooral veel instrumentale, psychedelische, Oosters klinkende, ronduit bizarre nummers, die het beste beschreven kunnen worden als aliens die proberen te communiceren. Dit kan een werkende combinatie zijn, helaas werkt het dit keer niet voor Yeasayer.
Het is een flinke tocht naar het einde van het album, met veel obstakels, wat niet bepaald voor een gemakkelijk weg te luisteren plaatje zorgt. Yeasayer lijkt toch echt zijn touch verloren te zijn. Een album dat het misschien over twee jaar beter zou doen, als wij nog een beetje op de vooruitstrevende blik van de bandleden mogen vertrouwen. Maar voorlopig verheugen wij ons nog het meeste op hitje O.N.E., als het aankomt op het optreden op Best Kept Secret in juni.
