Kwam jij op 1 april net op de valreep binnen toen Metronomy in een uitverkochte Melkweg de eerste klanken inzette van set-opener Monstrous? Dan heb je nu een reden om te balen. Woman’s Hour verzorgde namelijk de openingsact en dat had je niet willen (lees: niet moeten) missen.

 

Woman’s Hour is een vierkoppige Londense band opgericht door Fiona Jane en Will Burgess., die familiale banden hebben. Niet uniek in de hedendaagse muziekscene, maar wel leuk!

 

14 juli
Woman’s Hour brengt 14 juli zijn debuutalbum uit op Secretly Canadian, maar heeft in aanloop naar deze release al enkele singles uitgebracht. Hoogtepuntje in deze reeks is het vorige maand verschenen nummer Her Ghost. Een nummer waarvan de clip minstens zo intrigerend is als de muziek.

 

 

De muziek van Woman’s Hour laat zich het best omschrijven als abstracte pop-muziek. Glad verzorgde productie met heerlijke dromerige vrouwelijke vocalen en dito gelaagde synthesizers. Een band met een open en rijk geluid dat zijn eigen weg kan vinden tussen de overkill in zijn genre.

 

Titelnummer
Het titelnummer dat de band bij de bekendmaking van de debuutrelease het internet op knalde beschikt over dezelfde muzikale kenmerken als voorganger Her Ghost en geeft je het heerlijke gevoel van een zonnige zondagochtend. Ach wat geeft het, het mag ook regenen. Met deze band breken de zonnestralen snel genoeg door.

 

 

Het ziet er naar uit dat het platenlabel Secretly Canadian (die eerder werk uitbracht van Damien Jurado, Here We Go Magic en paradepaardje en tevens TDI-favoriet The War On Drugs) weer een topbandje in de wacht heeft gesleept.

 

I Need You
Totdat het album op 14 juli uitkomt zullen we het dus nog moeten doen met het materiaal dat de band tot nog toe heeft uitgebracht. Maar met de vijf singles, een handvol covers en b-kantje I Need You is dat ruim voldoende.
Rob Verkerk

 

 

Tracklist:

1. Unbroken Sequence
2. Conversations
3. To The End
4. Darkest Place
5. In Stillness We Remain
6. Our Love Has No Rhythm
7. Her Ghost
8. Two Sides of You
9. Devotion
10. Reflections
11. The Day That Needs Defending

 

 

 

Aan het einde van 2013 was daar plots het nummer Red Eyes. Een vijf minuten durend teken van terugkeer  van The War On Drugs. Een korte introductie (voor wie het interview nog niet heeft gelezen deze issue): The War On Drugs is een band ontsproten uit het creatieve brein van multi-instrumentalist Adam Granduciel die toegankelijke psych/rock muziek maakt met sterke hints van americana. In 2011 verscheen het tweede album ‘Slave Ambient’ onder luid gejuich waardoor menig muziekliefhebber met hooggespannen verwachtingen uitkeek naar een eventuele opvolger.

 

Bandreceptuur
Na acht maanden durende opnamesessies is die langverwachte opvolger nu dan eindelijk hier onder de titel ‘Lost In The Dream’.  Het album begint met het bijna negen minuten durende nummer Under The Pressure. Deze track wijst onmiddellijk naar de eerstvolgende afslag richting je dagdromen, want wederom zijn Granduciel en consorten er in geslaagd een heerlijke sfeer te creëren waarbij een uurtje kan worden weggedroomd. Tweede nummer en single Red Eyes is misschien wel het meest toegankelijke stuk muziek dat de band voort heeft gebracht en tevens het nummer dat het meest tegen vorig album ‘Slave Ambient’ aanleunt. Later in het album diept de band zijn geluid meer uit dan ooit tevoren en voegt verrassende, nieuwe accenten toe aan de bekende bandreceptuur. ‘Lost In The Dream’ toont zich uitermate sterk met nummers als Eyes To The Wind, Burning en het epische An Ocean In Between The Waves.

 

 

 

 

De echoënde gitaar en dito zang, de subtiele pianopartijtjes, de soundscapes en samples, de opbouw en vooral die langgerekte afbouw van nummers klinken als van alles, maar wanneer het wordt samengevoegd toch het meest als The War On Drugs. De verwachtingen zijn niet alleen ingewisseld maar ruimschoots overtroffen met dit weergaloze album, dat gemaakt is voor nachtelijke uurtjes op de snelweg. Een album om van voor tot achter te luisteren, zonder skippen. Een wereldplaat!
Rob Verkerk

 

 

 

 

 

Damien Jurado’s nieuwe plaat is een kleine tijdcapsule waar je het liefst in wilt stappen om vervolgens nooit meer terug te gaan.  Dat gevoel komt al vrij snel over je heen bij zijn nieuwe single Silver Timothy, een parel van een nummer. Een liedje om van te houden en te koesteren. Vooral de sound is fabuleus; zo zacht, licht psychedelisch, nostalgisch en losjes. Onbeschrijfbaar fijn, eigenlijk.  Dit nummer klinkt als de beste tijd van je leven: onbezorgd, jong en vrij.

 

Nieuwe plaat
Zijn nieuwe album ‘Brothers and Sisters of the Eternal Son’ komt 21 januari 2014 uit via en wordt er eentje om rekening mee te houden. Als we alvast een één-woord-recensie mogen geven: wauw!