Waarom niet? Een single van een jaar geleden opnieuw uitbrengen, maar dan op een Amerikaans label (Mind of a Genius). Zo doet Klangstof dat, en met succes. Zo werd het nummer Hostage al door NME opgepakt, ging het in première bij Zane Lowes radiozender op Apple Music en verspreid het nummer zich steeds verder over de wegen van het wereldwijde web.

Hostage begint rustig, met een drumcomputer in combinatie met dromerige vocalen en eindigt met een bombastisch en voortreffelijk langgerekt einde. Klangstof is het soloproject rondom Koen van der Wardt wat bestaat voor 3/4 uit bandleden van Moss. Met de nieuwe single Hostage, en een debuutplaat in het verschiet, zou het voor dit gezelschap nog wel eens een druk jaar kunnen worden.

 

NME schreeuwde eind vorig jaar moord en brand toen, schijnbaar vanuit het niets, de track Plastic People van Yak online verscheen. Nu doet NME dat wel vaker, maar de overtuigende opvolger Hungry Heart bewees dat het enthousiasme over de Wulfrunians terecht was.

En nu is er Smile, dat zich na een psychy intro ontpopt tot een heerlijk bluesrockende en occult duistere track. Ook frontman Oli Burslem werkt zich door een geheel register, door via fluisteren en grommend croonen te eindigen in manische schreeuwzang. Benieuwd? Debuut-EP ‘Plastic People’ komt 24 mei uit via Fat Possum en de band staat op Best Kept Secret.

Luister Smile hier!

 

Sinds langspeler ‘Pala’ uit 2011 heeft Friendly Fires geen nieuw werk meer uitgebracht . OK, toegegeven, zanger Ed Macfalrane is te horen op Disclosure’s Defeated No More, maar echt substantieel nieuw werk is niet meer verschenen. Gelukkig staat het derde album in de steigers en is hier dan het eerste voorproefje: Before Your Eyes.

 

Samenwerking
Tijdens het schrijfproces van het nog titelloze derde album spart Friendly Fires veel met Andrew Weatherall en Timothy J Fairplay (ook wel bekend als The Asphodells), met het plan om buiten hun normale muzikale landschap te schrijven. In plaats van liedjes maken is het grootste doel het genieten van de samenwerking en het weglaten van oude muzikale kaders. Als kers op de taart nemen de manen hun ideeën op met gebruik van een mengtafel die ooit op de inventaris lijst stond van ene Konrad ‘Conny’ Plank, de Duitse producer achter het werk van onder andere Kraftwerk en Neu!.

 

Psychedelisch
In juli 2012 vraagt het Britste muziekblad NME Macfarlane naar de richting die het derde album op zou gaan en schrijft het volgende antwoord op:

 

“The music – the way we’re writing and the style of it – is very different to anything we’ve done before; I think we’re still learning to write music in a different way. We want to write something long and expansive and drawn-out and, I suppose, a bit more psychedelic.“

 

Dit alles is goed terug te horen is Before Your Eyes. Bijna acht minuten lang vloeit het nummer voort op hetzelfde hypnotiserende thema. Doordat er voorzichtig verschillende lagen worden toegevoegd en er na een kleine drie en een halve minuut opeens misschien wel iets van een refrein wordt ingezet, blijft Before Your Eyes boeien. Dat we toch echt te maken hebben met Friendly Fires is te horen aan de lo-fi gemixte en ingetogen zanglijnen van Marcfarlane, die de schijnwerper moet delen met een paar frisse gitaarhooks.

 

De dubbel 12” Before Your Eyes / Velo komt 31 maart uit op Telophase, Friendly Fire’s eigen label.

 

 

 

 

Fans van Sonic Youth, The Horrors, S.C.U.M. en andere post- en horrorpunk kunnen weer aan hun trekken komen met de release van ‘Join The Dots’, het tweede studioalbum van TOY. 

 

Een korte introductie dan maar: TOY uit Londen bracht in 2012 een zeer gewaardeerd titelloos debuutalbum uit, en bracht deze plaat afgelopen zomer live ten gehore op Glastonbury en diverse NME-tours.
(Een interview met de band lees je in onze laatste issue.)

 

 

 

 

Juiste dosis experiment
Afgelopen december was TOY als voorprogramma van Placebo te bewonderen in Europa, waarschijnlijk net dat laatste stootje tot grotere bekendheid. Met ‘Join The Dots’ levert de band rond zanger Tom Dougall een uitstekend psychedelisch werkje af, dat geen enkel moment te overdadig of te overdreven klinkt, terwijl experiment niet echt uit de weg wordt gegaan. De voortstuwende basloopjes en drumpartijen zorgen voor een haast hypnotiserende ritmesectie, een fijn houvast in de liedjes waarin de gitaren flink razen.

 

De tweede helft van de plaat is wat trager en mist venijn, maar dat is slechts een kleine smet op een prima psychrockplaatje om de donkere winterdagen mee door te komen.