Een tijdje terug zaten we in Rotterdam op een mooie vrijdagmiddag tussen de kopjes koffie en de fietsen met Mooneye. Dat leverde een mooi verhaal op over de evolutie van de band, social media en tijd. Even later viel een mailtje in de digitale brievenbus, met de vraag of wij een van de DAFT-sessies van de band in première wilden laten gaan. Graag zelfs! Vandaag stellen we This Thing aan jullie voor, ga er vooral even voor zitten.
In de video worden we meegenomen in de intieme setting van de studio, een omgeving waarin de band zijn muziek het best tot zijn recht komt. De warme vocalen van frontman Michiel Libberecht vullen de ruimte waarrond de rest van de band zich verzamelt. ‘I wanna close my eyes’, klinkt het. Laat dat nou precies zijn wat wij willen doen bij het horen van deze mooie DAFT-sessie: onze ogen sluiten en wegdrijven op de muziek.
Toen we de band vorige maand spraken, hadden we het al over de houdbaarheidsdatum van muziek. Met deze fijne live-sessie maken ze alvast de ambitie duidelijk om tijdloze muziek te maken. This Thing is de derde DAFT-sessie na Thinking About Leaving en Black River. We kunnen alvast het volgende verklappen: het is nog niet afgelopen! Afgelopen weekend stond de band nog op Here Comes The Summer en de komende tijd onder meer op Bands in a Barn.
Bands In A Barn Vrijdag 17 en zaterdag 18 mei
De lente komt voorzichtig om de hoek kijken. De stad absorbeert de laatste zonnestralen op vrijdag en ik baan me een weg naar Koppi. Tussen de fietsen en kopjes koffie tref ik de Belgische band Mooneye. De band won dit jaar De Nieuwe Lichting, die befaamde wedstrijd van Studio Brussel waarmee Mooneye in de voetsporen treedt van onder meer Tamino en Portland. Een tijdje geleden tipten we de band ook al in onze radar, hoog tijd om de nuchtere West-Vlamingen zelf even te spreken ter voorbereiding op Bands In A Barn.
“De rest van de band komt later, je zal het dus met ons moeten doen”, begint het gesprek. Zanger Michiel Libberecht neemt het voortouw, waarbij de anderen met de regelmaat van de klok het een en ander aanvullen. Dat er niet veel druk achter zit, valt meteen op wanneer het drietal op de bank plaatsneemt. “We proberen België en Nederland zo veel mogelijk tegelijk te benaderen, maar dat is niet evident. We maken er dan ook geen hoofddoel van, maar alles is mooi meegenomen.”
De komende maanden staat het Belgische vijftal naast Bands In A Barn op onder meer Here Comes The Summer en Mañana Mañana. Tijdens Record Store Day speelde zanger Michiel ook een solo-gig in Bergen Op Zoom. “Het voelt allemaal nog een beetje als een extraatje, want onze Belgische boeker gaat niet actief op zoek naar gigs in Nederland.”
Toch zijn het belangrijke stappen voor de band die De Nieuwe Lichting won: “We hadden niet verwacht om zo ver te komen, want iedere Belgische band die verder wil komen, schrijft zich in voor die wedstrijd. Misschien hadden we het ook niet per se nodig, maar het zou de band wel een flinke boost geven. Toen we bij die negen laatste bands zaten, hebben we wel alles uit de kast gehaald. Zo was er iedere dag wel iets te beleven op onze social media-kanalen, zodat mensen zeker niet zouden vergeten om te stemmen.”
We dwalen even af, over social media en de impact daarvan. “Er zijn veel artiesten die hun weg daarin vinden en echt bezig zijn met hoe ze naar voren komen op social media, maar ook op podium. Wij zijn daar eigenlijk niet echt mee bezig, maar we weten wel dat het belangrijk is. In onze muziek streven we naar puurheid, zo zijn we ook als mensen, maar je kan natuurlijk niet in je werkkleren op podium staan.” Actief aan zijn image werken doet de band niet, maar ze geven al gauw toe dat ze ook een beetje veranderen op podium. “Je doet je toch altijd iets anders voor. Ik dans nooit, maar op een podium doe ik dat wel een beetje. Verder is het wel echt belangrijk om jezelf te zijn en op je hoede te zijn voor beïnvloeding van mensen of je omgeving. Dat was ook zo bij De Nieuwe Lichting. Er zijn opeens heel wat mensen die een mening hebben, dat is wel interessant en leuk om even naar te luisteren, maar je moet ook uitkijken.”
Toch heeft De Nieuwe Lichting de band niet van zijn spoor doen afwijken. “Het was sowieso al ons plan om veel te spelen deze zomer, maar door De Nieuwe Lichting heeft dat andere proporties aangenomen. Veel spelen is nu gigantisch veel spelen en nu nemen we ook echt een paar dagen de tijd om aan onze live sound te werken. We nemen het nu nog serieuzer, eigenlijk jammer dat je daarvoor een wedstrijd nodig hebt, maar het gaf ons wel het gevoel dat we terecht veel tijd investeren in de band. Maar we zijn nog steeds dezelfde band, al merken we dat het makkelijk is om je te laten verleiden tot eenvoudigere of commerciëlere dingen.”
Toch is er een opvallende keuze waar we het even over moeten hebben. Mooneye begon namelijk als een soloproject van zanger Michiel. “Dat heeft wel een grote invloed gehad op de muziek, maar die gaan we waarschijnlijk pas echt merken als we weer gaan opnemen in de studio. Gevoelsmatig is het ook anders, je kan dat alleen niet nabootsen. Met een band kan je het podium vullen en ik denk dat je mensen die je nog niet kennen makkelijker kan overtuigen met een band. Je kan een veel breder palet tonen van wie je bent en waar je voor staat.”
Radio in streamingstijden De band heeft nog geen gigantisch uitgebreid repertoire en dan is een live-reputatie wel belangrijk. “Radio is nog steeds een heel grote factor. Wij praten hier als muziekliefhebbers en voor ons is dat minder belangrijk, maar mensen die gewoon in de auto stappen en de radio aan zetten, die gaan zelf niet actief op zoek naar muziek. Ze luisteren wat er voor hen gekozen werd op de radio en kunnen dan zelf een oordeel vellen over de beperkte selectie.”
“Je moet wel op de radio komen om een kans te krijgen bij die grote groep. Voor het ruime publiek is radio toch nog altijd de uitgelezen manier om muziek te leren kennen en voor ons biedt het ook kansen. Organisatoren houden daar ook wel rekening mee als je bijvoorbeeld in De Afrekening staat. Dat zegt wel iets over een band en zo kan je mooiere shows krijgen of betere tijdslots op festivals.”
Mooneye, de EP Hoewel de EP ruim een jaar geleden verscheen, is die voor het grote publiek nog nieuw. “Toen we die EP uitbrachten, was dat voor een klein publiek. Bepaalde journalisten hebben daar wel over geschreven, maar echt de massa heeft dat niet bereikt. We laten die EP dus nog wel even zijn werk doen en we hebben ook een paar live sessies opgenomen. Er gaat de komende tijd dus nog wel genoeg te beleven zijn rond Mooneye.”
De Nieuwe Lichting heeft natuurlijk voor een ruimer publiek gezorgd. “Mensen die die nummers al een jaar kennen, hoeven niet opnieuw te luisteren, maar er zijn genoeg mensen die het nog niet gehoord hebben. Het zou denk ik niet goed zijn om nu te veel druk te zetten achter nieuw materiaal. We zijn trots op onze EP en willen die ook in zijn waarde laten.”
Dit jaar wil de band wel stilaan gaan uitzoeken wat een album dan precies zou moeten worden en hoe dat moet gaan klinken. “Ik wil ons echt de tijd geven, al hadden we er net in de auto nog over. Het is fijn om geen vooropgestelde datum te hebben, maar we merken wel dat het steeds concreter wordt. Het idee is nu om deze winter op te nemen, maar dat zien we tegen die tijd wel weer. Onze focus ligt nu wel echt op spelen, de hele zomer lang.”
Aan optredens deze zomer geen gebrek en daar is de band maar wat blij om. “In januari stond alles in het teken van De Nieuwe Lichting, maar nu spelen we wekelijks minstens één, maar meestal twee of drie keer. Ik denk dat we er klaar voor zijn. Het is ook de bedoeling om nieuwe dingen te proberen, zo hebben we vorige week een nieuwe set in elkaar gezet en experimenteren we met andere instrumenten.”
De schijnbaar ontspannen het-komt-allemaal-wel-goed houding van de band lijkt te werken. “We zitten in een gunstige situatie, mensen komen kijken uit interesse en je moet altijd in je hoofd houden dat je niet meer dan je best kan doen. Elke show is weer een nieuwe kans en ik denk niet dat mensen al verwachten dat we de meest professionele band zijn – want dat zijn we ook gewoon nog niet.”
Toch is de band niet bang om risico’s te nemen. “We kunnen onze hele zomer vullen tussen Gent en Kortrijk, maar ik weet niet of we daarmee echt nog iets winnen. Het aantal shows neemt dan wel toe, maar ik denk dat we meer hebben aan een bredere basis uitbouwen. Als we gevraagd worden om te spelen in Antwerpen, Limburg of Nederland, dan gaat dat eigenlijk wel voor op onze eigen regio. Al spelen we de komende tijd zeker elke maand nog wel een keer in Gent en Kortrijk.”
Organisch groeien “Een album moet bijdragen aan het feit dat we op langere termijn relevant kunnen blijven. Tegenwoordig ben je van de ene op de andere dag opeens een groot talent, maar je moet jezelf altijd bewijzen. Dan moet alles nog beginnen, want je moet kunnen blijven bestaan en tegen die tijd ben je al niet meer nieuw.” We filosoferen even verder over het concept ‘nieuw’. Wanneer is iets eigenlijk nieuw? En hoe lang blijft iets nieuw? “De radio beslist vaak wat nieuw is. Al moeten we toegeven dat het een werk van lange adem is dat je ook vaak moet relativeren. Als we vanavond een slechte show spelen, dan is dat geen ramp. Volgende week een nieuwe kans.”
De komende tijd staat vooral in het teken van speelervaring opdoen en een goeie live-reputatie uitbouwen. “We willen ook schrijven aan een album, maar er mogen geen excuses zijn wanneer dat uitkomt. Alles moet perfect zijn, want we willen trots kunnen zijn op ons eerste album. We zijn daarin wel wat ouderwetser dan veel bands die nu vooral singles uitbrengen. In aanloop naar het album gaan we dat ook doen, maar we willen wel echt een (fysiek) album.”
De keuze voor een tragere aanpak is een bewuste. “Onze muziek is ook zo. Ik denk dat we het geluk hebben een iets ouder en rustiger publiek aan te trekken dat iets meer geduld heeft. Het is ook fijn om respect te krijgen van iets oudere mensen, dat is een stabieler publiek want 16-jarigen die stoppen op een bepaald moment met fan zijn. Een wegwerpcultuur. Wij kunnen dat ook niet ‘oplossen’, maar we kunnen er wel alles aan doen om muziek te maken die langer houdbaar is en niet meegaat op een hype. Misschien is dat wel het moeilijkst van al: evolueren, spelen en relevant blijven.”
Elke week stellen we je voor aan een band die je hoogstwaarschijnlijk nog niet kent. What a shame! Onze radar draait weer op volle toeren en deze week tippen we de Belgische formatie Mooneye.
Achtergrond: Songwriter Michiel Libberecht begon als solist. Onder de naam Mickey Doyle speelde hij onder meer in Het Depot in Leuven, Democrazy in Gent en op Leffingeleuren. In 2017 deed hij mee aan de muzikale wedstrijd Jonge Wolven, waar hij als winnaar uit de bus kwam. Het werd tijd om het wat serieuzer aan te pakken: een volledige band, een nieuwe naam en een eerste EP. Dat kwam er allemaal in 2018 in de vorm van Mooneye en de gelijknamige EP.
Voor die EP trokken muzikanten de studio in met Pascal Deweze, die ook met Warhaus en Broken Glass Heroes werkte. Het resultaat werd een debuut dat zweeft tussen melancholie en folkpop. In 2019 kwam de band als een van de drie winnaars van De Nieuwe Lichting uit de bus, de muziekwedstrijd waarbij het Belgische radiostation Studio Brussel op zoek gaat naar jonge beloftevolle acts. Daarmee treedt de band in de voetsporen van SONS, Portland en Tamino.
Samengevat: nostalgische vocalen en een warm muzikaal dekentje voor de koude (en minder koude) dagen.
Weetje: op Record Store Day (13 april) brengt de band zijn debuut-EP in gelimiteerde oplage uit op gekleurd vinyl.
Eentje voor de playlist: We hadden ons voorgenomen om hier telkens één nummer te tippen en daar hebben we bij het beluisteren van de EP toch wel even spijt van. Als we dan toch moeten kiezen, dan stellen we graag I Don’t Believe The Times Have Changed voor als toevoeging aan je playlist.
Het klinkt warm, nostalgisch en vooral niet te gecompliceerd. Let vooral even op de kleine details in de muziek en hoe die als het ware een filter over het nummer gooien, waardoor de stem van Libberecht nog meer tot zijn recht komt. Het is tevens de ideale kennismaking met de band en we willen je alvast waarschuwen, voor je het weet heb je deze alweer op repeat.
Voor fans van: We zien Mooneye graag in het rijtje met Beirut en The Bony King of Nowhere.
In je agenda: Op 5 april speelt de band in Rotterdam tijdens PopUp 010 en op 20 april speelt Mooneye met Camille Camille in Altstadt Eindhoven.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat je ermee instemt.Check!
