Na de zeer gehypte debuutplaat Howling uit 2013 bleef het lange tijd stil rond Jagwar Ma. Nu komt de Australische dancerockband (met het accent zeer sterk op de dance) met een opvolger: Every Now & Then. In die drie jaar tijd lijkt er niet veel veranderd te zijn aan de sound van het trio. De Madchester-invloeden liggen er nog steeds dik bovenop en de nummers zijn nog steeds net niet gevarieerd genoeg om de volle vijftig minuten te blijven boeien.  

De vergelijking met het debuut is haast onoverkomelijk, want vrijwel ieder nummer op Every Now & Then had ook op Howling gepast. Dat is niet heel erg, want in principe staat de formule als een huis, maar iets meer vooruitgang was welkom geweest. Zeker in de eerste helft van het album speelt de band wel erg op safe. Vooral het stroperige Say What You Feel en het niet vooruit te branden Give Me A Reason vallen in negatieve zin op.

Gelukkig zijn de heren het maken van een geweldige popsong nog niet verleerd, getuige Ordinary en OB 1. Laatstgenoemde luidt de tweede helft van het album in, waar de band wat meer variatie laat horen. Nummers als High Rotations, waarop ergens in de verte wat echo’s van old school Daft Punk te horen zijn, brengen weer wat leven in de brouwerij. Als de band op hun derde album wat meer van dat soort nieuwe paden verkent, schrijven wij Jagwar Ma voorlopig nog niet af.

Het is alweer drie jaar geleden dat Jagwar Ma het zonovergoten Howlin’ uitbracht. Het debuutalbum van de Aussies stond bol van de zomerse, psychedelische poppareltjes en werd goed ontvangen, maar daarna was het een hele tijd stil rond de band.

Die radiostilte is nu echter voorbij, want na de onlangs verschenen single OB1 komt de band nu met Give Me A Reason. Mensen die een beetje bekend zijn met de Britse muziekscene uit de vroege jaren 90, kunnen hun hart ophalen, want de track schreeuwt ‘Madchester’ zo hard dat hij zo op Primal Scream-klassieker Screamadelica had kunnen staan.Er is een radiovriendelijke versie van Give Me A Reason, maar een beetje liefhebber luistert naar de volledige zeven minuten die deze acid-jam duurt. De beat is losjes, de groove is funky en de vocalen balanceren op het randje van cheesy – maar het geheel werkt uitstekend en ademt weer die typische Jagwar Ma nattevoetenvibe.

 

 

…Kenobi. Ja, dat dachten wij ook meteen. Maar O B 1, de comebacktrack van psychedelische danspopformatie Jagwar Ma heeft tot zover wij weten met Star Wars niets te maken. The Force is echter wel degelijk aanwezig, want, man o man, wat een kneiter van een plaat is dit.  

Een zinderend meezingrefrein, een ongekend solide groove en een onweerstaanbare melodie – O B 1 heeft alle ingrediënten om dé hit van de band – Come Save Me – naar de troon te stoten. Dat is voor een deel te danken aan Stella Mozgawa van Warpaint, die voor de gelegenheid achter het drumstel dook en de hele track van zijn retestrakke en gejaagde kadans voorziet. Tezamen met O B 1 kwam overigens uitermate prettig nieuws naar buiten: na ruim drie jaar wachten zal er dit najaar éíndelijk een tweede plaat van de Australiërs verschijnen, genaamd Every Now & Then. Jagwar Ma’s Episode II, dus. Het eerste voorstukje is in ieder geval veelbelovend.

 

De geschiedenis van London Calling is er eentje die al neigt naar de status van een legende. Programmeur Ben Kamsma is al sinds het eerste uur de man achter dit voorheen Britse showcase-festival. Sindsdien heeft London Calling een imago ontwikkeld waar je ‘U’ tegen zegt, onder andere door de artiesten die de line-up sierden en inmiddels de wereld hebben veroverd, maar zeker ook om de bijzondere sfeer. Maar dat weet je al en anders kom je er vanzelf achter dit weekend!

Het begon in 1992 met slechts vier bands: Bardots, Some Have Fins, Jennifers (die de naam omdoopte tot Supergrass) en Swervedriver. Lastig voor te stellen met een line-up die nu al enige jaren zo’n 24 artiesten over twee avonden verspreid kent. Er is een hoop veranderd sinds de allereerste editie. De poster groeide met het jaar en in het legendarische jaar 1994 – het jaar met Blur – kwam er zelfs al een verlegen tweede editie om de hoek gluren. In 1995 werd er weer teruggedeinsd, maar vanaf 1996 was London Calling definitief twee weekenden keer per jaar.

 

Langzamerhand werd de line-up van London naar de rest van Engeland gesleept. Hier is de verbijsterende lijst met Kaiser Chiefs, The Darkness, Franz Ferdinand, Editors, Bloc Party, Suede, The Libertines, Placebo, The Veils, The Maccabees, Ash, Metronomy, Foals,  Bombay Bicycle Club, The xx, Florence and the Machine, Wild Beasts,  Two Door Cinema Club, Snow Patrol, Peace, Temples en Klaxons het gevolg van. Vervolgens werd de rest van de UK uitgepluisd, maar tegenwoordig staan er bands vanuit de hele wereld op London Calling.  Want waarom zou je je beperken tot één specifieke regio als er zoveel moois voor het oprapen ligt? Dankzij deze omslag zijn de posters naast Britse beauty’s ook gevuld met bands als Wavves, Grimes, Warpaint, Tame Impala, Jagwar Ma, TOPS, METZ, Japandroids, Foster The People, Ty Segall, Haim en Unknown Mortal Orchestra.

Tame Impala – London Calling 2010 – Foto: Atze de Vrieze

Doordat de kans groot is dat tenminste één van de aanwezige artiesten de wereld verovert, is de naam London Calling inmiddels een begrip geworden. Een begrip van een festival dat steevast geheel of grotendeels is uitverkocht. London Calling is dan ook onmisbaar in de Nederlandse festivalwereld. Alle bands moeten ergens beginnen; maar vele begonnen op London Calling. Wie weet welke bands van deze editie volgend jaar het voorbeeld hebben gevolgd van de honderden acts voor hen? Daarover speculeren we verder aan de bar dit weekend!

 

 London Calling 2007 met The Maccabees, Klaxons, Foals, The Wombats, Blood Red Shoes, Friendly Fires e.v.a.

2014 Coachella Valley Music And Arts Festival - Weekend 2 - Day 1

 

Ho eens! We hebben regelmatig leuke prijsvragen, maar deze is toch wel heel erg lekker. De Australische boys van Jagwar Ma komen zondag 18 mei naar Paradiso en The Daily Indie mag kaartjes weggeven! Oh yeah!

 

WINNEN
De Madchester sound op album ‘Howlin’ is ongeëvenaard en stond bij een aantal redactieleden bovenaan de lijst van beste albums van 2013. En terecht, want de aanstekelijke muziek van van de band is extravagant lekker! Maar goed, genoeg geklets voor nu, want hoe win je die kaarten?! Simpel, stuur een kort en leuk mailtje naar prijsvraag@thedailyindie.nl en wie weet groove je zondag op de soepele beats van Jagwar Ma!

 

De winnaars krijgen op uiterlijk zaterdag 17 mei bericht!

 

 

peace band birmingham

 

Op een royale manier is één van onze lievelingsbands uit Engeland terug, met het zes minuten durende nummer World Pleasure. Ken je de band al een beetje? Gooi dan even alles uit je hoofd wat je over ze wist, want de jongens zijn duidelijk een andere kant opgegaan. 

 

Madchester!
Het is vrij duidelijk dat de band uit Birmingham zijn invloeden voor de nieuwe single uit de Madchester-periode gehaald heeft. Gemixt met wat eigentijdse varianten zoals Jagwar Ma weet de band een niet vrij origineel (maar oeh!) wel heel erg lekker geluid neer te zetten. En voor je het weet worden er ook nog een paar strijkers uit de kast getrokken totdat het nummer mini-epische proporties weet te bereiken. Ik dig het wel.

 

 

 

04 - Torres

 

 

De laatste dag van het festival London Calling is geschiedenis en veel is ontdekt met onze ontredderde oren. Het festival dat al sinds begin jaren negentig in Paradiso schuilt heeft dit jaar wederom wat verassingen aan ons cadeau gegeven, waaronder onverwachte successen en bands die nét niet de hype waarmaken.

 

Tekst: Domenico Mangione
Foto’s: Remco Brinkhuis

 

Outfit
Outfit is een band geboren in het Mekka der muziek, Liverpool. Toch ontbreekt de duidelijk vergelijking met de grote bloempotkapsel dragers uit deze Britse stad. Sterker nog: er is zelfs geen enkele gelijkenis, behalve het gebruik van gitaren en een drumstel. De onlangs uitgebrachte debuutplaat ‘Performance’ van het zelfbenoemde psychedelische popkwintet laat ons ronddwarrelen in het rijk van dance-beats en gelaagde synths.

Hoewel de debuutplaat ons enige diepgang geeft, blijft deze zeer zeker weg in Paradiso’s Main Hall. Bij het inzetten van het eerste nummer, het dromerige beat geladen House on Fire, probeert Outfit het publiek warm te maken voor de show. Bij het derde nummer Spray Paint begint de set eindelijk op gang te komen, er wordt echter geen climax bereikt. Alhoewel de nummers stuk voor stuk strak worden gespeeld, mist er een zekere intentie achter de muziek. Ondanks het vollopen van de zaal lukt het Outfit niet als opener de massa in beweging te krijgen.

 

 

01 - Outfit

02 - Outfit

 

 

Torres
Torres is de band van de uit Nashville, Tennessee afkomstige Mackenzie Scott die in januari een gelijknamige debuutplaat uitbracht. Haar geëlektrificeerde folk rock doet denken aan PJ Harvey en de eerste keer dat je ‘Horses’ van Patti Smith hoorde. Veelgeprezen kan je deze plaat wel noemen, zeker als je de bekroning van een acht komma één door Pitchfork meerekent.

De zaal begint langzamerhand vol te lopen met nieuwsgierige bezoekers wanneer Torres hard, sterk, krachtig én intiem begint aan hun set. Grove gitaarlijnen staan in fel contrast met Mackenzie’s glooiende zang en de woede wordt er gelijk uitgejaagd onder leiding van een felle solo. Welverdiend luid gejuich vervolgt in de volgestroomde bovenzaal. De krachtig verhalende nummers worden in goed evenwicht gebracht met intiemere nummers zoals Jealousy and I. Zelfs mensen die niet fan zijn van haar snerpend geluid moeten madame Mackenzie waarderen.

 

03 - Torres

04 - Torres

 

 

Jagwar Ma
Bestaande uit drie vrienden is Jagwar Ma een bijzondere Australische band die met hun brouwsel van psychedelische rock en dance prima verwekt had kunnen zijn in The Haçienda, het epicentrum van de Madchester-scene. Het debuut van deze knapen, ‘Howlin’’, is vol lof omarmt met zelfs een negen van NME.

Bewapend met een Kangol-hoedje bevestigt frontman Gabriel Winterfield hun Madchester-invloeden met een flinke knipoog naar Stone Roses drummer Reni, die vrijwel altijd zo’n emmerachtige hoed droeg. Dit mag ook wel, want het is ernstig lang geleden dat de combinatie tussen psychedelische rock en dance zo goed uit is gevoerd. Al vanaf de eerste beat is het publiek ‘hooked’ en de glimlach waarmee Winterfield het tweede nummer Uncertainty aangekondigd is representatief voor de dansende menigte. De zweverige en oscillerende zang moet wel in ieders hoofd blijven rondzingen na dit fatamorgasmisch optreden. Met deze dansbaarder dan dansbare gig is het zonder twijfel duidelijk dat Jagwar Ma het hoogtepunt van London Calling is.

 

 

06 - Jagwar Ma

05 - Jagwar Ma

 

 

Bleached
Verrukt na een goede set van Jagwar Ma klommen we de treden naar de bovenzaal op. Na ruim tien minuten vertraging beginnen de dames van Bleached toch in het halflege bovenzaaltje. Veelbelovend zijn deze drie meisjes en een getatoeëerde meneer uit de stad der sterren en glamour: Los Angeles. Veel van die glamour is gelukkig niet te merken bij deze, zoals de naam doet vermoeden, sporadisch geblondeerde dames. De twee leden met het gebleekte haar zijn de zusjes Clavin bekend als voormalig leden van Mika Miko, befaamd om hun verwoede live-optredens. Garagerockend toveren de babes, met grotendeels drie akkoorden, powerpop riffjes teweeg en brachten begin dit jaar hun debuut ‘Ride Your Heart’ uit.

Bij het inzetten van een goed uptempo garagepop liedje is het duidelijk dat ze met hun ‘bangs’ headbangen wel heel letterlijk nemen. Hoe energiek frontgirl Jennifer ook rondspringt op het podium, het publiek blijft letterlijk onbewogen. Gedurende de set komt er steeds meer beweging in en bereikt dan haar matige hoogtepunt tijdens Love Spells met een versufte pit, jammer. Wanneer de pit bedaard is, wordt het wel heel duidelijk dat de zaal in twee delen is gesplitst. De ene helft kan genieten van de zoetige oproerstokertjes, de andere helft laat het zo koud als ketchup bij de pasta.

 

08 - Bleached

07 - Bleached

 

 

COVER ISSUE 7_DEF_klein

 

Foto Cover: Melissa Houben

The Daily Indie is een gratis en interactief muziekmagazine dat zich richt op nieuwe, alternatieve muziek. Vol interviews, muziektips, fotoseries, columns, albumrecensies, een concertagenda en een hoop losse rubrieken.

The Daily Indie | Issue #07
In de zevende editie zijn er interviews te lezen met Cosmonauts, Those Foreign Kids, Jagwar Ma, Holograms, King Khan And The Shrines, Sudden Death Of Stars, Temple Songs, The Spyrals, The Wands en The Sufis.

Verder zijn er losse rubrieken als The Daily Video en Best Of The Blog, is onze wegwerpcamera deze editie meegegaan naar Lowlands met John Coffey, licht de band APRIL in een column de nieuwe MGMT uit en hebben we TWIN SHADES gevraagd een Spotify Mixtape te maken. Los van deze onderdelen hebben we uiteraard mooie rubrieken vol kersverse nummers, redactietips, een hoop albumrecensies en een bomvolle concertagenda.

Ook lees je nog een special over de Popronde, waarin we RAAF, The Beachy Head Team en The Doo Run Run hebben geïnterviewd. Deze editie lichten we ook weer een independent label uit, waarbij we deze keer Ample Play Records uit Londen onder de loep nemen. En daarnaast hebben we nog veel, en ja, veel meer deze issue!

————————————————————————

The Daily Indie is speciaal ontworpen als interactief muziekmagazine. Waardoor je niet alleen over de artiesten kunt lezen, maar dat je ze ook direct kunt beluisteren op Spotify/Bandcamp/SoundCloud, de band kan liken op Facebook of een videoclip van ze kunt bekijken op YouTube. Zo weet je ook echt waar je over leest!

 

—————————————————————————————————————————————————––

 

Download de app
Via de volgende link kan je The Daily Indie downloaden op je iDevice: The Daily Indie | App Store 

icon-Available-on-the-AppStore

—————————————————————————————————————————————————––

 

Ook voor Android
Download The Daily Indie ook voor Android via de Google Play Store: The Daily Indie | Android

 

 

google-play-logo1

 

—————————————————————————————————————————————————––

 

Lezen via Issuu
Geen smartphone of tablet? Geen probleem! Je kan The Daily Indie hieronder gewoon lezen via Issuu.

 

 

—————————————————————————————————————————————————––

 

 

 

 

Jagwar-Ma-Howlin

 

De grote deuren van de psychedelische en experimentele groove van Jagwar Ma openen zich langzaam als What Love de debuutplaat van de Australiërs opent. Terwijl je wordt verblindt door het schijnende licht dat er achter vandaan komt, glippen er steeds meer subtiele en spannende muzikale laagjes doorheen en trekken de sjofele beats steeds meer aan. Ondertussen kruipen oprichters Jono Ma en Gabriel Winterfield stiekem als insecten onder je huid, om je te infecteren met hun verslavende en onweerstaanbare nummers. Single The Throw is een uitstekend voorbeeld, de Madchester sound van de jaren negentig acid-house (denk Stone Roses/Happy Mondays) wordt door dit fascinerende duo op een spectaculaire manier in volle glorie herleeft.

Groove
De naald groeft zich door een partij scherpe synthesizers, schitterende harmonieën, rake gitaarpartijen en nog veel meer beats waar je je niet tegen kunt verzetten. De muziek kruipt door je hele lichaam, zoals het geval is op That Loneliness en Uncertainty, waar het onmogelijk is om niet gepast mee te grooven en ondertussen high te worden als je langs de psychedelische jaren zestig sound van Come Save Me komt. Voordat je weer volledig wakker wordt geschud op Four: een staaltje prog-house die het album doormidden breekt en met één knallende beat de basis vormt voor een hoop heerlijk freaky op- en afbouwtjes. Met Let Her Go wordt het tweede deel van de plaat plotseling geopend door een rammelige gitaar, luchtige vocalen en een lichtvoetige drumpartij.

Imaginair 
The Beatles schijnen hun licht op Man I Need, waarbij je rustig je ogen kunt sluiten, naar achterstevoren afgespeelde gitaren en fluitende vogels kunt luisteren en je fantasie volledig de loop kunt laten gaan. Al zwevend laat je de muzikale MDMA op je inwerken, waarbij je rustig down stream gaat met Did You Have To en vervolgens met zachte synths en gitaren ondergedompeld wordt in afsluiter Backwards Berlin. Deze plaat is grotendeels in de zon liggend en met de ogen dicht geschreven, waarbij je een volledig ervaring beleeft. Je gaat dingen zien en voelen als je je geest helemaal loskoppelt van je bewustzijn. Niet dat ‘Howlin’ anders een minder goede plaat is, want het is een meesterlijk en verslavend debuut.
Ricardo Jupijn

 

 

We hebben een erg volle playlist met een aantal nieuwe clips, liedjes en een heerlijk album als afsluiter.
Klik op de bandnaam voor meer info!


Citizens! – (I’m In Love With Your) Girlfriend




Edward Sharpe and the Magnetic Zeros – That’s What’s Up




Friends – Home




Wild Nothing – Shadow




Fiction – Give Us Your Age




The Hundred In The Hands – Keep It Low




Weird Dreams – House Of Secrets




Passion Pit – Take A Walk




Go Back To The Zoo – Can’t Stop My Feet




Cheatahs – Coared




Jagwar Ma – Come Save Me




Twin Shadow – Five Seconds




Still Flyin’ – Travelin Man




Crocodiles  – Endless Flowers