Morgen is het zo ver! Laatste in deze serie mixtapes voor Metropolis Festival is een artiest die we eerder al omschreven als de dreampop-evenknie van onze psychedelische held Kevin Parker. Niet alleen is de zolderkamer waar Jake Webb zijn muziek produceert gesitueerd in Perth, Western Australia, ook de liefde voor grootse arrangementen en glammy psychedelica deelt hij met de frontman van Tame Impala. Hier is de mixtape van Methyl Ethel!

Op de dit jaar verschenen debuutplaat Oh Inhuman Spectacle combineert Methyl Ethel zonnige dreampop met glam-invloeden die we eerder terug hoorden bij de bands landgenoten van Empire Of The Sun. Het resultaat is muziek die onweerstaanbaar zwoel en zonnig klinkt, maar die ook melancholiek en moeilijk te grijpen is.

En als we de keuzes van Webb voor deze mixtape zien, snappen we waar deze paradox vandaan komt: van campy classics (Björk, Michael Jackson) langs obscure TDI-darlings (Amen Dunes), vunzige seksuele frustratie (Fat White Family) en een ode aan vrouwelijk schoon (DROOL). De rode draad: in alle songs sluimert de ingehouden, sensuele spanning en verlangen door. Oh, en gospel komt ook nog voorbij.

Zelf zegt de zanger erover: “This is our smash bang fusion of June 2016. We’re living in both a sunny Ozzie winter and a drizzly Euro summer, so this playlist reflects and absorbs this.”

Methyl Ethel live aan het werk zien? De band speelt aanstaande zondag om 16:30 uur op de Workers Stage van Metropolis Festival.

Björk – Unison

Michael Jackson – Maria (You Were The Only One) (Emily Hayne Remix)

Amen Dunes – Lonely Richard

 

Fat White Family – Touch The Leather

The Walker Brothers – The Electrician

 

Rev. James Cleveland and the Angelic Choir – Peace Be Still

 

DROOL – End Girl

 

Kaytranada feat. Anderson Paak – Glowed Up

Wauw. Een pracht van een plaat. Om mee te beginnen. Die groovy basloopjes, de doorweekte en fuzzy gitaren, hypnotiserende zang en drums en eenzelfde sfeer die rondom de plaat hangt. Een album waarop je al snel de stempel ‘het vrouwelijke equivalent van Tame Impala’ zet.

Is dat erg? Nee.

Maar is het vreemd? Nee!

Aha!
Het blijkt namelijk dat de verleidelijke, Franse frontvrouw van Melody’s Echo Chamber een babbeltje maakte met Tame Impala’s Kevin Parker na een show in Parijs. Van het een kwam het ander en al snel zat Melody Prochet in z’n studio in Perth om samen met Parker aan haar album te werken. Ik heb vernomen dat de twee ook aan andere dingen werken behalve muziek, maar dat is nu even niet van belang. Parker produceerde de plaat en liet zijn kenmerkende gitaarspel losgaan op Melody’s dromerige en zwijmelende stem en composities. Die combinatie is fantastisch geslaagd bij nummers als I Follow You, Crystallized en Some Time Alone, Alone (de laatste twee zijn bijna exact Tame Impala).

Het tweede gedeelte van de plaat slaat een wat meer lome en psychedelische richting in, en is trager, freakier en experimenteler. Maar beide kanten zijn fijn op hun eigen manier. Het blijft zoetgelaagde droompop, met hier en daar wat hard, maar vooral zachte randjes, en dit alles gaat schuil onder een fijne, donkere sound. Waarbij dat laatste wel eens zwaar op de maag kan liggen tijdens dit debuut.

Rust voor Lonerism
De nieuwe plaat van Tame Impala begint haast al een beetje grijs te worden, maar dit is een perfecte plaat om die eens af en toe op de reservebank te zetten.

LIVE: TE ZIEN OP DE ZATERDAGAVOND VAN LONDON CALLING!