Deze week bracht de band Tense Men, bestaande uit leden van Sauna Youth, Cold Pumas en Ami Palone, een mini LP uit. ‘Where Dull Care Is Forgotten’ heet ‘ie. En hij is bijzonder onaantrekkelijk en aantrekkelijk tegelijkertijd. Maar laat dat nou net de charme zijn van deze post-punkers.

Spanning
Openend met het gespannen Stages Of Boredom wordt de luisteraar gelijk in de zenuwachtige wereld van de band getrokken. Repeterende, en net niet lekker bij elkaar klinkende noten, wisselen elkaar telkens af om vervolgens door het marcherende RNRFON af te worden gewisseld. Gejaagd en nerveus werkt de band zich door de nummers heen en is dit een EP om niet direct verliefd op te worden. Maar het intrigeert en bijt zich vast in je hoofd. Ik heb de EP al een tijdje op mijn iPhone staan en ook al heb ik  allerlei platen erop staan waar ik al tijden op zat te wachten, telkens wil ik deze plaat toch nog een keertje luisteren.

Duistere postpunk
Lie Heavy (Desperate Time) is misschien het meest uitdagende nummer, waar Nonentities ook een mooi, duister voorbeeld is van grimmige, Britse post-punk van Tense Men. Beklemmend en moeilijk te verteren, maar toch wel heel erg interessant. De muzikale lijnen blijven zich maar herhalen, waarbij een soort ritualistische zang het abstracte plaat af weet te maken. De band heeft het misschien zelf wel exact goed samengevat:

The claustrophobic, miasmic world of Tense Men is a world of scuttling shapes, deformed shadows and rigid, repetitive rhythms. The world of Tense Men has a low ceiling, the walls are wooden, rotting in places and badly varnished. The world of Tense Men is clammy to the touch. Eyes twitch, ears ring. Ears burn, eyes sting. The world of Tense Men is dripping all over your mouldy living room carpet. Reptilian tongues darting in and out tasting the dank air. Human forms jerking awkwardly to a record skipping in a locked, sweaty room. Shrieking voices. Murmuring whispers. Telling you things you don’t want to know over and over again, you listen because you aren’t sure if you’re really hearing it or not. You are! Aren’t you?

 

Kastijding
Misschien kan het af en toe een beetje te veel worden en verliest de band de muziek uit het oog. Maar uiteindelijk is het een plaat die klinkt als een enge droom, maar die op hetzelfde moment toch heel aangenaam aanvoelt . Geen idee hoe ze het doen, maar ze doen het. ‘Where Dull Care Is Forgotten’ komt 10 maart uit via Faux Discx en hieronder te beluisteren via Bandcamp.

Foto: Melissa Houben 

De space cowboys van Cosmonauts en onze huidige coverhelden brachten onlangs een nieuwe videoclip uit bij het nummer What Me Worry. Gelukkig bij deze, want dit is toch wel één van de sterkste nummers die we de afgelopen tijd hebben gehoord. De heerlijk, lome gitaarpartijen en achteloos klinkende akkoordovergangen brengen je direct in een buitengewoon goede sfeer.  De heerlijke sound en buitengewoon lekkere, slacky groove maken je langzaam gewichtloos en neemt je mee naar nieuwe dimensies. Dit is zo’n nummer dat iets met je doet, terwijl je niet weet waarom.

Let’s do it!
Vooral tijdens het maken het laatste magazine trok dit nummer mij door de zware laatste loodjes heen. Los van  het muzikale gedeelte  zit ’t ‘m bij dit nummer ook in de tekst. Dat ene stukje met: ‘And I’m not tired, I’m not weary, I don’t need no sleep at all’. Man! Deze zanglijn geeft mij een instant effect van zeven blikjes Red Bull en een lijn speed. INDERDAAD: FUCK THIS SHIT, LET’S DO THIS! Ik voel me helemaal goed bij het horen van dit nummer en kan er  direct weer vol tegenaan. Ik weet niet wat het is, waarschijnlijk denk je: ‘wat lult die gast nou allemaal?’. Maar ik weet het ook niet, man. Ik vind het gewoon écht een lekker nummer. Fuck!