In Issue #03 van The Daily Indie kon je al een interview lezen met Maston, bij deze de recensie van ‘Shadows’, z’n debuutalbum.
Door Ricardo Jupijn
Waar muziekgenres enerzijds steeds meer overlappen, zijn er aan de andere kant nog een hoop bijzonder interessante en actieve niches. Neem bijvoorbeeld de barokke en psychedelische stijl, die een ongelooflijke opmars heeft gemaakt. Eén van de muzikale leiders is Frank Maston: een jonge muzikant die in zijn eentje één van de beste platen maakt die wij de laatste tijd op de redactie hebben gehoord. ‘Shadows’ is het zonovergoten resultaat van een gezonde dosis westkust-invloeden als The Beach Boys (véél Brian Wilson) en Van Dyke Parks, de sound van Spector en de speelse kant van McCartney.
Sixties of niet.
Zo’n album dat je helemaal wegvoert naar een andere wereld, en de wereld van Maston is een bijzonder fijne om in rond te dwalen. Geheel in barokke en psychedelische stijl opent de plaat met het instrumentale Strange Rituals, waarna het ene fijne nummer na het andere je voor de oren komt vliegen. Zonnige melodieën en psychedelische pop met een palet aan nostalgische instrumenten zetten de toon op het album. (You Were) In Love, Messages, Looks, Young Hearts, Flutter, Night: ach, eigenlijk is elk nummer prachtig op zijn eigen lieflijke, gedreven, pulserende, speelse en vredige manier. Een plaat die in elke tijd tot zijn recht komt. Of het nou de sixties zijn of niet.
