Er zijn er niet veel zoals Ryley Walker. De singer-songwriter uit Rockford, Illinois twittert erop los, compleet met schuttingtaal en social media-jargon, maar is tegelijkertijd een poëet pur sang die niets liever doet dan zijn gevoelens verwerken in ingenieuze folkliedjes. Midden in zijn twintigerjaren neemt Walker het er nogal van en dat weerspiegelt in zijn muziek – ten goede en ten kwade. Welke van deze twee van toepassing is op zijn vierde album, Golden Sings That Have Been Sung? Dat lees je zo.
Slechte muziek heeft Ryley Walker nooit gemaakt, maar het in 2015 verschenen Primrose Green ging wel gebukt onder het tumultueuze bestaan van de Amerikaan. De plaat werd in drie dagen opgenomen en hing van impulsieve wendingen aan elkaar. Golden Sings That Have Been Sung is anders: dit nieuwe album kent een zekere rust die op zijn voorganger ontbrak, en dat terwijl Walker nog immer zingt over zijn wispelturige liefdesleven en turbulente nachten.
“Wise ass wisdom is wasted on the young,” predikt Walker op het sombere A Choir Apart en die ene zin is kenschetsend voor het verschil tussen Walker nu en Walker twee jaar geleden. Dit is een plaat die in zekere zin in retrospect geschreven is. Hoewel het leven nog zo roerig is als voorheen, lijkt de meestergitarist mentaal volwassener geworden. De psychedelische folk is meer dan ooit georkestreerd en des te meer blijkt wat een begaafd musicus hier aan het werk is. Soms nagenoeg verstilde arrangementen zetten de emotionele dagboekteksten van Walker een genadeloze kracht bij met als orgelpunt het teergevoelige Funny Thing She Said.
Ja, de stempel die de dagelijkse worstelingen van Walker op Golden Sings That Have Been Sung drukken zijn ten goede, want dit is misschien wel één van de mooiste platen die 2016 tot nu toe heeft voortgebracht.