Het is druk in Eindhoven. Guus Meeuwis speelt namelijk vier avonden zijn ‘Groots met een zachte G’-show in het Philips Stadion. Maar over Guus Meeuwis gaan we het vandaag niet hebben. In de Effenaar vind namelijk een tien keer vetter evenement plaats: Eindhoven Psych Lab! Wel heeft good old Guus een verkeersinfarct in de stad tot gevolg. Veel te laat komt ondergetekende bij eindbestemming de Effenaar aan en mist daardoor opener Rats On Rafts. Hij is niet de enige: ook de bands Useless Eaters en The Oscillation zijn niet op tijd voor hun show. Slow start, maar we zijn er.

 

Throw Down Bones
Twee mannen met gitaren, wat trommels en een laptop staan op het podium.Het is aan de Italiaanse band Throw Down Bones de moeilijke taak om het licht verwarde publiek van Psych Lab – omdat er geschoven is in het tijdschema weet niemand naar welke band zij nu staan te kijken – weer terug bij zinnen te krijgen met een flinke dosis psych. De visuals tijdens Psych Lab zijn een enorm groot pluspunt. Zonder dat je het direct door hebt, staar je een heel optreden naar de trippende intensieve beelden die voorbij komen. Throw Down Bones werkt met dezelfde spanningsboog als op een goede technoplaat. Repeterende lagen, met af en toe een dynamische uitspatting. Het voelt alsof de band naar een enorme climax toewerkt, maar die steeds heel subtiel uitstelt. Die climax wordt uiteindelijk een tromduel tussen twee muzikanten. Throw Down Bones is intens. Met een lichte koppijn en een grote voldoening een mooi begin van de avond.

Hills
Hills brengt krautrock met een donkere grime. Het mooie is dat Hills regelmatig de vocalen gebruikt als extra instrument. Lage langgerechte klanken komen goed tot hun recht in de lange jams die de band brengt. Ook hier zijn de visuals van planeten een grote toevoeging aan de sfeer. Gehoord in de zaal: ‘de drumster heeft weinig liefde voor de click track’. Klopt: het is jammer dat de Zweedse er af en toe naast zit. Juist wanneer je in de muziek zit, is het storend wanneer de ritmesectie steekjes laat vallen. Wanneer halverwege de set de toetsenist zijn orgeltje inruilt voor een gitaar, valt er een klein gat. Dit wordt hard afgestraft: een groot deel van het publiek loopt weg. Zouden deze mensen allemaal op weg gaan naar Camera, dat op dat moment in de Observatory begint?

 

 

Parquet Courts
Parquet Courts is een beetje de vreemde eend in de bijt. De vier heren uit New York hebben weinig te maken met het psychedelische geweld in de line-up van Psych Lab. In april verscheen de nieuwe plaat Monastic Living, waarop de band wat gas leek te hebben teruggenomen en waarop invloeden van The Velvet Undergrond goed te horen zijn. Het eerste deel van de set van Parquet Courts bestaat voornamelijk uit tracks van deze plaat. Geef de band eens ongelijk, nieuw werk wil je natuurlijk graag laten horen. Toch spelen Andrew Savage en de zijnen hun nummers live met heel wat meer vuur, en dat komt goed uit. Ondanks dat het niet zo druk is in de grote zaal, lijken er wel veel fans aanwezig te zijn die het oeuvre van Parquet Courts kennen. Achteraf gezien is een set van 45 minuten veel te kort voor een band deze. Er zijn nog zo veel vette nummers die niet aan bod zijn gekomen en met wat meer up-tempo nummers had het publiek goed gedaan.

Temples
Bovenaan de line-up schittert de naam Temples. Toch best knap voor een band met maar één album op zak. Waar de meeste bands op dit festival meer lange jams spelen, heeft Temples echte liedjes. James bagsahw en Thomas Warmsley staan dromerig en rustig op het podium en spelen hun psychpopsongs stuk voor stuk erg perfectionistisch. Waar ze eerder steken lieten vallen tijdens de live vertolking van de plaat, klinkt Temples tegenwoordig steengoed live. Er komt ook wat nieuw werk voorbij. Een van die nummers doet denken aan David Bowie. Goed om te horen dat Temples zich door blijft ontwikkelen en niet alleen in het gehypte psychpop genre blijven steken. Toch zou wel leuk zijn als de band af en toe wat meer buiten de lijntjes zou durven kleuren.

Useless Eaters
Toch maar het einde van de set van Temples skippen, om in de Observatory nu eindelijk Useless Eaters te gaan zien. Voor deze band is het eigenlijk wel een geluk bij een ongeluk te noemen dat ze te laat waren: ze hebben nu namelijk een veel mooiere plek te pakken op het programma. Ook het publiek weet Useless Eaters op dit late tijdstip nog te vinden. Na een dag vol psych is het namelijk wel even lekker om wat pun geweld te horen. En ja hoor, een bescheiden moshpit ontstaat al snel in het midden van de zaal. Een waardige afsluiter van Eindhoven Psych Lab dag 1.

 

Useless Eaters hangt al een tijdje rond in de wereld van de garagerock. De band is opgericht door Seth Sutton, in zijn slaapkamer in Memphis. Nu is dit project, dat begon als flink tegen de hedendaagse muziekscene aantrappen, uitgegroeid tot een band.

En wat voor eentje: garagerock in haar meest bekende vorm wordt uit zijn voegen getrokken en in een jasje gestoken van, naar eigen zeggen, industrial garage stomp lo-fi Voidoids surf new wave synth psychedelia self-destructive angular post punk. Die liveervaring liegt er niet om.Meemaken? Wij geven twee keer twee kaarten weg voor Useless Eaters in Oedipus Brewing te Amsterdam! Mail naar mabel@thedailyindie.nl om kans te maken.

 

 

Het gruizige Useless Eaters uit San Francisco is het geesteskindje van Seth Sutton (de sidekick van de ooit zo fabuleuze Jay Reatard). Hij heeft wel een live-band om zich heen gebouwd, maar de basis van de muziek komt vooral van Sutton. Hij laat een spoor van vieze en besmuikte garage achter, waar Integrated Circuit het laatste resultaat van is.

 

Seven inches
Via het vuige en vooral fantastische garage-label Slovenly Recordings komt de muziek van de band uit. Er was laatst ook al een nieuwe seven inch van de band, maar die is als sneeuw voor de zon van het internet verdwenen. Voor nu kun je in ieder geval (nog) naar de subliem gruizige en flikkerende deuntjes luisteren van Integrated Circuit.