Temple Songs is een band uit Manchester, Engeland en bestaat uit Jolan Lewis (gitaar/vocalen), Jean Hughes (gitaar), Dave Hardy (bass) en Andrew Richardson (drums). De band heeft in de afgelopen acht maanden twee EP’s uitgebracht, ‘Passed Caring’ en ‘I Can’t Look After You’. Nadat we de band (of Lewis vooral, die alles in zijn eentje schrijft en opneemt) vorig jaar interviewde is het een lange tijd stil geweest rondom de Mancunians, maar met Point Of Origin zetten ze zichzelf weer op de kaart.
Modern retro
Wellicht getuigt het van wat egoïsme dat de band zichzelf vergelijkt met legendes als The Beatles en Brian Wilson, maar echt ongelijk kun je ze niet geven. Op Point Of Origin is duidelijk te horen dat Temple Songs op zoek is naar een soepele mix tussen tunes uit de 60’s met een moderne productie, en dat pakt goed uit. Rammelende gitaren, melodieuze drums en gaan met die banaan.
De band toert momenteel door Engeland, en hoewel er nergens een nieuw album bevestigd wordt, komt wel regelmatig de datum 31 maart 2014 naar voren. Een band om in de gaten te houden dus, want wie weet krijgen we op 31 maart een erg aangename verrassing voorgeschoteld. (Misschien wel net zo verrassend als de hoes van deze single…)
Temple Songs uit Manchester is een band die je zeker wilt leren kennen. Een band met één van de beste nummers van 2013 op haar naam, en in Engeland goed voor een kleine buzz met hun verroeste riffs, verleidelijke melodieën, stuiterende drums en verkreukelde zang. We spreken geestesvader Jolan Lewis.
Wat zijn jullie allemaal aan het doen? “We hebben net drumtakes opgenomen voor een EP waarmee we bezig zijn. En ik ga wat exemplaren oppikken van ons net uitgebrachte plaatje.”
Kun je ons iets vertellen over de band Temple Songs? “Iedereen speelt al sinds zijn zestiende in allerlei bandjes. Eerst punk, vervolgens noise en toen psychedelische muziek. Ik verveelde me nogal met allemuziek die ik maakte, dus ik ben naar Parijs gegaan en maakte daar veel muziek. Toen ging ik terug naar Manchester om een band te vormen en gingen we van dreampop naar garage-pop en wat het nu is.”
Wat móéten we weten over jullie? “Dat weet ik zelf nog niet eens.”
Hebben jullie veel overeenkomsten qua muzikale smaak? “We kwamen er al snel achter dat we exact dezelfde muzieksmaak hadden. We houden van bands als Captain Beefheart, CAN, Ween, Velvet Underground, Robert Wyatt, Pavement, Boredoms etc.”
Wat zijn drie non-muzikale inspiraties voor jullie muziek? “Seinfeld, eten en 2001.”
Wat kunnen luisteraars verwachten als ze jullie gaan luisteren? “Iets tussen punk en garage, maar met Beatlesque popdingetjes. Ik wil geen popnummers schrijven, het liefst gooi ik ze altijd direct weg als het erop lijkt. Maar soms vind ik pop het mooiste van de hele wereld en soms haat ik het meer dan alles wat er bestaat. Daar ergens tussenin.”
Hoe moeten we jullie vooral niet omschrijven? “Psychedelisch. Ugh. Er is zoveel muziek dat zo genoemd wordt tegenwoordig, ik vind het gênant.”
Heeft de stad effect op je muziek? “Manchester zeker. Niet in termen van weer of architectuur, maar de muziek. En dan niet alleen de bekende muziek uit Manchester, want dat is niet meer boeiend. Wat er nu gebeurt is veel toffer. Het is de eerste keer sinds begin jaren ’70 dat Manchester haar geschiedenis compleet van zich af heeft geworpen en opnieuw is begonnen.
Kun je iets vertellen over de manier waarop je muziek opneemt? “Ik verzamel al sinds mijn vijftiende goedkope apparatuur, dus we hebben geen goede spullen of zo. Maar ik weet hoe ik ze moet gebruiken. Ik heb één duur apparaat, een TEAC A3340S, maar het kabeltje daarvan is kapot en ik heb geen geld voor een nieuwe… Maar ik heb mezelf aangeleerd om goed klinkende lo-fi te maken. Denk ik dan. Het is in ieder geval beter dan slecht klinkende hi-fi. Ach, het is allemaal toch maar subjectief.”
Wat zijn de ingrediënten voor een goed Temple Songs nummer? “Million-dollar hooks and loads of phaser effects.”
Nog lokale bands die we moeten kennen? “Ja. Aldous, Sex Hands, Fruit Tones, Mistoa Poltsa, Bernard + Edith, Weird Era,The Bell Peppers, MONEY, Dinner Party, Waiters, Former Bullies, Irma Vep, Brown Brogues, GREATWAVES, Grind Outs. En je moet een exemplaar van ‘Manchester Standards LP’ hebben.”
Nog iets anders dat je graag wilt delen met onze lezers? “Zeker, als iemand dus zo’n kabeltje over heeft voor een TEAC A3340S, mail me even, dan regelen we wat!”
Temple Songs uit Manchester is stiekem toch wel één van de tofste nieuwe bandjes die we kennen, waarbij je kunt denken aan een mix van Ty Segall, The Beatles en Wavves. Een van de beste nummers van het jaar hebben ze in ieder geval al geschreven met Passed Caring. Van de nieuwe clip hoeven ze het niet per se te hebben, maar dit nummer weer hé: sjezus! I Can’t Look After You is opnieuw een heerlijk volmaakt liedje. Op een of andere manier heeft deze band mij sinds seconde één compleet in haar macht, en het meest bizarre zijn nog de stroompjes gelukzaligheid en energie die plots door mijn hele lichaam gieren als ik naar deze band luister. Ik voel daadwerkelijk fysiek iets bij het luisteren naar Temple Songs. Misschien ligt het aan mij, maar daar kom je alleen achter door op play te drukken hieronder.
Interview Vind je het gaaf en wil je wat meer over die gasten, we hebben voor ons meest recente blad een interview gedaan met de band. Druk boven aan de pagina op ‘Magazine’, maar luister in ieder geval naar de nummers!
The Daily Indie is een gratis en interactief muziekmagazine dat zich richt op nieuwe, alternatieve muziek. Vol interviews, muziektips, fotoseries, columns, albumrecensies, een concertagenda en een hoop losse rubrieken.
The Daily Indie | Issue #07
In de zevende editie zijn er interviews te lezen met Cosmonauts, Those Foreign Kids, Jagwar Ma, Holograms, King Khan And The Shrines, Sudden Death Of Stars, Temple Songs, The Spyrals, The Wands en The Sufis.
Verder zijn er losse rubrieken als The Daily Video en Best Of The Blog, is onze wegwerpcamera deze editie meegegaan naar Lowlands met John Coffey, licht de band APRIL in een column de nieuwe MGMT uit en hebben we TWIN SHADES gevraagd een Spotify Mixtape te maken. Los van deze onderdelen hebben we uiteraard mooie rubrieken vol kersverse nummers, redactietips, een hoop albumrecensies en een bomvolle concertagenda.
Ook lees je nog een special over de Popronde, waarin we RAAF, The Beachy Head Team en The Doo Run Run hebben geïnterviewd. Deze editie lichten we ook weer een independent label uit, waarbij we deze keer Ample Play Records uit Londen onder de loep nemen. En daarnaast hebben we nog veel, en ja, veel meer deze issue!
————————————————————————
The Daily Indie is speciaal ontworpen als interactief muziekmagazine. Waardoor je niet alleen over de artiesten kunt lezen, maar dat je ze ook direct kunt beluisteren op Spotify/Bandcamp/SoundCloud, de band kan liken op Facebook of een videoclip van ze kunt bekijken op YouTube. Zo weet je ook echt waar je over leest!
Wauw, fuckin’ wauw, wat een lekker melodietje! Zo simpel, maar oh zo lekker, precies zoals we ze graag hebben. De debuutsingle Passed Caring op het label RIP Records komt 1 juli uit en is afkomstig van Temple Songs uit Manchester, waarmee ze zichzelf direct lekker op de kaart zetten. Passed Caring is een ongelooflijk catchy en groovende underground-single geworden, waarbij je het zweet al van de muren ziet komen bij een live-optreden ergens in een Noord-Engelse kelder (zo zie ik dat voor me bij deze Mancunians). Eerder bracht de band ook al wat nummers uit, die je ook op hun Soundcloud en Bandcamp kunt horen. Heerlijke lo-fi garage, waarbij duidelijk naar fuzzige west coast-helden als Ty Segall is geluisterd, maar die wordt gemengd met die typisch Noord-Engelse sound en feeling. Interessante en bijzonder fijne combinatie.
BONUS: $$$$$$’ $$ $ $$$$$$$$$
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat je ermee instemt.Check!
