In een duister, sfeervol intro horen we de een rauwe mannenstem ons toespreken. Hij zingt vanuit een ziekenhuisbed terwijl dokters aan zijn hersenen sleutelen. De toon is gezet. KNARS is terug met een nieuwe single: Can’t Get A Hold Of Myself.

De westerngitaar, blazers en een ska-groove in het het eerste gedeelte van de track geven je het gevoel dat je kunt inschatten hoe dit gaat verlopen. De toon is gezet, toch? Zeker niet. KNARS is harder en rauwer dan ooit, maar verklapt dit pas vanaf een minuut of twee. Met een drop van jewelste introduceert Martijn Holtslag de breakbeats en de drum-‘n-bass. Het nummer barst los en komt nauwelijks nog tot bedaren.

(De tekst gaat door onder de video)

In een telefoongesprek geeft Isaac McCluskey, zanger van de track en acteur in de bijbehorende videoclip, meer inzicht over de single. Hij vertelt hoe dit nummer een jaar of drie geleden begon als het eerste nummer dat hij samen met Martijn Holtslag (het brein achter KNARS) schreef. McCluskey vloog 4 jaar geleden met enkeltje naar Nederland, “Eigenlijk zonder enige intentie. Maar ik ben wel blijven plakken”. De creatieve community in Deventer, Zwolle en Enschede zorgden daarvoor. De track gaat over hoe McCluskey weg rende van zijn Nieuw-Zeelandse demonen, zowel de externe als de interne.

Isaac McCluskey © Rick de Visser

Als ik hem nu spreek is van die demonen niet meer veel te horen. McCluskey klinkt kalm, vrolijk en positief. Het lied reflecteert dan ook een tijd waarin hij op een andere plek in zijn leven was. De coupletten vertellen over ‘het systeem’ waar hij mee worstelde, in de personificatie van ‘de dokter’. McCluskey stopt echter niet bij een oppervlakkige anti-systeemgedachte. In plaats daarvan duikt hij in zichzelf en ontdekt hij dat daar ook barrières te overwinnen zijn. Daarnaast benoemt hij ook de menselijke drang naar structuur: “Je maakt toch een structuur voor jezelf, zelfs als er alleen maar chaos is.” Op die manier krijgt een dansbare track als Can’t Get A Hold Of Myself plots een diepere lading.

De clip is opgenomen in een oude beddenfabriek die ooit dienstdeed als nood-asielzoekerscentrum en daarna de woonplaats van een creatief collectief werd. McCluskey was onderdeel van dit collectief, en zag de potentie van de locatie voor de clip. Met hulp van regisseur Andres Fouché brengen ze een luguber ziekenhuis in beeld waar McCluskey wordt onderworpen aan allerlei bloederige praktijken. De creativiteit spat van het beeld, wat Isaac toeschrijft de visie van Fouché: “We kwamen echt samen in een creatieve flow”.

Martijn Holtslag © Rick de Visser

Ook in de beelden zit de bovengenoemde gedachte verwerkt: de hoofdpersoon breekt los uit zijn stoel, baant zijn weg door een duister gangenstelsel en vindt de uitgang, maar wordt op het laatste moment met een joekel van een spuit verdoofd en terug het ziekenhuis in gesleept. “Je wordt uiteindelijk toch weer naar binnen gesleept”, concludeert McCluskey lachend.

Op 20 september viert KNARS de release van deze track in Hedon in Zwolle met een ‘groot vuig elektronisch breakbeat/drum’nbass feest‘.  


We beginnen de dag vandaag wel echt knetterhard, want we mogen de nieuwe single van KNARS in première laten gaan. De band heeft net een succesvolle crowdfunding-actie achter de rug voor zijn nieuwe breakbeat/punkrave-album From The Madhouse en vandaag krijg je daar nog een extra lekker voorproefje van.

No Tengo Dinero heet die nieuwe single en die gaat vier minuten helemaal los. Het is wild, rauw, heavy, energiek en gevuld met de meest uiteenlopende invloeden van cumbia tot postpunk en garage. Maar het is vooral een hypnotische en psychedelische trip zoals we die wel gewend zijn van de band. Vuige trash met dikke subs en een ratjetoe aan instrumenten die van alle kanten aan komen vliegen.

De nieuwe single is alweer de vierde track die uit is gekomen van het nieuwe From The Madhouse en daar willen we wel iets meer over weten. Daarom vragen spreken we KNARS-frontman Martijn Holtslag over waar de band allemaal mee bezig is, het nieuwe album en wat de plannen zijn.

Vandaag brengen we No Tengo Dinero uit, blij dat ‘ie uit is?!
“Deze track is echt de thank you naar alle donateurs en iedereen die heeft meegeholpen, een klein tipje van de sluier van waar heel snel heel veer meer van komen gaat.”

Hoe is het met de crowdfunding gegaan?
“De crowdfundactie voor het aanstaande album From The Madhouse is gelukt. Het album wordt zoals je hoort best wel gruwelijk. En er staat een tot nu toe bevestigde clubtour gepland! Op 5 oktober releasen we het album in het Burgerweeshuis en er staat een vette clubtour voor de deur.”

Kun je ons wat meer vertellen over de nieuwe single?
“Afgelopen jaren zijn we bezig geweest om de reboot te realiseren. We hebben drie video’s uitgebracht waaronder Dragging Me Deeper, Fuckup en Bad Trip. Deze nieuwe single No Tengo Dinero is een van onze meest avontuurlijke en exotische uitstapjes op het album en in de liveshow. Het is een weirde cumbia-, bijna reggaeton-track, met een irritant melodietje en een dikke elektronische bas in een Arabische toonladder die in je hoofd blijft hangen. De combinatie van al die stijlelementen maakt het vies, niet echt classificeerbaar. Alles bij elkaar maakt het tot een bijzonder dansbare track.”

Waar gaat het over voor jou?
“Dat mag duidelijk zijn, toch?!? Over brak en skeer zijn en opzoek gaan naar iets lekkers. Het is een uitstapje van onze gebruikelijke hardere breakbeat-punk, maar door het rauwe tintjeblijft het nog steeds flink KNARS. Fantaseer je dit: drie Mexicaanse cowboys die in een bad trip allerlei rare avonturen beleven in de woestijn en jungle, alles kwijtraken, worden aangevallen door indianen en wilde dieren, en uiteindelijk door de politie opgepakt in de cel belanden.”

Houd de website van de band in de gaten voor alle live-data.