Toen wij de eerste maten van Letting Go hoorden, wisten we het meteen. Die gitaarharmonieën, galmend onder een dikke laag echo, de benevelde synthesizer en stuwende vierkwartsmaat. De soundtrack bij een vroege etappe van een roadtrip in een afgedankte auto. Een opkomende zon boven een mistig weiland, in de bossen in rural Midwest America. Op de vlucht voor de wereld, of misschien wel gewoon voor jezelf. What a broken world. Een diepe zucht en het bevrijdende gevoel dat je het allemaal achter je hebt gelaten. Letting go, I want to be happier now. Jep: Wild Nothing heeft een nieuwe song.

En dat niet alleen, Jack Tatum, het mastermind achter Wild Nothing, brengt op 31 augustus een nieuwe plaat uit, die Indigo gaat heten. Letting Go is het eerste teken van leven van Wild Nothing sinds Life Of Pause uit 2016, afgezien van een bijdrage was aan de anti-Trump-compilatie Our First 100 Days (overigens ook erg de moeite waard).

Tatum verhuisde voor het schrijven en opnemen van de plaat naar Los Angeles, een move die meer en meer gevestigde indienamen de laatste tijd lijken te maken. Na een kort dipje en het uit de gratie raken van de garagerockhype aldaar, lijkt de miljoenenstad nu toch weer the place to be. En waarom ook niet: alle infrastructuur is er. Het navenante gevolg lijkt keer op keer dat de in LA geproduceerde en opgenomen platen aanmerkelijk ambitieuzer en poppier klinken dan wat de artiest in kwestie voorheen deed.

Maar verrassend genoeg: als Letting Go exemplarisch is voor de nieuwe plaat, klinkt deze juist weer als een klassieke, herkenbare Wild Nothing. Na de soul- en discoinvloeden en pop-pretenties van Life Of Pauze, zet Tatum met dit nummer weer een stapje terug naar de melancholieke jarentachtigsound en relatieve obscuriteit waarin we hem leerden kennen ten tijde van Gemini (2010) en Nocturne (2012).

Tatum zegt zelf voor de plaat aan de nodige soul searching te hebben gedaan om de juiste plek voor hem als artiest te vinden: “I wanted it to sound like a classic studio record, as close as I could get it there. It just boils down to me wanting to fit into some larger narrative, musically, in terms of these artists I love. I think about how my music will age. Ideas of ‘timeless’ are going to be different. So if Indigo is not timeless then it’s at least out of time.”

Hoe Indigo ook gaat klinken, Letting Go is alvast een feest der herkenning en wat ons betreft nu al een heel fijne voorbode.

Indigo komt op 31 augustus uit via Captured Tracks.

Dat labelbaas Mike Snipe (Captured Tracks) van dreampop houdt, is geen geheim: met bands als Beach Fossils en DIIV is het label een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de moderne variant van deze sound. Wild Nothing, het project van Jack Tatum, werd na een aantal jaar te undercover te hebben geopereerd, ontdekt door het label.

In 2012 bracht Tatum de zelf opgenomen tweede plaat ‘Nocturne’ uit. Na het minder goed ontvangen ‘Empty Estate’ uit 2013, werd het akelig stil rond Wild Nothing. Mastermind Tatum had inmiddels zijn gehele liveband meermaals vervangen toen hij vorig jaar zijn nieuwe plaat aankondigde.

Maar wij durven met zekerheid te zeggen dat ‘Life of Pause’ de beste plaat van Wild Nothing is tot nu toe. Waar eerdergenoemde bands soms verdrinken in reverb, kiest Tatum op deze plaat voor minder galm en meer focus op songwriting, goede hooks en heerlijke synthesizers. Dit pakt ontzettend goed uit. Wild Nothing is heftiger dan ooit en tegelijkertijd rustgevend als altijd. Waar To Know You en Life Of Pause bijvoorbeeld behoorlijk dansbaar zijn, doen ongs als A Woman’s Wisdom en Love Underneath My Thumb ons weer denken aan de ‘oude’ Wild Nothing.

‘Life of Pause’ biedt de perfecte combinatie van het jaren 70-songwriting van Tatum en het meegaan met de tijd met meer elektronische features.

Wild Nothing was voorheen een ingetogen band die groots aan kon voelen. Met de aankomende derde studioplaat (‘Life of Pause’ verschijnt 19 februari) lijkt het er met elke in razend tempo uitgebrachte single steeds meer op dat Jack Tatum het over een andere boeg gooit. Je maakte al kennis met TV Queen / To Know You, en ook Reichpop was al even beschikbaar. Wat blijkt: ruis beheerst de monitor minder, wat de muziek van Wild Nothing luisterbaar maakt voor een potentieel groter publiek.

Als je net als wij de plaat ‘So Long, See You Tomorrow’ van Bombay Bicycle Club helemaal grijs hebt gedraaid, ontkom je er bij het luisteren van Reichpop niet aan de gelijkenissen. Maar met het indrukwekkend opgebouwde repertoire van Wild Nothing en een single die zo lekker in het gehoor ligt als Reichpop, is dat geen smet op het spreekwoordelijke blazoen. Volgende single Life On Pause ligt trouwens ook al op onze redactie, daar lees je binnenkort over.

Jack Tatum van Wild Nothing zet het nieuwe jaar braafjes in met zijn goede voornemens. Als dat goede voornemen ‘steengoeie muziek maken’ is, dan zijn wij daar, hier bij The Daily Indie, maar al te blij mee. Wild Nothing komt, na de eerste plaat  ‘Nocturne’, op 19 februari met de opvolger ‘Life On Pause’ op de proppen. De nieuwe plaat werd zowel opgenomen in het zonnige LA als in  het ijzige Stockholm. John Eriksson van Peter, Bjorn en John verzorgde de drums en marimba en ook  Brad Lander van Medicin bracht samen met zijn crew bevriende saxofonisten een bezoekje aan de studio.

Als voorproefje op ‘Life on Pause’ werden er al eerder twee singles gelost: TV Queen en To Know You. Deze twee zijn nu samengepropt in één video, waarmee direct ook het artwork van de plaat wordt voorgesteld. Hoewel het wel degelijke twee verschillende singles zijn, komen er toch opvallend veel gelijkenissen naar voor. Mysterie alom. Ik vrees dat we voor wat meer duidelijkheid toch tot 19 februari zullen moeten wachten.

Yes, we hebben er een indie-supergroep bij! The Snow is het nieuwe wapenfeit van het Captured Tracks-label (onder andere bekend van Mac DeMarco), DIIV en The Soft Moon.

Verwachting
The  Snow, bestaande uit Beach Fossils‘ Dustin Payseur, Jack Tatum van Wild Nothing en Holograms‘ Andreas Lagerström. Eén van de vruchten die deze samenwerking heeft afgeworpen is Memory Loss, welke precies zo klinkt zoals je kan verwachten van een dergelijk drietal. Jack Tatum vertelt er overigens het volgende over.

Warme deken
Memory Loss voelt als een warme, grijze Dream Pop deken die een klein beetje kriebelt door de raffelende shoegaze-randjes. Met constante drumpartijen, vloeiende en melodieuze baslijnen, genoeg echo op de gitaren en Langerström’s Curesque zang is het een heerlijk compact liedje geworden. Een klein minpuntje is dat de warme waas nog niet eens drie minuten duurt, maar gelukkig hebben we daar de repeat-knop voor.

 
Captured Tracks brengt Memory Loss officieel op 7” uit op 19 april tijdens Record Store Day, waarvan de  b-kant Joy of Life heet. Zet meteen even bij 20 maart in je agenda dat om 19:00 alle nog onaangekondigde unieke RSD-releases tegelijkertijd bekend worden gemaakt.

Concertagenda week 13
Er is deze week weer genoeg te beleven in de poppodia van Nederland! Zo zou je een tentje voor de Bitterzoet kunnen zetten waar deze week maar liefst vier formidabele concerten plaatsvinden. Of bibberend op de festivalcamping van Paaspop slapen, dat is ook een optie, want in Schijndel komt onder mooie afvaardiging van de muziekscene.

Clock Opera
Clock Opera is een viermansband die werkelijk elk geluid wat ze tegenkomen in hun muziek gebruiken. Wat dacht je van een vallende basketbal, het geluid van een zelfscankassa of gewoon het gepiep van remmende squash-schoenen. Logisch toch?! Guy Connelly’s heldere en grootse stem maakt het helemaal af en zorgt voor een interessant geheel.

Dinsdag 26 maart, Bitterzoet Amsterdam.

Wild Nothing
Ondanks dat de naam anders suggereert, maakt Wild Nothing alles behalve wilde muziek. Jack Tatum maakt met zijn band dromerige popmuziek met de nodige synthesizers en een bijpassende galm-stem. Tatum’s invloeden uit de jaren 80 zijn duidelijk te horen en zorgen ervoor dat het een kabbelend geheel wordt. Ogen dicht en gaan.

Woensdag 27 maart, Bitterzoet Amsterdam.

Palma Violets
De belofte van 2013: de Britse band Palma Violets. Op basis van maar één nummer en een ontzettende sterke live reputatie kregen ze een recorddeal. De single Best Of Friends werd door NME uitgeroepen tot 2012’s nummer van het jaar. No nonsense indie rock waar vele invloeden in te horen zijn, maar wat bovenal heel erg lekker klinkt. Deze avond is er ook nog een Palma Violets DJ set in de kelder van Paradiso.

Donderdag 28 maart, Bitterzoet Amsterdam. 

Jessie Ware
De bloedmooie Jessie Ware stond al op London Calling 2012, maar is nu terug voor een optreden dat alleen om haar zal draaien. En dat is wat  past bij deze Londense diva van formaat. Dit keer geen gitaren- of brulmuziek, maar een r&b-stem met synthpop en elektro-invloeden. Laat die uithalen maar komen.

Donderdag 28 maart, Melkweg Amsterdam.

Eins, Zwei & The Parallel Cinema

En dan het meest obscure optreden van de week: Eins, Zwei & The Parallel Cinema. Deze Utrechtse noisepop-band komt voort uit Eins, Zwei Orchestra en richt zich nu op een combinatie van rock en Bollywood. Bollywood ja, die Indiase vrolijke films. Verwacht een grote band, dansers en natuurlijk veel plezier.

Donderdag 28 maart, Tivoli De Helling Utrecht.

Club 3voor12/Utrecht

En weer is er een gevarieerde clubavond van 3voor12 Utrecht. Met dit keer de Griekse rapper Double G, die na een carrière bij Kyteman Orchestra solo verder gaat. Of de jaren zestig rock ’n roll van de Australische band The Frowning Clouds. Of de Utrechtse band My Blue Van, die al eerder de publieksprijs van de Utrechtse popronde won. Een gevarieerde en zeker interessante avond dus.

Donderdag 28 maart, dB’s studio Utrecht.

Verder deze week

• Of Monsters And Men. Maandag 25 maart, Paradiso Amsterdam.
• Disclosure. Donderdag 28 maart, Trouw Amsterdam.
  
• Vox Von Braun. Donderdag 28 maart, PopEi Eindhoven.
• Lower. Vrijdag 29 maart, WORM Rotterdam.
• Paaspop: John Coffey + Mozes And The Firstborn + Mister & Mississippi + Otava Yo + Traumahelikopter + Black Rebel Motorcycle Club + e.v.a. Vrijdag 29 t/m zondag 31 maart, Schijndel.
• Hurts. Zaterdag 30 maart, Melkweg Amsterdam.
• Half Moon Run. Zondag 31 maart, Bitterzoet Amsterdam.
• Janne Schra. Zondag 31 maart, Tivoli Utrecht. 

Wat komen er toch een hoop mooie platen en singles uit de laatste tijd, en het komt van alle kanten. Lo-fi garage van King Tuff en The Woolen Men, een spannende mix van The Soft Moon en DIIV van de band Hibou, nieuwe bands als F.U.R.S. en Pick A Piper, maar ook bekendere bands als SUUNS, DIIV en Wild Nothing. Van alles wat en allemaal lekker, enjoy!


Hibou – Glow



The Woolen Men – Head On The Ground



King Tuff – Sun Medallion



Wildmen – Haters Gonna Hate



SUUNS – 2020



DIIV – Wait



F.U.R.S – Striptease



Pick A Piper – All Her Colours



Wild Nothing – Only Heather



Inc. – No World

The Daily Indie is een gratis DIT (Do It Together) muziekmagazine dat zich richt op nieuwe, alternatieve muziek. Vol interviews, muziektips, recensies, fotoseries en losse rubrieken. Maar ook met columns en achtergrondverhalen over ontwikkelingen in de indie-scene.

The Daily Indie | Issue #03
In de derde editie zijn er interviews te lezen met onder andere FIDLAR, Temples, Local Natives, Allah-Las, Mac DeMarco, Yeasayer, Peace, Melody’s Echo Chamber, Wild Nothing, Holograms, Traumahelikopter, The Dandy Warhols, The Spinto Band, Yo La Tengo, Hooded Fang, Black Marble, Maston, Mister & Mississippi, The Smoking Trees, Liars & Unknown Mortal Orchestra

Met deze keer een special over het festival London Calling. Verder doet Anne Soldaat mee aan de rubriek ‘Elf vragen aan…’, gaven we een wegwerpcamera mee op tour aan Allah-Las, gingen we thuis bij Roosbeef op bezoek om in haar platenkast te snuffelen, doken we met APRIL de nieuwe koffiebar van Concerto in, vroegen we Vox Von Braun een Spotify Mixtape te maken en hebben we samen met Vera Groningen een prachtig overzicht gemaakt van hun bijzondere Artdivision.

Daarnaast hebben we een interessant interview met het indie-label Trouble In Mind Records uit Chicago, en vroegen we het alternatieve dans- en feestcollectief Les Animaux om een verhaal te schrijven over hun verleden, heden & toekomst. Dat, en nog veel meer!

—————————————————————————————————————————————————–

Download de app
The Daily Indie is speciaal ontworpen als interactief muziekmagazine. Waardoor je niet alleen over de artiesten kunt lezen, maar dat je ze ook direct kunt beluisteren op Spotify/Bandcamp/SoundCloud, de band kan liken op Facebook of een videoclip van ze kunt bekijken op YouTube. Zo weet je ook echt waar je over leest!

Via de volgende link kan je The Daily Indie downloaden op je iDevice: The Daily Indie | App Store 

—————————————————————————————————————————————————–

Lezen via Issuu
The Daily Indie is ook gratis te lezen op Issuu. Inclusief alle interactieve links!

—————————————————————————————————————————————————–

Preview Gallery Issue #03

Na een enerverende vrijdagvoorbeschouwing waar we zelf al behoorlijk enthousiast van werden, is het tijd om door te gaan naar de zaterdag. Daar hoeven we helemaal niet treurig over te zijn, want er staan hoop leuke bands op het programma. Wij hebben onze favorieten van 3 november even voor je op een rijtje gezet hieronder.

Voor het overzicht, hier nog even het tijdschema


De tweede en laatste dag!
Deze dag begint voor ons al erg vroeg, want we willen de jonge honden van Peace wel eens graag aan het werk zien. Getekend bij Columbia en met een fijne EP op zak, zijn we benieuwd hoeveel toekomstige waarde deze band heeft. Van hun ‘Delicious EP’ hebben we het dansbare Bloodshake gekozen, om 18.30 te zien op de London Calling zaterdag.



Binnen vijf minuten moet er dan omgebouwd zijn voor de band Opossom. En die Nieuw-Zeelanders willen we ook wel graag zien, dus we kunnen lekker blijven staan. Het is dansbare en vrolijk muziek, die iets pakkends en tropisch in zich heeft. De band speelt een half uurtje en dat is waarschijnlijk ook een perfecte tijd om te ontdekken of de band ook meer dan alleen ‘leuk’ is.



Oeeee, daarna, om 19.30 in de Grote Zaal. Potverdikkie, dat wordt me wat: Savages! Een uit geheel vrouwen bestaande band die rauwe en bijtende post-punk maakt. Misschien is Savages ook wel dé band van ’t moment. The talk of the town. Zeker na hun optreden bij Jools Holland kwam de naam Savages ineens overal voorbij. Niet geheel verwonderlijk ook. Holy fuck zeg, wat een energie.



Voor een stukje rust schakelen we direct weer naar terug naar de Bovenzaal voor mooie en gedragen muziek van Exitmusic. Hieronder hebben we ’t prachtige The Modern Age uitgekozen, als je nog wat meer voorwerk wilt doen of gewoon een mooie cd voor in het weekend wilt luisteren, check ‘m dan hier op Spotify.



Nemen we daarna zelf even een korte pauze om vervolgens door te gaan naar Wild Nothing. Dat zijn niet alleen London Calling favorieten, dat zijn überhaupt favorieten van ons. De dromerige muziek op de tweede plaat ‘Nocturne’ is op elk vlak gegroeid sinds de eerste plaat ‘Gemini’, die al verdomd fijn was. maar Wild Nothing is nu echt dreampop van de hoogste klasse. Om 22.00 gaan we in de Grote Zaal lekker wegdromen en ons mee laten nemen naar de prachtige en nostalgische werelden van Wild Nothing’s geestesvader Jack Tatum.



De langste set van het weekend wordt gespeeld door The Walkmen, die ruim anderhalf uur spelen. Dat zijn natuurlijk niet bepaald broekies meer, maar goed, het is wel een voortreffelijke band natuurlijk. Op het nieuwe bandjes-gebied zijn we vooral nieuwsgierig naar de band die daar direct na speelt: Melody’s Echo Chamber. Van de week schrijven we al een stukje over die nieuwe plaat. Naja, lees dat en dan zien we elkaar rond 0.30 in de Bovenzaal.



Dan gaan we helaas alweer richting het einde van London Calling 2012. Maar niet voordat we weer zo’n dikke indie-band te zien krijgen in de Grote Zaal: Chromatics. Veelbesproken en geprezen om de laatste plaat ‘Kill For Love’. En terecht, want de stemmige pop-noir van de synthpop-band uit Portland is heerlijk en het is een band die al meer dan tien jaar met elkaar speelt en weten wat ze doen. Live zal dat ook ongetwijfeld tot een mooi en strak optreden gaan leiden.



Daarna rest ons alleen nog het dansen op verschillende dj’s, bier drinken en terugkijken op een mooi festival. Dan vraag je je waarschijnlijk alleen nog af waar je kaartjes kan kopen: dat kan hier!



Woensdagochtend, tijd voor nieuwe liedjes. Naast het zoeken naar nieuwe liedjes, mocht ik voor het festival Let’s Get Lost een leuk gastblog schrijven over Jacco Gardner: die vind je hier. Tijd om over te gaan naar andere nieuwe muziek. Ik dacht dat ik niet zoveel had, maar we hebben eigenlijk best een aardig lijstje weer.


Ducktails – The Flower Lane



GLOSS – Front Porch

[bandcamp track=2070449054 bgcol=FFFFFF linkcol=4285BB size=grande]


Ty Segall – Thank God For Sinners

http://youtu.be/bwRudwqPc0o


Wild Nothing – Paradise



A Place To Bury Strangers – And I’m Up



CHROMATICS – Looking For Love



Menomena – Plumage



Jim Noir  – Sunny



Balthazar – Do Not Claim Them Anymore

Hollandse punk, Hollandse indie, een Londense band die de jaren zestig in een nieuw jasje steekt, indie-grootheden en minderheden: we hebben het vandaag allemaal weer voor je! Met als extraatje nog het bijzonder fijne, nieuwe album van Wild Nothing. Wat wil een mens nog meer? Meer, meer, meer! We’re already working on it!


Temples – The Guesser



Yuno – Sunlight



LOUD SQUIRT – Little Jackpot Girl



[V] – Charlie D



U.S. Girls – Jack



Sisterland – Certain Taste



White Rabbits – I’m Not Me



Yeasayer – Reagan’s Skeleton

Wild Nothing – Nocturne