Concertagenda Week 50
December is inmiddels al goed op stoom en over twee weken is het dan ook alweer Kerst. Naast eten en cadeautjes is dit ook een tijd waarin ‘muziek’ een korte vakantie neemt. Maar we hebben gezocht naar een aantal leuke concerten deze week en we hebben zeker wel wat gevonden.


Roosbeef
Vanavond is de Grote Demo Show van Roosbeef te zien in de Melkweg. Een muzikale gluurpartij. Een kijkje in de keuken, een vlieg op de muur. Zouden we niet allemaal een keertje heel zachtjes, heel stiekem, getuige willen zijn van de geboorte van een liedje. Waar denkt ze dan aan? Welke akkoorden waren er het eerst? De band gaat terug naar het ontstaan van een aantal liedjes van hun twee cd’s ‘Omdat ik dat wil’ en ‘Ze Willen Je Hond Wel Aaien Maar Niet Met Je Praten’. Naakt en onaf, ongepolijst, vaak klein en toch rauw.

Maandag 10 december, Melkweg Amsterdam



Balthazar
Je had het misschien al gelezen in ons tweede Daily Indie magazine: de sympathieke Belgen van Balthazar zijn terug met het nieuwe album Rats. Live staan de vier heren bekend om hun goede podiumpresentatie, energieke shows en prachtige samenzang. En daar kunnen we geen genoeg van krijgen. Er zijn twee kansen om deze band de aankomende week te zien, zorg ervoor dat je dit ook echt doet!

Dinsdag 11 december, Tivoli Utrecht.

Donderdag 13 december, Rotown Rotterdam.



White Fence + Jacco Gardner
Mensen in Eindhoven zitten woensdag bijzonder goed, met maar liefst White Fence en Jacco Gardner op één avond! Beide bands stonden vorige week ook op Le Guess Who? en we kunnen uit eigen ervaring zeggen dat het twee bijzonder fijne concerten waren. Lucky Brabanders…

Woensdag 12 december, Area 51 Eindhoven.

Zondag 16 december, OCCII Amsterdam (zonder Jacco)



Moss + The Silhouettes 
Naast de verfijnde popmuziek van Moss krijg je er ook nog eens de toffe surfpoppers van The Silhouettes bij. Mooi affiche, dat langs Nijmegen, Groningen en Rotterdam zal trekken deze week.

Woensdag 12 december, Doornroosje Nijmegen.

Donderdag 13 december, De Oosterpoort Groningen.

Zaterdag 15 december, Off Corso Rotterdam



Rats On Rafts
De post-punkers van Rats On Rafts heb je al vaak genoeg kunnen zien afgelopen jaar, maar in Nijmegen en Hoorn (en Gent voor de Vlaamse lezers) speelt de band deze week nog een aantal shows. (En voor geïnteresseerden: we hebben in het huidige magazine nog een kort interview met zanger David Fagan gedaan.)

Donderdag 13 december, Merleyn Nijmegen.

Vrijdag 14 december, Manifesto Hoorn.

Zaterdag 15 december, Glimps Gent.



Chris Cohen
Op zaterdag speelt Chris Cohen in de überhippe De Nieuwe Anita te Amsterdam. Chris, die eerder o.a. in Ariel Pink’s Haunted Graffiti en Deerhoof speelde, heeft nu in zijn eentje een plaat gemaakt. Vol licht psychedelische sixtiesmuziek, die blurry, lief, raar, ouderwets, (on)comfortabel klinkt, een kleine Tame Impala/Ariel Pink/Dirty Projectors-twist heeft op moment en altijd lekker mid-tempo is.

Zaterdag 16 december, OCCII Amsterdam



Verder deze week

 

 



In het kleine en altijd sfeervolle Merleyn staat een handjevol mensen te wachten op de Noorse indiekiddo’s van Team Me. Op het podium liggen grote ballonnen en aan de microfoons hangen vlaggetjes. Het belooft een kleurrijk optreden te worden.

Door Liske Steenbergen

De zes piepjonge muzikanten zijn zelf ook aardig versierd met verf, kekke headbands en rare staartjes. Ze springen en huppelen over het podium.  Toch niet wéér zo’n band hè! Maar niets is minder waar: achter dit toneelstuk schuilt namelijk een zeer goede band met veel potentie. De jonge hipsters maken prima indiepop: een typisch mannelijke piepstem, mooie samenzang (zangeres Elida heeft ons hart veroverd), stevige drums en hier en daar ruisende gitaren en synthesizers. En natuurlijk kunnen de tamboerijn, een megafoon en het klokkenspel in deze setup niet ontbreken. Team Me maakt catchy liedjes waar men goed op mee kan dansen. De Noren hebben alles in huis om een band van formaat te worden. Ze zijn ook niet bang om te praten of om het publiek op te zoeken; op de vloer wordt er verder gespeeld en gekletst met het publiek.

De band durft ook te experimenteren. Als derde nummer spelen ze Favorite Ghost, een vijftien minuten durend semi-psychedelisch nummer dat naar een ongelooflijke climax van gitaargeweld leidt. Tijdens de langzame opbouw kan de zaal moeilijk zijn mond houden, maar zodra de muziek harder en sneller gaat wordt iedereen toch stil; vol verbazing over wat er op het podium gebeurt. Dat hadden we toch niet achter ze gezocht.

Het is jammer dat de band gebruik maakt van zoveel toeters en bellen. De vlaggetjes en ballonnen doen het optreden geen eer aan en maken het moeilijk de band serieus te nemen. Het verbloemt haast hoe goed Team Me eigenlijk is. De nummers zijn sterk en werken aanstekelijk, ze zullen het zeker goed doen op grotere festivals. De band speelt alsof ze al jaren samen zijn en hebben een enorme stage presence. We zien Team Me dan ook graag snel terug, alleen dan zonder alle poespas.