Still Corners
Vrijdag 7 december

Met enige bombarie vertellen we je dat we twee keer twee tickets weg mogen geven voor het perfect gestileerde synthpop-duo Still Corners dat op 7 december naar Paard komt. Voordat je als een bezetene een nieuwe mail opent om ons te mailen, gaan we je eerst even goed voorbereiden. Want hoewel de muziek van de Britten Greg Hughes en Tessa Murray erg relaxt is, hebben ze een tamelijk druk jaar achter de rug.

De twee waren dit jaar namelijk druk bezig met het maken en releasen van hun laatste plaat, Slow Air, en alle dat daarbij komt kijken. Wij spraken ze daar deze zomer nog over. Voor het eerst schreef de band niet in de vertrouwde thuisbasis Engeland, maar in de Verenigde Staten. Over de muziek op de plaat vertelt Murray dat het “muziek om verliefd van te worden” en “muziek om mee op reis te gaan naar verre bestemmingen” is.

Onze redactrice Bente Hout schreef over The Photograph, een track van dat album: ‘Het liedje is dromerig en slepend. De engelachtige stem van zangeres Tessa Murray speelt een grote rol in die sfeer, evenals de smerende synthpads.’ Zelf maakte de band na de release ook een flinke reis naar verre bestemmingen. Murray en Hughes trokken door de Verenigde Staten, Canada en Europa. Het concert in Paard is dan ook het een-na-laatste concert dat de band de komende tijd in zijn agenda heeft staan. Reken dus maar dat je daar bij wilt zijn.

 

De geschiedenis
Naast dat laatste album, heeft de band een discografie van vijf albums en een groot aantal EP’s en singles onder zijn naam. De groep is dan ook al sinds 2007 bezig. Het begon als een muzikaal project van Hughes met een paar wisselende bandleden. Still Corners bracht in eigen beheer de EP Remember Pepper? uit en werd geïnspireerd door nouvelle vague-films en Ennio Morricone-soundtracks. Dit alles veranderde toen Hughes in 2009 Murray tegenkwam toen hij in Londen bij het verkeerde treinstation uitstapte. Ze spraken onder meer over films en boeken en Murray vertelde over hoe ze het koor miste waar ze ooit in zong. Hughes had een eureka-moment, want hij was opzoek voor een zangeres voor zijn muzikale project. Ze spraken af in een studio in Londen en daar hoorde hij meteen dat Murrays stem precies was wat hij zocht. Samen namen ze Creatures of an Hour op,dat in 2010 uit werd gebracht. Dat album gaf de band de kickstart die het nodig had: NME ontving het album met een genereuze acht. Pitchfork schreef destijds: ‘Creatures of an Hour is a perfect soundtrack for the internet’s vast acreage of Anna Karina Tumblrs’. Wat zeer treffend is, gezien de inspiratie van de films waarover het tweetal op het treinstation in Londen al zo enthousiast over was.

Daarnaast laat de band zich ook graag inspireren door de shoegaze- en new wave-bands uit de jaren tachtig, zoals de groep in opvolgende albums Strange Pleasures en Dead Blue liet horen. Daarover zei Hughes het volgende: “I think some of the above have probably been an influence-I’m a child of the ’80s,” Hij vatte de stijlverandering van de band samen als: “Musically, Creatures… was soft and relaxing but it was a massively cathartic record for me. I was destroyed after being in a relationship; it’s all in there, suicide… all that stuff. I needed to calm my soul and Creatures… did that for me. Strange Pleasures is more of an adventure out toward the open seas. It’s an exploring type of record: strange new lands, strange new love…”

Kaarten winnen?
Wil jij heel graag die tickets winnen voor de show van de band in Paard? Stuur dan vóór 4 december een e-mail naar ricardo@thedailyindie.nl en leg daarin uit waarom jij Still Corners zo graag live wilt zien en wie weet verdwaal je samen met je beste vriend of vriendin in de weelderige wereld van het duo.

---

 

WEBSITE PAARD | FACEBOOK-EVENT

---

 

Op 17 augustus verscheen het vierde album Slow Air van Still Corners. Het album omvat tien nummers, waarvan er al drie werden uitgebracht in aanloop naar de release. Hoewel Slow Air over het algemeen een vertrouwd geluid heeft, voor kenners van Still Corners, is duidelijk hoorbaar dat de sfeer en thematiek hun wortels vinden in andere grond dan voorgaand werk. Letterlijk. Het van oorsprong Britse duo verhuisde voor het schrijven en opnemen van dit album naar Austin, Texas. De verandering van thuisstad resulteert in liedjes waarbij je direct de droge en desolate Amerikaanse landschappen kunt inbeelden. Momenteel verblijven zangeres Tessa Murray en songwriter en producer Greg Hughes, in Woodstock, New York. Onze interviewer Bente Hout belt met ze.

Ik vraag waar ze zoal mee bezig zijn, enkele dagen na de release van Slow Air. Het antwoord, enigszins verrassend, luidt: “Frogs.” Ik lach. “Het zijn bijzonder prachtige, kleine wezentjes. En ze zijn overal, hier in Woodstock. Ik val vaak in slaap met een orkest van kikkers op de achtergrond”, aldus Greg. “Maar natuurlijk ook met Slow Air”, lacht Tessa. “Het is altijd spannend om een nieuwe plaat uit te brengen.”

Ander klimaat
Tessa en Greg schreven Slow Air nadat ze samen verhuisden naar Austin. “We waren toe aan iets nieuws en wilden graag ergens anders wonen, maar wisten niet direct waar”, licht Greg toe. “Mijn band met Austin gaat al ver terug, naar de tijd dat ik er aan de universiteit studeerde, voor ik naar het Verenigd Koninkrijk verhuisde. Tessa en ik zijn daarna samen nog een aantal keer naar Austin gegaan voor SXSW.” Het duo hakte de knoop door en ging op zoek naar een huis dat geschikt was om een album in te schrijven en op te nemen. Na een paar weken zoeken vonden ze het perfecte stekje, met een gigantische woonkamer. “Het warmere klimaat was overigens ook een reden om voor Austin te kiezen”, vult Greg nog aan. “We hebben altijd geschreven in de UK, waar het vaak koud en regenachtig is, en waren benieuwd naar wat een ander klimaat met onze muziek zou doen.”

 

“De enige ‘regel’ die we onszelf oplegden tijdens het schrijven van dit album was dat het mooi moest zijn, en stil, en een gevoel van ruimte moest oproepen”

 

Dat de verhuizing invloed heeft gehad op hoe het vierde album klinkt ten opzichte van zijn voorgangers, is een feit. “Maar dat is ook logisch”, zegt Tessa. “Als je de UK gewend bent, is de VS gigantisch. Ik weet nog goed dat we de video voor Black Lagoon aan het filmen waren in Carmel, Californië en ik uit het raam van de auto keek. Ik verwonderde mij over al die piepkleine wegen die leken te verdwijnen in het niets. Waar gaan ze heen? En wie is daar dan?” Greg lacht en vult aan: “Ja, of van die gebouwen met daar omheen helemaal niks. Dat ziet er zo vreemd uit, maar toch ook heel mooi. Ik denk dat het besef van ruimtelijkheid in de VS ons direct intrigeerde en de inspiratie vormde van de vibe van de nieuwe plaat.”

 

Verre bestemmingen
Veel aspecten van het album zijn direct terug te leiden naar de nieuwe omgeving. Evenals de titel: Slow Air, die het duo bedacht naar aanleiding van de omstandigheden in het huis waarin ze schreven en opnamen. Hartje Texaanse zomer, geen airco. “De lucht was zo dicht en vochtig. Wel even iets anders dan we gewend waren.” Ik merk op dat ik vind dat er juist zoveel ademruimte in de liedjes op de plaat zit. “Klopt”, bevestigt Greg meteen. “Slow Air bevat een heleboel ruimte en leegte. Soms is wat je niet speelt, wat je weglaat, net zo krachtig en inspirerend als wat je wel speelt. De enige ‘regel’ die we onszelf oplegden tijdens het schrijven van dit album was dat het mooi moest zijn, en stil, en een gevoel van ruimte moest oproepen.” Ik vraag ze hoe ze het resultaat uiteindelijk zelf zouden omschrijven. Er volgt een stilte. “Muziek om verliefd van te worden”, antwoordt Tessa dan. “Muziek om mee op reis te gaan. Naar verre bestemmingen.”

Het valt mij op hoe close het duo overkomt. Dat ze ieder aspect van hun creatieve proces hetzelfde lijken te hebben ervaren. Als ik ze vraag of mijn observatie klopt, hoeven ze daar niet lang over na te denken. “Ja, dat klopt zeker. Op dit moment zou ik onze connectie bijna telepathisch willen noemen”, constateert Greg. Tessa vult hem aan: “Onze schrijfprocessen gaan vaak van start met een idee op het keyboard van Greg. Ik verzin vervolgens een zanglijn en daarna vullen we van beide kanten laag voor laag meer elementen toe. We zitten in een stadium waar dat eigenlijk bijna als vanzelfsprekend gebeurt.” Een unieke muzikale klik dus, maar voelt schrijven dan nooit geforceerd? “Natuurlijk wel”, antwoordt Greg. “Maar dat herkent iedere muzikant. We hebben geleerd om op zulke momenten het liedje los te laten. Om het gewoon even opzij te schuiven en er later op terug te komen. Goeie liedjes schrijven zichzelf en het is beter om dat proces niet in te weg te staan. Dat is iets waar Tessa en ik in het begin van onze samenwerking al achter zijn gekomen.”

 

“Het live spelen geeft ons ook de bevestiging dat onze muziek mensen inspireert. Uiteindelijk doen we het toch daarvoor”

 

Het uitbrengen van een nieuwe plaat, een mijlpaal valt het gerust te noemen, biedt altijd de mogelijkheid om weer even stil te staan bij de successen tot op dat moment. Ik vraag mij af welke momenten in hun carrière Tessa en Greg als hoogtepunten ervaren. “Eigenlijk is de hele carrière een hoogtepunt”, zegt Greg. “Nee, maar echt. We werken met een fantastisch label voor publishing, Sub Pop, en hebben zelf de touwtjes in handen voor onze vinyl-releases, door dat te doen via ons eigen label Wrecking Light Records. We beschikken beiden over een ‘hands on’-mentaliteit. Zo hebben we altijd zelf onze muziek opgenomen en gemixt, dus het starten van een eigen label voelde als een logisch verlengde daarvan.”

 

Tessa onderbreekt hem. “Wat je vraag over hoogtepunten betreft. Voor mij is het rondreizen het grootste hoogtepunt aan de jaren met Still Corners. Dat we dat mogen doen, voelt nog steeds als een privilege. We hebben zoveel mooie plekken gezien en inspirerende mensen ontmoet tijdens onze tours. Het live spelen geeft ons ook de bevestiging dat onze muziek mensen inspireert. Uiteindelijk doen we het toch daarvoor.”

In september tourt het duo door Noord-Amerika en Europa met Slow Air. Een flinke tour, van vier maanden, en met ruim vijftig shows op de planning. Ik vraag of ze er naar uitkijken. “Ontzettend”, zegt Greg enthousiast. “We hebben altijd veel plezier in samen schrijven en opnemen, dat proces is geweldig en bevredigend. Maar, het kan ook heel intens en vermoeiend zijn, om zo diep te graven en hard te werken om iets moois te creëren. Na zo’n proces is het fantastisch om op tour te gaan. Dat voelt zo anders.” Tessa is het met hem eens. “De tijd gaat heel snel tijdens een tour. Alles vervaagt en even leef je een heel gek en spannend leven dat voorbij flitst. Je staat op, stapt in een busje, rijdt naar een onbekende plek, ontmoet allerlei mensen, proeft allerlei onbekende gerechten, en dat een paar maanden lang.” Ik zeg dat dat heel vermoeiend klinkt. Ze lachen. “Het is vooral heel bijzonder. We voelen ons bevoorrecht om dit te mogen doen.”

In december speelt Still Corners in Groningen (Vera, 6 december), Den Haag (Paard, 7 december) en Amsterdam (Q-Factory, 8 december).

---

 

Eind juni kondigde het van oorsprong Britse duo Still Corners, al een tijdje woonachtig in Austin, de release zijn vierde album Slow Air aan. Met die aankondiging verscheen ook de eerste single: Black Lagoon. Een uptempo liedje dat naadloos aansluit bij het beeld van een roadtrip door de Amerikaanse landschappen rondom de nieuwe thuisstad van het duo. Onlangs verscheen de tweede single: The Photograph. Totaal anders, maar toch ook voortbordurend op dit beeld.

Waar Black Lagoon uptempo en stiekem zelfs best een beetje dansbaar is, ligt het tempo bij The Photograph aanzienlijk lager. Het liedje is dromerig en slepend. De engelachtige stem van zangeres Tessa Murray speelt een grote rol in die sfeer, evenals de smerende synthpads. Bij The Photograph maakte Murray met haar compagnon, songwriter en producer Greg Hughes, een in zwart-wit geschoten video. De video bevestigt dat desolate landschappen hen inderdaad van inspiratie hebben voorzien bij het schrijven van de nieuwe plaat.

Slow Air wordt op 17 augustus gereleased via Wrecking Light. In december speelt Still Corners in Groningen (Vera), Den Haag (Paard) en Amsterdam (Q-Factory).