Psychedelische, fuzzy soulsurf maken waar de reverb vanaf druipt: het lijkt een gekke combinatie, maar Night Beats laat het zo makkelijk lijken. Het drietal uit Seattle heeft een vers album in de binnenzak van hun leren jasjes met een artwork waarop ze in een sketchy steegje voor een oude bioscoop casual uit een auto hangen. De band zegt zelf een hedendaagse visie op de psychedelische ervaring te hebben gecreëerd, met een onstuimige set van hoodoo voodoo. Night Beats valt dus niet goed te definiëren, maar damn: go check them out.  

En wij geven je graag de mogelijkheid dat te doen! Na een gig tijdens Le Guess Who? 2012 keert Night Beats terug naar Utrecht, in EKKO dit keer. En wij mogen 2×2 kaarten weggeven! Winnen? Mail dan waarom naar prijsvraag@thedailyindie.com!

Bladeren hebben hun weg naar de grond gevonden, sjaals worden uit de kast getrokken en warme chocolademelk is weer toegestaan. Jep, november – en daarmee uiteraard Le Guess Who? – is gearriveerd. De line-up van het festival is al enige tijd in al haar glorie bekend, en nu ook die van klein broertje Le Mini Who?.

Dit jaar zal dit programmaonderdeel van Le Guess Who? niet één maar twee dagen duren. Op 21 november wordt de Voorstraat en omgeving overspoeld met de leukste, opkomende bands van Nederland en op 22 november is het de beurt aan de Ooster- en Westerkade.

Ook Naive Set, Apneu, Silver Ferns, Bonne Aparte, Venus Tropicaux, The Wrapping Paper Project, Robin Koek, Wouter van Veldhoven, Bowrain, Von Norfeldt, Owls, Ottoboy, Fetter, Sina Khani, Niek Pronk, The Cannonball Johnsons, Bert Scholten, Paul Hoek, Pitou, R. De Shelby, Dj Propo ’88 invites Lotte Kramer en DJ Antal zijn nu bevestigd voor dit festein.

Eerder waren al  Moon Tapes, Goodnight Moonlight, Geysers, Boner Petit, Häxxan, Iguana Death Cult, TV Wonder, Tamarin Desert, Blue Crime, Radial Sequence , LGHTNNG, Dotlights, The World Of Dust, Howart, Kite Base, The Lumes, Monkeystuff, Jo Goes Hunting, Black Oak, Canshaker Pi, Boyle, Discohen, Pure Muna, YEAR, Couleur Café, Bombay, Skynjun, Ries de Vuyst, Nicole Bianchet en Smutfish (solo) bevestigd.  Dat wordt weer een lekker weekendje door Utrecht rennen!

Le Mini Who? 2014, foto’s Melanie Marsman

De nieuwste plaat van Deerhunter is er een van contrasten. Het contrast met zijn voorganger is ten eerste enorm. ‘Fading Frontier’ klinkt fris, helder en opgeruimd, waar het rammelende ‘Monomania’ met reverb doordrenkt was. Het contrast is zo mogelijk nog groter binnen de grenzen van de nieuwe plaat, waarop muziek en lyriek elkaar fel tegenspreken. Daar is single Living My Life het toonbeeld van.

Kijk naar de titel en de clip en luister naar de zwoele, lichtvoetige, met elektronica ingekleurde muziek en Living My Life ontpopt zich als Deerhunter’s YOLO-song. Zo eentje om telkens opnieuw te luisteren, terwijl je met een zonnebril op je knar en je arm uit het raam, in je met kompanen gevulde Volkswagenbusje over het platteland raast. De songteksten verraden een ander schrijfmotief.

“The amber waves of grain are turning grey again.” Met verraderlijke zorgeloosheid in zijn stem, beschrijft Bradford Cox het vergaan de van de overvloedige graanoogsten, symbolisch voor de Amerikaanse Droom. En niet alleen in de Amerikaanse Droom is Cox zijn vertrouwen verloren, ook van de toekomst verwacht hij nauwelijks wat meer. Met plezier vooruit kijken kan hij niet meer, zo liet de 33-jarige zanger al in een interview met Pitchfork weten. Daar vindt hij zichzelf te oud voor. Het vervagende front uit de albumtitel blijkt het verlangen naar de toekomst, wat bij Cox volledig is weggeëbd. Ja, hij leeft zijn leven, maar als we zijn teksten mogen geloven, leeft Cox zijn leven zonder plezier en zonder houvast. “Off the grid and out of range.”

‘Fading Frontier’ schreef Bradford Cox in de pijnlijke nasleep van een auto-ongeluk dat hem bijna fataal werd. De zanger hield er geen permanent letsel aan over, al is hij na het ongeluk een ander persoon. Cox is een ernstiger persoon geworden en dat blijkt. Maar plezier kan de band, godzijdank, nog wel kwijt in de muziek. Deerhunter blijft Deerhunter en als je de zwartgalligheid even wegdenkt is lekker gaan nog steeds een optie met deze meestertrack. Check ook vooral de bijbehorende video, want veel idyllischer dan dat wordt het niet.

​Protomartyr brak door en de zanger brak het allemaal op. Terwijl de band teerde op het succes van ‘Under Color Of Official Right’, kampte Joe Casey in 2014 met het overlijden van zijn vader en de Alzheimer van zijn moeder. Muziek blijven schrijven bleek voor Casey de enige uitweg en dus is derde album ‘The Agent Intellect’ een allesbehalve comfortabele ervaring geworden.

“He walks into the temple. / It falls. / It always falls.” Bezwerend gonst de bariton van Casey door lead single Why Does It Shake?, zinspelend op de aftakeling van zijn moeder. Het is karakteristiek voor een plaat die draait op weemoed en melancholie, meer nog dan op de twee voorgangers. De band uit Detroit is diep gegaan, schuurt en knaagt en ontroert voortdurend. In de sinistere post-punk van Protomartyr voelen de vocalen als een instrument en Casey bespeelt ze met verve, voortdurend variërend tussen moedeloos en furieus. De donderwolken wijken nimmer op ‘The Agent Intellect’. Er ligt altijd een gierende gitaarmuur op de loer. Zo ontaardt het vriendelijke begin van Pontiac 87, over het bezoek van de paus aan Casey’s hometown, al snel in een spinnijdige beukpartij.

Met genre- en generatiegenoten Ought en Parquet Courts heeft Protomartyr veel gemeen. Allen trappen tegen de gevestigde orde en ook de zangstemmen vertonen een merkwaardige gelijkenis, maar als het om drift en geslepenheid gaat troeft Protomartyr zijn collega’s met gemak af. ‘The Agent Intellect’ boort zich in al zijn intimiteit en droefenis een weg naar je hart (en de jaarlijsten), al is enige volhardendheid van de luisteraar vereist.

Nathan Williams hierboven is er maar druk mee. Na een gezamenlijke plaat met Dylan Baldi van Cloud Nothings – waarvan je de review later in dit blad leest – en een plaat met The Spirit Club – review vind je onze vorige issue, komt binnenkort alweer het nieuwe Wavves-album ‘V’.

De muzikant is niet gierig met voorproefjes van de plaat en heeft inmiddels al een aantal singles het web opgeslingerd. Waarbij Williams de eerste single Way Too Much zelf lekte via Twitter met meerdere verbale aanvallen en ‘fuck its’ richting zijn platenmaatschappij. Die naar zijn mening veel te lang wachten met het uitbrengen van zijn album. Dat zit allemaal weer snor kennelijk, want door de Californische brat-punk op Heavy Metal Detox gaan bij de luisteraar als een onbewuste reflex alle handen en voeten weer richting de blauw verheven hemel.

De inspiratie van My Bloody Valentine, Godflesh, Neurosis, Godspeed You!, Black Emperor en Sunn O))). Van shoegaze en post-rock tot industrial metal en drone, deze mannen weten wel van wanten. Ja, we hebben het over de legendarische band Swans. De afgelopen waren de in leren jasjes gestoken veteranen nog te zien op Best Kept Secret en Le Guess Who? Volgende week staan ze ‘gewoon’ in Doornroosje. 

Daar kun jij bij zijn! The Daily Indie geeft 2×2 kaarten weg voor de show, deel de status op Facebook of retweet op Twitter!

Inmiddels zijn we wel aan het idee gewend: geen Le Guess Who? Mayday dit jaar. Gelukkig hoeven we niet met lege handen de zomer door tot het in november weer tijd is voor Le Guess Who? dankzij One Night In Pandora! De naam zegt het al: gedurende één avond zullen zes bands met een veelzijdigheid zoals alleen dit festival kan flikken onze oren verblijden. Lees hieronder wanneer je beter niet naar de rookruimte kunt gaan!

Tekst Ricardo Jupijn & Mabel Zwaan

Morgan Delt – 19:00

De psychedelische muziekstroming is niet meer weg te denken uit het muzieklandschap. Daarbinnen is Morgan Delt een uitblinker om bij stil te staan. Zijn impressionistische psychpop staat garant voor aangename droomvluchten naar erogene zones in je brein waarvan je het bestaan nog niet kende. Dat het talent uit Californië zijn debuutcassette ‘Psychic Death Trip’ noemde en geweldige songs op zijn vorig jaar uitgebrachte plaat (via Trouble In Mind Records) voorzag van titels als Make My Grey Brain Green en Beneath The Black And Purple zegt genoeg. Delt zweeft lekker rond in de underground, maar bleef niet lang onopgemerkt, want hij brengt zijn tweede plaat namelijk uit bij het legendarische Sub Pop Records. Een frisse, geestverruimende tip en begrijpelijke naam in de line-up van deze Le Guess Who?!

Kevin Morby – 19:50

Misschien is Kevin Morby nog geen heel bekende naam, hij is wel een bekend muzikant. Als liefhebber van indie is de kans vrij groot dat u wel eens – op een blauwe maandag – muziek van hem in uw oren heeft gehad. Morby is namelijk de voormalige bassist van Woods en frontman van the Babies samen met Cassie Ramone, bekend van Vivian Girls. Zijn debuutplaat ‘Harlem River’ is een ode aan New York, zijn laatste plaat ‘Still Life’ is een album over verloren liefde, over verloren tijden die niet meer bereikt kunnen worden. Een prachtig album voor het hier en nu, dus dat wordt wegdromen en genieten op 23 mei!

Noura Mint Seymali – 21:10

Le Guess Who? zou Le Guess Who? niet zijn zonder een flinke wereldmuziek-duit in het zakje. Hier was de uit Mauritius afkomstige Noura Mint Seymali de perfecte kandidate voor. Dit wonderkind begon haar carrière al op haar dertiende als ondersteundende zangeres van haar stiefmoeder Dimi Mint Abba. De transitieve cultuur waar geluiden vanuit de Sahara, de Magreb en de West-Afrikaanse Griot werden haar dan ook letterlijk met de paplepel ingegoten. Begeleid door psychedelische gitaarlijnen een ritmesectie waar je ‘U’ tegen zegt neemt ze deze traditie van de Griot – een rondreizende, muzikale verhalenverteller – mee naar TivoliVredenburg.

Pallbearer – 22:30

Nadat miss Mint Seymali de zaal in extase heeft achtergelaten zal er ook ruimte zijn voor de headbangers en moshende monsters onder ons. De Amerikaanse doom metal band uit Arkansas zal dan namelijk het podium tot zich nemen. De band bestaat inmiddels zeven jaar, maar heeft zich voornamelijk in de befaamde metal-underground bewogen. Dat de muziek bovengronds ook perfect tot zijn recht komt heeft Pallbearer al diverse keren in Nederland mogen bewijzen; maar nooit in een zaal met formaatje Pandora. Dit belooft dan ook een gig te worden die je niet snel zal vergeten.

Wand – 23:50

Zoveel bands. Zoveel heerlijkheid. Maar af en toe wordt het je te veel. Wie zijn er nu echt relevant? Wees niet getreurd, Wand maakt het leven enigszins makkelijker voor je, want daar komen ze al aan met het zand nog onder hun slippers. Waar anders dan in Los Angeles, waar de palmbomen slechts een weerspiegeling zijn van wat er daadwerkelijk telt in het leven: muziek. Ongeveer een jaar geleden bracht de band zijn debuutpareltje ‘Ganglion Reef’ uit op God? Records, het label van Ty Segall. Nu is de band alweer terug met opvolger ‘Golem’, (die review lees je in ons nieuwe magazine!) die opnieuw een felgekleurde en heerlijk psychedelische toverbal is. Wand is een muzikale kameleon, die zowel kleurrijk als duister uit de hoek kan komen.

Thee Oh Sees – 01:20

Het lekkerste voor het laatst bewaren: zo gaat dat. De hyperactieve garagerockband Thee Oh Sees draait al een tijdje mee in het circuit en werken zichzelf steeds meer toe naar een legendarische status. Dit komt onder meer doordat het schrijven, opnemen en optreden de mannen  en vrouw nooit is gaan vervelen. Zo hebben zij

– alleen al onder de naam Thee Oh Sees – acht albums, negen EP’s en tien singles onze oren de afgelopen achttien jaar laten verwennen. Twee jaar geleden stond Thee Oh Sees al op Le Guess Who? Mayday, een mooiere manier om de allereerste (en hopelijk niet de laatste) Le Guess Who? One Night In Pandora is dan ook haast niet voor te stellen.

De psychedelische muziekstroming is niet meer weg te denken uit het muzieklandschap. Daarbinnen is Morgan Delt een uitblinker om bij stil te staan. Zijn impressionistische psychpop staat garant voor aangename droomvluchten naar erogene zones in je brein waarvan je het bestaan nog niet kende.

Dat het talent uit Californië zijn debuutcassette ‘Psychic Death Trip’ noemde en geweldige songs op zijn vorig jaar uitgebrachte plaat (via Trouble In Mind Records) voorzag van titels als Make My Grey Brain Green en Beneath The Black And Purple zegt genoeg. Een frisse, geestverruimende tip en begrijpelijke naam in de line-up van het a.s. Eindhoven Psych Lab en Le Guess Who? One Night Pandora! 

Voor fans van: Tame Impala, White Fence, The Byrds

Het donkerbruine onderbuikgevoel hadden we al een tijdje, maar bij dezen is ons vermoeden bevestigd: geen Le Guess Who May Day dit jaar, maar we hoeven niet tot november droog te staan! Het festival heeft namelijk aangegeven dat op 23 mei ‘One Night in Pandora’ plaats zal vinden.

Het prachtzaaltje in het Utrechtse TivoliVredenburg zal gedurende één avond omgetoverd worden in een waar muziekparadijs. Zo zal onder andere de hyperactieve garagerockband Thee Oh Sees een exclusieve Nederlandse show geven, psychedelica expert Morgan Delt optreden, Noura Mint Seymali vanaf Mauritius afreizen, Wand de zaal omver blazen, Pallbearer een feestje bouwen en Kevin Morby (Ja, die ene van The Babies en Woods) het Pandora-podium betreden.

Klinkt als een avond om vlinders van in de buik te krijgen, maar waar is May Day gebleven? Organisator Johan Gijsen legt het gelukkig even uit: “Het vierdaagse Le Guess Who? in november was een ongekend internationaal succes, getuige de overweldigende reacties van bezoekers en pers. Om deze kwaliteit hoog te houden, focussen we ons op dit moment primair op Le Guess Who? 2015.  We besluiten geen May Day te organiseren, maar bieden met het intiemere One Night in Pandora een viering met onze fans en Thee Oh Sees; zowel een van de favorieten van het publiek als de organisatie. Uiteraard vieren we deze avond ook het winnen van de twee IJzeren Podiumdieren voor Beste Festival van Nederland en Beste Programmeur.”

Tickets zijn vanaf nu verkrijgbaar voor €29,50 op de Le Guess Who website, tot die tijd geven wij je een snel toertje door de line-up!

THEE OH SEES

PALLBEARER

MORGAN DELT

KEVIN MORBY

WAND

Sean Nicholas Savage is een Canadese artiest wiens haren zo strak naar achteren staan dat de acteurs uit Grease er jaloers op zouden worden. Uitgedost met een verknipt hemd en een lekker hillbilly-snorretje zou je verwachten dat hij vuige rock en roll maakt. Niets is echter minder waar: Savage maakt dromerige lo-fi pop.

Randje van breekbaar
En hij maakt niet zomaar dromerige lo-fi pop, hij is er zelfs heel goed in. Zijn stem is op het randje van breekbaar, maar juist daardoor zo ontzettend mooi en vloeiend. Op Heartless laat hij zich weer van zijn beste kant zien, door de luisteraar figuurlijk te begeleiden langs al zijn fijnste dromen.

Live
Wie na het horen van Heartless Sean Nicholas Savage dondersgraag live zou willen zien, komt niet bedrogen uit. Savage speelt onder andere op Motel Mozaique (4 april), in People’s Palace te Amsterdam (5 april), als support act voor Timber Timbre in Doornroosje, Nijmegen (15 april) en op Le Guess Who? May Day in Utrecht (25 mei).

Het nieuwe album, ‘Bermuda Waterfall’ verschijnt op 12 mei.

Het surf- & psychnoir trio The Wytches uit Brighton is deze week gelukkig weer eens in ’t land, want de band speelt vandaag op Le Guess Who?! Een goede reden om hun laatste single Wide At Midnight uit te lichten, die via Hate Hate Hate Records uit wordt gebracht. De naam van het label is goed gekozen op de uitstraling van hun muziek, deze single is weer overgoten met een helse duisternis die zich als een beklemmende deken om het nummer worstelt. De schemerige sfeer wordt versterkt door de raspende uithalen van zanger Kristian Bell, de als een spookhuis klinkende gitaar en de bas en drum die met hun contrasterende partijen elk effect versterken. Lovely, creepy shit.