Onze radar draait op volle toeren en elke week presenteren we je een act die je hoogstwaarschijnlijk nog niet kent. What a shame! Vandaag is het de beurt aan Tei Shi, die weliswaar al een tijdje meedraait, maar toch een plek op onze Radar verdient. Waarom? Lees snel verder.

Wie of wat is Tei Shi?
‘Ze heeft een paar EP’tjes uit met elektronische hipsterpop’, schreven we in een tip-artikel voor London Calling begin 2015. Wisten wij veel: het was ook de eerste keer dat de Colombiaans-Canadese Valerie Teicher Barbosa, die achter het alter ego Tei Shi schuilgaat, in onze archieven opdook. Barbosa was destijds her en der op de dansvloer te horen met het meer-dan-prima-clubhitje Bassically, waarop de zangeres effectief haar indrukwekkende stem en register tentoonspreidde. De track ging bovendien samen met de overtuigende EP’s Saudade (2013) en Verde (2015) en Tei Shi stond dus direct in de startblokken voor wat zeker een zegetocht langs alle zalen en festivals zou gaan worden.

Die zegetocht kwam er echter niet – daar was (of is) Barbosa te eigenzinnig en onrustig voor. In plaats daarvan bracht ze een volwaardige plaat uit (Crawl Space uit 2017) en maakte achtereenvolgens muziek in Brooklyn, Bogotá, Vancouver, Montreal, Boston en Los Angeles. Tussenin selecteerde ze haar vrienden op dezelfde eigenzinnigheid: ze toerde met Grimes, Jungle en Years & Years en werkte samen met Glass Animals, Blood Orange en, jawel, Puff Daddy. Ook stond ze op Coachella. Wij keken vervolgens dus uit naar de eerste Nederlandse festivalshow op Best Kept Secret 2017, maar die werd last-minute afgezegd. En toen werd het stil.

Tot recentelijk, wat dan ook de reden is dat we Tei Shi ondanks haar flinke carrière nog steeds wel in deze rubriek durven op te nemen. De zangeres is allerminst een household name, zeker niet aan deze kant van de oceaan. We durven te zeggen dat dat nog gaat veranderen: vorig jaar verscheen de uitstekende, tweetalige plaat La Linda, met daarop zwoele synth-r&b én wederom een duet met Blood Orange. De versnelling is inmiddels ook weer gevonden, want twee weken terug verscheen er alweer een nieuwe EP, Die 4 Ur Love, waarop Barbosa meer zwoel en poppy en urgenter dan ooit klinkt. Bovendien blijft ze nog steeds weg van grote labels en houdt ze zowel de muziekproductie als carrière-teugels stevig zelf in handen. Dan gunnen we je dus onze Radar.

Voor fans van:
FKA Twigs, Blood Orange en Grimes.

Fun fact:
Tei Shi omschreef haar muziek in een interview met The Cut ooit zelf als ‘mermaid music‘, zeemeerminnen-muziek: “I understand the need in the internet world for people to have to label things and create [a brand] for people to catch onto. But personally it’s always hard for me to label it as a genre because it shifts and I try to make music that isn’t one thing or the other. It’s also up for interpretation.”

Voor in je playlist:
De afsluiter van de meest recente EP heet Goodbye, een break-up-liedje. Het combineert dromerige en emotionele zang met een aanzwellende synthesizer die sméékt om een club-remix. Het nummer staat daarmee wat verder af van de zelfverzekerde poppy r&b op de rest van de EP en grijpt meer terug op hoe we Tei Shi anno 2015 kenden. En dat Barbosa nog steeds echt kan zingen, bewijst ze even met deze live-from-home-video van het nummer. Meer van dit!

Steuntje in de rug:
Tei Shi is dus, net als veel artiesten momenteel, aan huis gekluisterd, en dat in het jaar dat met alle gemak poging twee zou zijn voor een doorbraak. Zoals je hierboven ziet, blijft de zangeres desondanks stug muziek maken zonder tussenkomst van andere partijen. Ze was pas ook te horen in een podcast over thuisproductie van de BBC, samen met onder andere Jehnny Beth van Savages. Je blijft op de hoogte van Tei Shi’s nieuwe releases via haar (overigens zeer persoonlijke en behoorlijk hilarische) Instagram. Haar recente EP is te krijgen via Bandcamp.


Keuzestress. Het begrip lijkt te zijn uitgevonden voor festivals als London Calling Loves Concerto. Aan goede bands geen gebrek, eerder een overload. Laat The Daily Indie je daarom helpen. We gidsen je ook dag 2 in de Tolhuistuin door de rock-‘n-roll heen in vijf tips.

1) The Undertones

Tuin, 21:00

Hoeveel klassieke punkbands kun je anno 2015 nog live meemaken? Best veel, eigenlijk. Oké, The Clash en The Ramones gaat je niet meer lukken, maar The Saints? Television? The Buzzcocks? X? All alive and kicking.  Zo ook The Undertones – ja, die van Teenage Kicks – zij het met een andere zanger dan Feargal ‘A Good Heart’ Sharkey. Zien dus, nu het nog kan.

2) Best Coast

Tuin, 13:45

Meeliftend op het succes van indiegroepen van de west coast als Dum Dum Girls en Wavves, brak Best Coast in 2010 bescheiden door. Het recept? Indie met veel reverb en mierzoete teksten. I wish he was my boyfrièèèènd: zelfs als heteroseksuele man zong je het vijf jaar geleden mee. Best Coast blijkt geen eendagsvlieg en begin deze maand verscheen de derde plaat California Nights.

3) Tobias Jesso Jr.

Tuin, 13:30

Tobias Jesso Jr. in de Tolhuistuin. Over vijf jaar lachen we erom. Het zal dan vermoedelijk net zo absurd klinken als dat U2 zou komen spelen in een kraakpand. Grote woorden? Singer-songwriter Tobias Jesso Jr. gaat groot worden, want hij weet als geen ander hoe je een goed liedje schrijft. Klassieke pop met piano en een eerlijke stem. Meer heeft hij niet nodig. Eerste wapenfeit: de Canadees sierde al de cover van The Daily Indie.

4) Tei Shi

Noord Zaal, 22:30

Tei Shi, dat klinkt als een Chinees afhaalgerecht, maar niets is minder waar. Het is een Argentijnse singer-songwriter, die het zonnige Buenos Aires heeft ingeruild voor de New Yorkse wijk Brooklyn. Daar schijnt muzikaal dus wat aan de hand te zijn. Joh. Ze heeft een paar EP’tjes uit met elektronische hipsterpop. En als zelfs zeikblog Noisey je muziek omschrijft als een ‘layered masterpiece of melodies’, dan weet je als artiest dat het goed zit. Wij ook, trouwens.

5) LoneLady

Tuin Zaal, 15:30

No future nu. De titel van Leonor Jonkers boek uit 2012 vormt misschien wel de beste omschrijving voor de donkere, kille new wave van LoneLady. Achter deze artiestnaam schuilt de in Manchester woonachtige Julie Ann Campbell. Manchester. Als ze begin jaren tachtig had geleefd, was ze ongetwijfeld gestrikt voor Manchester-paradepaardje Factory Records. Haar debuutplaat Nerve Up uit 2010 geldt als de beste plaat die niemand ooit gehoord heeft, en vijf jaar later is ze terug met Hinterland.

Deze lijst kwam tot stand op basis van de meningen van: Teun Guichelaar, Ricardo Jupijn, Arnout Coppetiers, Ruben van Dijk, Wessel van Hulssen, Mabel Zwaan, Dion van Leeuwen, Jort van Meeteren, Ronald van Berkel en Jelmer Luimstra.

Luisterlijst

The Undertones

Best Coast

Tobias Jesso Jr.

Tei Shi

Lonelady