Zo uitbundig als de grunge- en surfrockers van The Wytches hun psychisch gestoorde songs vaak maken, zo ingetogen klinkt hun nieuwe single Double World. Ze brengen twee varianten van dit bedrukkende, trage nummer uit: een modderig klinkende versie en een versie die nog véél modderiger klinkt. Niet voor niks dat ze die tweede variant de ‘Sludge’-versie noemen.  

En als we zeggen dat The Wytches modderig speelt, dan ben je al gewaarschuwd dat de band uit Brighton een modderstroom maakt die je keihard meesleurt, kopje onder trekt en drie minuten naar adem laat snakken. Volgens zanger/gitarist Kristian Bell ligt het nummer eigenlijk niet in de lijn van de songs die ze voor hun volgende plaat in petto hebben. Maar ter gelegenheid van het Halloween-feestje waarmee ze hun huidige tour in Groot-Brittannie inluidden, besloten ze de song toch op te nemen en alvast uit te brengen (via hun vertrouwde label Heavenly Recordings). 

The Wytches bezorgt met C-Side een wanhopige huilbui en getergde gitaarpartijen die gebukt gaan onder psychische verwardheid. Die omschrijving is wellicht niet de beste verkooppraat, maar wel de reden waarom we de Britse rockband al jaren zo graag volgen. C-Side is de aankondiging van de aankomende elpee All Your Happy Life.  

Opvallende nieuwigheidjes zijn de verrijking met een prominent orgel, en het flirten van de stem van Kristian Bell met die van Elliot Smith en John Lennon. In ons magazine lees je binnenkort meer over de plaat, die op 30 september verschijnt. Hier hoor je alvast de eerste single.

Hier is de opvolger van de tergende psychedelische grunge die we van The Wytches hoorden op hun grandioze debuutplaat Annabel Dream Reader. In dezelfde stijl trapt het trio weer heerlijk met griezelige precisie alle misplaatste vrolijkheid aan gort.

Al horen we de song nu voor het eerst, eigenlijk is het onderdeel van oud werk. Want Who Rides? is een van de nummers op de aankomende EP, van The Wytches waarmee de band met vooral oude songs die nog niet eerder waren opgenomen naar buiten komt, op cassette. Deze verzameling heet Home Recordings en werd opgenomen in Brighton in de garage van zanger/gitarist Kristian Bell.

 

Het Britse drietal The Wytches bracht al een behoorlijke serie geweldige 7” plaatjes en video-clips uit die je zou kunnen omschrijven als getergde surf-psych-garage (soms bijna doom, en alleen ‘grunge’ doet ze tekort). Hun nieuwste single Wire Frame Mattress is wel een heel bijzondere. Het is namelijk de langverwachte aankondiging van hun in augustus te verschijnen album ‘Annabel Dream Reader’ die door Heavenly Recordings wordt uitgebracht.

Natuurlijk is het weer een prachtig onvrolijk stukje werk dat de band aflevert, en de clip is de eerste video die Steve Gullick heeft gemaakt. Deze fotograaf heeft eerder al gewerkt met grootheden als Nick Cave en met de voornaamste grunge-band die we (ik) hebben gekend. Wellicht is zijn samenkomst met de drie Britse jochies uit Brighton niet geheel toevallig als je naar de muziek van The Wytches luistert. Die is verre van lichtvoetig te noemen, en de eerste geluiden van Wire Frame Mattress lijken, per ongeluk of niet, te hinten naar Rape Me.

Intensiteit
Maar de band laat horen dat ze absoluut heel veel meer zijn dan een veelbelovend kopietje van het grunge-tijdperk. Zeker wel! Ze spelen weliswaar in die sfeer en met minstens zo’n enorme intensiteit, maar met een eigen en diepintense stem die iets heeft van een getergde Jack White (zo extreem als White het zelf nog nooit heeft laten blijken), en een flinke dosis surf in de gitaarpartijen. Daarbij een bassist met een lekker groezelig geluid die samen met de in het liedje verzonken drummer het liedje draagt. En, een detail, Gullick heeft voor deze video gitarist Kristian Bell, wellicht om qua beeld niet al te veel terug te duiken in de nineties-grunge, een andere gitaar in handen geduwd dan de herkenbare Jazzmaster waarop Bell normaal speelt. Halverwege het liedje lijkt een extra portie iets meer up-tempo surf zelfs bijna de voetjes van de vloer te krijgen. Maar die voorzichtige glimp van blij optimisme wordt, The Wytches kennende, aan het einde wel weer de kop in gedrukt.

Ik heb inmiddels wel zo’n vermoeden waar dat rare gevoel in mijn maag vandaan komt…nog heel veel nachtjes slapen tot ‘Annabel Dream Reader’ in mijn platenspeler ligt.

 

 

Na een maand als band al te worden opgepikt door de prestigieuze muziekblog van The Guardian, daar rekenden de tweelingbroers Jon en Andy Bennett eventjes niet op. Laat staan dat ze er klaar voor waren na een halve demo en een persoonlijk leven dat overhoop lag. Tot overmaat van ramp kapte de zanger van dienst met de uit de hand gelopen grap nog voordat We Three And The Death Rattle (vanaf nu WTATDR, in verband met The Daily Indie’s strikt te handhaven wordcount) goed en wel naam had gemaakt.

 

Steviger lieve-meisjes-popliedjes
Gelukkig verscheen in 2011 daar zangeres Amy Cooper als reddende engel. Het huidige CV van de drie Engelsen: een tour met Josh T. Pearson en recent nog The Wytches, en deze debuutplaat. De muziek van WTATDR is voor de liefhebbers van de steviger lieve-meisjes-popliedjes. Denk hoekje The Kills, Blood Red Shoes en The Yeah Yeah Yeahs.

 

Wel standaard voorzien een laag jagende, overstuurde, te laag gestemde gitaren, maar dit is geen beukplaat . Coopers’ kenmerkende, wat vlakke stem over de melodieuze  bluesy licks en keyboards zorgt voor een fijne Japanse schoolmeisjes-punkattitude. En nee, we zinspelen niet op een bestaande redactie-fetish hier.

 

Stekeliger
Voeg nog wat jagende audiofragmenten en samenzang toe, en het is alsof die lui uit ‘Natural Born Killers’ ineens in een heel fijn bandje spelen. Luister bijvoorbeeld naar het freaky doorjagende Alligators. Steeds als je denkt: lief, blijkt dat stukken stekeliger uit te pakken. ‘WTATDR’ is een interessant debuut en ook aan onze kant van de grote plas een luisterbeurt waard. Of meer.
Robin van Essel

 

 

 

We volgen ze al weet ik veel hoe lang, en dat zullen we ook nog wel even blijven doen. En er is opnieuw goed nieuws uit het kamp van The Wytches, in de vorm van een nieuwe single en met het feit dat de band bij het prachtige label Heavenly Recordings (o.a. TOY, Charlie Boyer & The Voyeurs en Temples) heeft getekend.

 

 

Gravedweller
Om dit te vieren hebben de boys uit Brighton de duistere, nieuwe single Gravedweller uitgebracht. The Wytches doen hun  zwartgallige naam weer eens eer aan,  het nummer zit dan ook vol met galmende, smerige en blikkerige gitaarsounds plus trillerige en horrified zanglijnen van Kristian Bell. Ondertussen neemt de bas een loopje met Nirvana en ramt de drummer zijn longen weer eens uit het lijf. Niks meer aan doen.

 

 

 

 

 

Het surf- & psychnoir trio The Wytches uit Brighton is deze week gelukkig weer eens in ’t land, want de band speelt vandaag op Le Guess Who?! Een goede reden om hun laatste single Wide At Midnight uit te lichten, die via Hate Hate Hate Records uit wordt gebracht. De naam van het label is goed gekozen op de uitstraling van hun muziek, deze single is weer overgoten met een helse duisternis die zich als een beklemmende deken om het nummer worstelt. De schemerige sfeer wordt versterkt door de raspende uithalen van zanger Kristian Bell, de als een spookhuis klinkende gitaar en de bas en drum die met hun contrasterende partijen elk effect versterken. Lovely, creepy shit.

 

 

 

Kanonnen, het wordt allemaal wel echt steeds gekker, vuiger, duisterder en vreemder waar de jongens van The Wytches mee bezig zijn. Maar goed, het wordt ook wel steeds lekkerder eigenlijk. De muziek die het drietal maakt heet tegenwoordig ‘surf doom’, en dat hele gebeuren staat ons wel aan. Al is deze nieuwe clip niet om aan te kijken. Ik heb geen idee waar ik naar aan het kijken ben, maar het is op een of andere manier wel weer heel intrigerend (wat toch vooral met de muziek te maken heeft, denk ik. Ja, vooral de muziek).

 

Smaak
In ieder geval, de band uit Brighton heeft de smaak lekker te pakken. Het nummer Robe For Juda komt goed binnen en duikt naar veel diepere duisternissen dan waar de band een paar maanden geleden nog was. En stiekem is dat eigenlijk wel heel erg lekker. Die vergelijking met Jack White, Alex Turner en andere gitaarbazen is nog steeds van toepassing, de band knalt alleen veel meer uit de bocht en scheurt over hun muzikale grenzen heen. En dat is ook wel eens lekker.

 

 

 

Foto Cover: Melissa Houben

The Daily Indie is een gratis en interactief muziekmagazine dat zich richt op nieuwe, alternatieve muziek. Vol interviews, muziektips, fotoseries, columns, albumrecensies, een concertagenda en een hoop losse rubrieken.

The Daily Indie | Issue #06
In de zesde editie zijn er interviews te lezen met Mikal Cronin, SPLASHH, Beach Fossils, The Black Lips, The Wytches, Bass Drum Of Death, Childhood, , MMOSS, Charlie Boyer And The Voyeurs, Cousins, Melted Toys, Miles Kane en Jackson Scott.

Verder zijn er losse rubrieken als The Daily Video en Best Of The Blog, zijn onze wegwerpcamera’s deze editie door meerdere handen gegaan op ons eigen feestje in Paradiso, hebben we WOLVON gevraagd een Spotify Mixtape te maken. Verder hebben we uiteraard een mooie playlist met kersverse nummers, een hoop albumrecensies en een bomvolle concertagenda.

Daarnaast zijn we naar Brighton geweest om een uitgebreide special te maken over het Engelse showcase-festival The Great Escape, lichten we het literaire tijdschrift Das Magazin uit, is er een fotoserie over de band HEALTH en kun je de winnaars van de fotografische wedstrijd I Shot The Band in ons blad zien! Vermaak in de vorm van columns komt deze keer van Thomas Snoeijs en Joris Postulart. Dat, en nog veel meer!

Luisteren waar je over leest
The Daily Indie is speciaal ontworpen als interactief muziekmagazine. Waardoor je niet alleen over de artiesten kunt lezen, maar dat je ze ook direct kunt beluisteren op Spotify/Bandcamp/SoundCloud, de band kan liken op Facebook of een videoclip van ze kunt bekijken op YouTube. Zo weet je ook echt waar je over leest!

 

—————————————————————————————————————————————————––

 

Download de app
Via de volgende link kan je The Daily Indie downloaden op je iDevice: The Daily Indie | App Store 



—————————————————————————————————————————————————––

Android?
The Daily Indie is ook beschikbaar voor Android-gebruikers. Download ‘m hier in de Google Play Store.



—————————————————————————————————————————————————––

 

Lezen via Issuu
Geen smartphone of tablet? Geen probleem! Je kan The Daily Indie hieronder gewoon lezen via Issuu.

 

 

—————————————————————————————————————————————————––

 

Preview Gallery Issue #06

 

 

Het Valkhof Festival in Nijmegen heeft weer een paar nieuwe namen toegevoegd aan de toch al prachtige line-up van 13 tot en met 19 juli. Een hoop nationale en internationale acts staan geprogrammeerd op het festival dat door te breken artiesten een mooi podium biedt. De laatste namen die aan de line-up toegevoegd zijn: Tangarine, BlackBoxRed en Amber Arcades. Zij staan naast bands als Jacco Gardner, Earth Mk. II, Spilt Milk, Suit And Tie Johns, White Fence, Warm Soda, The Wytches, Moon Duo, White Denim, Nouveau Vélo, WOLVON en Austra op het programma.

 

Schema
Het volledige programma kun je hieronder checken, voor meer informatie ga je naar de website van Valkhof Festival. Altijd goed om te vermelden is het feit dat het ook nog eens een gratis festival is. Als je je alvast wilt inluisteren, dan is er ook nog een speciale Spotify Playlist.

Zaterdag 13 juli

19.00 – 19.45 Tangarine

19.45 – 20.15 Earth Mk. II

20.00 – 20.15 Rather Real | Chocolade

20.15 – 21.00 Colin Stetson

20.15 – 20.45 Aziz | Chocolade

20.45 – 21.30 Flow & Co | Chocolade

21.00 – 21.30 DNMF

21.30 – 22.30 Tamikrest

21.45 – 22.30 Coely

22.30 – 23.15 BlackboxRed

23.00 – 00.00 BadBadNotGood

23.15 – 00.30 Bixiga 70

 

Zondag 14 juli

14.30 – 15.00 Spilt Milk

15.00 – 16.00 Two Gallants

15.30 – 16.00 The Naked Sweat Drips

16.00 – 16.45 Amber Arcades

16.30 – 17.00 Rectum Raiders

16.45 – 17.30 Orlando

17.30 – 18.15 Mary Ocher & Your Government

17.30 – 18.00 Mannheim

18.30 – 19.30 Akron/Family

18.30 – 19.00 Ashes of Many

19.15 – 20.00 Suit And Tie Johns

19.45 – 20.15 Stonerfront Nijmegen | FortaRock

20.00 – 21.00 Jonathan Wilson

20.45 – 21.30 Raketkanon | FortaRock

21.00 – 21.45 Warm Soda

21.45 – 22.45 RocketNumberNine

22.00 – 23.00 Hacride | FortaRock

22.45 – 23.30 The Wytches

23.30 – 00.30 Midnight Juggernauts

23.30 – 00.30 Kvelertak | FortaRock

 

Maandag 15 juli

19.00 – 19.45 Ignatz

19.45 – 20.45 Terakaft

19.45 – 20.45 Truckfighters

20.45 – 21.30 King Ayisoba

21.30 – 22.30 Moon Duo

21.30 – 22.30 Sinkane

22.30 – 23.30 Camera

23.30 – 00.30 Uncle Acid and the Deadbeats

23.30 – 00.30 José James

 

Dinsdag 16 juli

19.00 – 19.45 Tessa Rose Jackson

19.45 – 20.45 Concrete Knives

20.00 – 21.15 Guus | Give It Dub

20.45 – 21.30 Nouveau Vélo

21.15 – 22.30 Obscure | Give It Dub

21.30 – 22.30 Puggy

22.30 – 23.30 Swindle | Give It Dub

22.30 – 23.15 Mr. Vast

23.30 – 00.30 Kensington

23.30 – 00.30 BeeVee | Give It Dub

 

Woensdag 17 juli

19.00 – 20.00 Alela Diane

20.00 – 21.00 DBS

20.00 – 20.30 Camilla Sparksss

20.35 – 21.30 Jacco Gardner

21.00 – 22.00 Shigeto

21.30 – 22.05 Only Real

22.00 – 23.00 Phacts

22.05 – 23.00 Meridian Brothers

23.00 – 23.30 Wolvon

23.00 – 00.30 Cashmere Cat

23.30 – 00.30 White Denim

 

Donderdag 18 juli

19.00 – 19.45 Ásgeir Trausti

19.45 – 20.30 Postmodem

20.00 – 21.00 Makx | Planet Rose

20.30 – 21.15 Rangleklods

21.00 – 22.30 Tripeo | Planet Rose

21.15 – 22.00 J.C. Satàn

22.00 – 22.45 Sexy Sushi

22.30 – 00.30 Rødhåd | Planet Rose

22.45 – 23.30 White Fence

23.30 – 00.30 Austra

 

Vrijdag 19 juli

19.00 – 19.45 Guild of Stags

19.45 – 20.30 Lavalu

20.00 – 21.00 Mical Rhebess | NEW

20.30 – 21.30 Stuurbaard Bakkebaard

21.00 – 21.45 Julien Mier | NEW

21.30 – 22.15 Gelbart

21.45 – 22.30 Kalima featuring  Unannounced Guest (live) | NEW

22.15 – 23.15 De Tweede Speeldoos door Roos Rebergen & Torre Florim

22.30 – 23.15 Near Earth Object | NEW

23.15 – 00.00 Hausmagger

23.15 – 00.30 Vincent Leijen | NEW

00.00 – 01.00 De Rooie Neger

 

 

Op The Great Escape was dit jaar The Wytches toch wel één van onze torenhoge hoogtepunten, een band die een heerlijke thuiswedstrijd speelde in de prachtige kuststad Brighton. Live en op plaat is zanger/gitarist Kristian Bell een exacte, haast bizarre mix van Jack White, Alex Turner en Kurt Cobain waarbij de andere twee bandleden hem haarfijn aanvullen op bas en drums. Het nieuwe nummer Beehive Queen demonstreert perfect wat de band in haar mars heeft en wat voor mooie dingen er volgens ons nog allemaal zullen komen. Live is de ontzettend energieke en rauwe band bijna nog meer de moeite waard en in ons land te zien op vrijdag 12 juli (Ekko), zaterdag 13 juli op het Valkhof Festival (voorheen De Affaire) in Nijmegen en tenslotte dezelfde dag ook in Patronaat.

 

 

Check hier ook het nummer Crying Clown