Van origine komt surfrock regelrecht van de Zuid-Californische stranden en niet uit de veel noordelijker gelegen mainport Seattle. Dat zou een zomaar eens de verklaring kunnen zijn voor de melancholische sound die de dames van La Luz hebben aangehouden voor hun tweede langspeler. Zelfs de immer zwoele surfgitaartjes kunnen niet verhullen dat de band een ander klimaat en een andere scene (grunge, hallo!) gewend is.
Dat betekent echter niet dat ‘Weirdo Shrine’ kunstmatig aanvoelt, wat dat doet het allerminst. Dankzij het productiewerk van knoppenkunstenaar Ty Segall en frontvrouw Shana Cleveland is er een weemoedige, filmische ambiance ontstaan, waardoor tracks als I’ll Be True en True Love Knows in een neo-noire niet zouden misstaan. Kortom, een piekfijn plaatje en een verademing in de vloedgolf die de surfrock-revival heet.
