Kit Sebastian bestaat uit Kit Martin en Merve Erdem. Ondanks hun compleet verschillende afkomsten vonden de Franse Martin en de Turkse Erdem elkaar in 2016 in London. Eerste EP Passionate Objects werd een jaar later uitgebracht en werd duidelijk hevig beïnvloed door individuele verschillen.

Zowel Engelse, Turkse, en Franse lyrics waren te horen over muziek die niet beter beschreven kan worden dan de band het zelf doet, namelijk: lofi-Anatolian sambafunk. Invloeden van genres zoals Amerikaanse jazz, europop uit de jaren zestig, maar ook Anatolische psychedelica en Braziliaanse tropicalia resulteerde in een warme en afwisselende EP, met een vleug nostalgie voor de muziek van de Franse nouvelle vague-films.

De gloednieuwe single Mantra Moderne bouwt voort op de EP, maar laat horen dat Kit Sebastian klaar is voor de volgende stap. De warmte blijft behouden, maar het duo weet zijn aparte combinaties een stuk overtuigender te brengen. Een mengeling van zowel traditionele analoge instrumenten als de balalaika en darbuka’s en elektronische instrumenten, zorgen voor gebalanceerde verrassingen met een eigentijds karakter. Hapklare jazz is de leidraad, maar met daaromheen subtiele psychedelische details, funky bas- en gitaarpartijtjes en dromerige vocals, weet Kit Sebastian een geheel eigen sfeer neer te zetten die zeker hint naar een interessant album.

Het gelijknamige album Mantra Moderne wordt op 19 juli uitgebracht via Mr Bongo Records.

Met debuutplaat Weird Little Birthday maakten de indiepoppers van Happyness een lieflijke doch blijvende indruk en nu, twee jaar later, zijn de Londenaren terug. Of nou ja, terug… De band speelde onlangs wat showtjes met The Dandy Warhols én er is een nieuwe single: SB’s Truck.

Desolaat en quasi-droevig als het merendeel van de tracks op Weird Little Birthday klinkt SB’s Truck niet, al heeft de zang van Ash Cooper nog altijd een mistroostige omlijsting. Muzikaal doet de band dankzij de montere nonchalance hier nog het meest denken aan Stephen Malkmus & The Jicks en een beginnende Yo La Tengo. Ook de videoclip van SB’s Truck, waarin de band zich een voorstelling maakt van Bob Dylan in de backstageruimte, is voor liefhebbers van het betere tripwerk een aanrader.

Een indieband die buiten de alternatieve scene in één grandioze klap ook bij het grote publiek gehoor krijgt. Dat zouden de poprockers van INHEAVEN met hun nieuwste single zomaar kunnen worden.

Het Londense viertal klinkt op de catchy single Baby’s Alright stuwend en groots en wordt momenteel in razend tempo door de Britse media opgepikt (waaronder BBC Radio, MTV UK en The Guardian). De productie van de song is gedaan door Tom Dalgety, die ook platen van bands als Royal Blood en Killing Joke produceerde en als producer meewerkt aan de nieuwe Pixies-plaat. Geen slechte combinatie dachten wij!

Zonder twijfel de beste EP die dit jaar zal uitkomen.

Was getekend, Tijn Schobers.

-Einde recensie-

Zo kort en simpel had de recensie kunnen zijn, ware het niet dat het afbreuk zou doen aan hoe goed deze EP écht is. Als je Crows ooit live gezien hebt, ben je bekend met een gevoel dat je bekruipt bij het horen van deze muziek. Jeukende handjes. Een gevoel dat je je buurman op zijn muil wil slaan, je zijn vuist tevreden terug incasseert en de losgekomen tand in je portemonnee opbergt. Dat alles met een glimlach van oor tot oor.

Weinig bands lukt het om dat gevoel op plaat vast te leggen. Crows doet dit echter met verve. Dit was bijna niet zo geweest: tijdens het terugluisteren van de opnames besloot Crows alles, in een week, over te doen. Het resultaat is een EP van uitermate hoge kwaliteit, die ook nog eens de eerste grote release van deze noise-/garagepunkers uit Londen is.

Plaatopener Goodnight Evelyn laat je net geen minuut wachten op het eerste gitaargeluid. Daarna grijpt ‘ie je bij je keel, worden de riffs je strot ingetrapt en verandert je buurman in een boksbal. Vijf nummers later stopt de muziek en trekt dat gevoel weg. Maar wat blijft is de glimlach. Een glimlach met een traan, want wat er dit jaar nog uit zal komen, wordt nooit zo agressief, donker en obscuur dan deze plaat. Agressief en donker is ook de videoclip van Whisper, het eerste voorproefje van de EP. In de clip zien we een stelletje gevangen in hun eigen relatie. Schreeuwende slo-mo-beelden, een vrijpartij, een bungelend peertje, afgewisseld met James Cox die bijna psychopathisch in de camera staart, de beelden kloppen precies met de muziek.

Bekijk ook even of je zorgverzekering tandheelkunde dekt, want in april komt Crows weer naar Nederland.

Hoewel de beschrijving van Sauna Youth op Facebook nogal misleidend is (‘funk funk funk’), is het natuurlijk alleen maar een aangename verassing wanneer dit viertal je dan met harde postpunktracks omver blaast. De Londense band doet eind januari en begin februari een korte toer door Europa en zal daarmee ook Leiden (Muziekhuis, 5 februari) en Amsterdam (Pacific Park, 6 februari) aandoen. 

Single The Bridge is rauw, hard en duurt maar tweeëneenhalve minuut. Het is zeker een van de pakkendste nummers van de band en blijft heerlijk in je hoofd hangen. Ook de video bij het nummer is een prachtig kunstwerk: een geniale choreografie, waarbij de band in het midden van de dansers bijna stilstaand aan het performen is.

Eind mei komt de nieuwe plaat van de Nieuw-Zeelandse en inmiddels naar Londen verhuisde band Popstrangers uit. Na voorganger ‘Antipodes’ van vorig jaar gaat de nieuwe ‘Fortuna’ heten. En daar is een heel lekkere, vrij catchy single van uit die Country Kills heet. 

‘Oh my country will kill me now. Oh, my country will kill me now. Whatever. Whatever.’ 

Pop
Op hun nieuwe single klinkt de band subtiel poppy en zijn ze zeker niet zo ‘popvreemd’ als de bandnaam doet vermoeden. Het begint met de vrij Britse gitaarsound die rustig zijn weg weet te vinden naar het soepele refrein, waar het nummer zachtjes openspringt om vervolgens weer in zijn schulpje te kruipen tijdens het couplet. Subtiele gitaren doen de spanning verhogen, waardoor het nummer heerlijk in balans blijft van voor tot achter.

Aanstaande vrijdag speelt de band in Paradiso, zaterdag op Queensday Festival, 29 april in Vera, 2 mei op Here Comes The Summer en 26 mei komt de plaat ‘Fortuna’ uit.

Fans van Sonic Youth, The Horrors, S.C.U.M. en andere post- en horrorpunk kunnen weer aan hun trekken komen met de release van ‘Join The Dots’, het tweede studioalbum van TOY. 

Een korte introductie dan maar: TOY uit Londen bracht in 2012 een zeer gewaardeerd titelloos debuutalbum uit, en bracht deze plaat afgelopen zomer live ten gehore op Glastonbury en diverse NME-tours.
(Een interview met de band lees je in onze laatste issue.)

Juiste dosis experiment
Afgelopen december was TOY als voorprogramma van Placebo te bewonderen in Europa, waarschijnlijk net dat laatste stootje tot grotere bekendheid. Met ‘Join The Dots’ levert de band rond zanger Tom Dougall een uitstekend psychedelisch werkje af, dat geen enkel moment te overdadig of te overdreven klinkt, terwijl experiment niet echt uit de weg wordt gegaan. De voortstuwende basloopjes en drumpartijen zorgen voor een haast hypnotiserende ritmesectie, een fijn houvast in de liedjes waarin de gitaren flink razen.

De tweede helft van de plaat is wat trager en mist venijn, maar dat is slechts een kleine smet op een prima psychrockplaatje om de donkere winterdagen mee door te komen.

Na het succes van debuutalbum ‘Bliss Release’ in zowel thuisland Australië als Europa, besloot Cloud Control zich te vestigen in Londen. Goede keuze als het ons Nederlanders betreft, ze traden hier vaak op met een uitverkocht Bitterzoet en Doornroosje als hoogtepunt. Opvolger ‘Dream Cave’ is hier, en de naam geeft de essentie van de plaat perfect weer.

Druilerige Engelse dag
Track nummer één, Scream Cave, bestaat uit de samenzang van de hele band die in een grot staat, wat later aangevuld wordt met in echo ondergedompelde instrumenten. Het album wordt afgesloten met Dream Cave, waarin ook samenzang in een grot centraal staat, maar dan dromeriger dan tijdens de opening. De ingrediënten van ‘Bliss Release’ zijn nog steeds aanwezig, de manier waarop Cloud Control deze toepast is wel veranderd. Of de verhuizing naar Engeland een indirect resultaat hiervan is… who knows. De andere sfeer op de plaat is hoe dan ook meteen duidelijk. Ter vergelijking: ‘Bliss Release’ is als een zwoele Australische zomerdag, ‘Dream Cave’ is meer een druilerige Engelse dag met wat motregen.

Subtieler en gelaagder
Singles Dojo Rising en Scar gaven een goed idee waar ‘Dream Cave’ staat ten opzichte van zijn voorganger. Subtieler, lager tempo, minder zomers, meer gelaagdheid en meer emotie. Of dit een goede of slechte ontwikkeling is valt over te discussiëren. In wezen is het album precies als een grot. Alles ziet er hetzelfde uit, en waarom het geheel nou zo mooi is weet je niet precies. Maar dat je hier met iets moois te maken hebt, dat staat vast.
Door Wessel van Hulssen

De psychedelische ontdekkingsreizigers van TOY komen ineens met details over hun nieuwe plaat op de proppen. Vorig jaar bracht de band nog zijn goed ontvangen debuutalbum uit en op 9 december komt opvolger ‘Join The Dots’ namelijk alweer uit. Hij is wederom geproduceerd door Dan Carey en komt uit via het piekfijne label Heavenly Recordings. Als eerste uiting komt het Londense vijftal met de titeltrack van het album. Het nummer Join The Dots windt er geen laffe doekjes om, de luisteraar neemt acht minuten lang weer een heuse, muzikale duik in ’t diepe.

Single
Net zo lekker en verfrissend als vorig jaar eigenlijk, toen we de band tegenkwamen en compleet weggeslagen waren na één keer luisteren. Hieronder luister je naar Join The Dots of luister/bekijk je de nieuwe videoclip die vandaag uit is gekomen. Tof om te zien hoe snel de band zich ontwikkelt, kom maar op met die plaat!

Ergens in januari kwamen we langs de dames van NOVELLA, toen met het lekkere Don’t Believe Ayn Rand en ditmaal met het nummer Follow. Dat begint als een fijne en aanstekelijke jam en vervolgens (of  die groene en blauwe stipjes in mijn zicht/duizeligheid wijzen op een gebrek aan eten) bijna hypnotiserend gaat werken als de zang halverwege in komt vallen.

‘Murmurs EP’
Deze hypno-psych is onderdeel van de nog uit te komen ‘Murmurs EP’, die 14 oktober op cassette uit wordt gebracht via Italian Beach Babes. Met daarop vier nieuwe songs die op zijn genomen door Jack Cooper van Mazes, eind dit jaar gaan de meiden hun debuutalbum opnemen, voor nu kun je hieronder naar Follow luisteren.