Je kent het vast: alle nieuwe muziek dendert constant door je hoofd, je hebt een waslijst aan nieuwe platen die je nog wilt checken en ondertussen blijven muziekblogs maar volstromen met toffe bands en andere muziekmakers. Het lijkt haast wel alsof al jouw favoriete indie-muzikanten gezamenlijk hebben besloten om állemaal tegelijk nieuw werk uit te brengen. TDI gaat je helpen! 

Normaal is het komkommertijd, zo aan het begin van een nieuw jaar. Maar 2018 bewijst nu al het tegendeel: tientallen bands besloten maar gelijk in januari nieuwe tracks de wereld in te slingeren, en dat werpt zijn vruchten af. Wij selecteerden vijftien frisse tracks voor je, van zowel Nederlandse als buitenlandse bodem. Neem bijvoorbeeld de Amsterdamse band Steve French, dat met EP ‘Colinton’ een flink staaltje emo-indie-noise aflevert. Of Das Bisschen Totschlag (wiens clip we deze week in première lieten gaan), die hoge ogen gooit om de nieuwe Homeshake te worden. Ook Frankie Cosmos, Soccer Mommy en Sunflower Bean hebben na een lange stilte weer mooi nieuw werk! Genoeg om te checken dus.   

Er zijn weinig betere manieren om een bloedhete zomerdag af te sluiten dan met zwoele, zomerse livemuziek. Wat dat betreft was Rotown gisteravond the place to be, dankzij de indie nostalgia van het Amerikaanse trio Sunflower Bean en de jingle jangle pop van Goodnight Moonlight. TDI-fotograaf Rudy Sablerolle was er bij en schoot een aantal prachtige plaatjes. 

Goodnight Moonlight

Sunflower Bean

De net-geen-tieners-meer uit Sunflower Bean werden in 2015 verkozen tot ‘beste act’ op het Great Escape showcasefestival in Brighton. Na de EP ‘Show Me Your Seven Secrets’ging het snel met de band uit Brooklyn. Nu is er met ‘Human Ceremony’ een echt album en zijn we benieuwd naar wat dit drietal nu echt te vertellen heeft.

‘I want you to stay here. I feel so much better on my own’, zo klinkt het op opener Human Ceremony. Een nogal meeslepend en euforisch openingsnummer met jangly gitaren én een perfecte mix tussen de engelenstem van Julia Cummings en de rauwe stem van Nick Kivlen. Ze zijn een briljant duo samen, zingen over hoe kwetsbaar ze eigenlijk zijn en het veelal eigenlijk niet meer zo goed weten in het leven. Evenals op I Was Home: ‘What did you do today? I was home and then I wasn’t. Ze weten het allemaal niet zo goed, en dat is oké.

Op het tweede gedeelte van het album lijkt het alsof de band concessies moest doen en er geen ruimte meer was voor experimenteel gedrag. De overige songs voelen als opvullers en brengen de plaat eigenlijk nooit naar het hoogtepunt dat je stiekem wel verwachtte. Jammer, want de eerste helft van “Human Ceremony” heeft zeker potentie.

NME bekroonde Sunflower Bean in 2015 tot beste act op het Great Escape festival in Brighton. Sindsdien is het hard gegaan met de net-geen-tieners-meer uit Brooklyn. Ze brachten een briljante EP uit (‘Show Me Your Seven Secrets’), traden o.a. op met Wolf Alice en DIIV en brachten een hommage aan iedereens favoriete psychband Tame Impala. Het is dan ook overduidelijk tijd voor een debuutalbum.

De track Wall Watcher opent met typisch luie postpunk drums en fuzzy gitaren à la Tame Impala en Pond. Een vreemde hybride: psych én een vleugje postpunk, maar dat vinden we niet erg. Dan valt bassiste en zangeres Julia Cummings met haar engelenstem in en laat je weten dat ze met haar reebruine ogen alleen naar jou kijkt. Liefhebbers van Tame Impala en The Kills hoeven niet verder te zoeken. Wat is Cummings een heerlijke vrouw om naar te luisteren. Een instant indie crush. Het album ‘Human Ceremony’ komt op 5 februari via Fat Possum uit.

De titel van dit nummer geeft precies aan hoe het moet klinken: chaotisch, een tikkeltje eng en verwarrend. De dikke basriff aan het begin maakt je warm voor de chaos van de rest van het nummer.

Ondertussen sluipen de drums en een met reverb doordrenkte gitaar in het intro en na een flinke versnelling begint de bas met zijn verhaal. Gaandeweg neemt zangeres Julia Cumming het nummer over en vertelt dat ze stemmen hoort, waarna ze de indruk wekt de controle over zichzelf te verliezen. Na de uitbarsting komt de sleazy riff nog een keer terug, om vervolgens nog een keer complete chaos in je hoofd te bezorgen. Chapeau.