Jaakko Eino Kalevi staat er al sinds z’n eerste EP om bekend dat hij graag merkt met zwoele vrouwenstemmen. In 2010 zong Helmi Levyt bijvoorbeeld, in het Frans, over machomannen, maar op het laatste album ‘Jaakko Eino Kalevi’ spant deze charmeur de troon. Meer dan de helft van de songs heeft een sterke feminiene touch, dankzij de samenwerking met landgenotes Sonja Immonen en Suad Khalifa. Voor deze nieuwe track keek Kalevi echter over de grens van Finland, daar vond hij de Britse Farao.
Eerlijk is eerlijk: Everyting Nice is een cover van hiphopper Popcaan, die doorbrak na zijn bijdrage aan het album van Run The Jewels. Maar Kalevi en Farao gooien dit nummer in de versnelling, douwen het door een synthesizer en stampen een compleet nieuwe melodie uit de grond. Nu is het dansbaarder en catchy’er dan ooit. De stemmen vullen elkaar tot het einde naadloos aan, tot het moment dat zij samen met de melodie verdrinken in wat klinkt als een synthesizerjamsessie.
De carrière van Jaakko Eino Kalevi heeft de afgelopen jaren gigantische transformaties ondergaan. Zo controleerde hij twee jaar geleden nog tramkaartjes in Helsinki en zo behoort hij nu tot een van onze indiehelden. Afgelopen jaar toerde hij alleen al samen met Unknown Mortal Orchestra de wereld over, stond hij op Incubate en deed hij een Subbacultcha-show. Nu is onze Finse god met de glanzende lokken weer terug in Nederland: voor een gig in Sugarfactory dit keer. Laten wij daar nou net kaartjes voor hebben liggen!
Bekijk hier nog eens rustig onze TDI Video terug, waar hij het nummer Room speelt!
Uit het niets staart een dromerige, blonde halfgod ons aan vanaf de hoes van zijn ‘Dreamzone’ EP. Het blijkt ene Jaakko Eino Kalevi te zijn, een multi-instrumentalist die in in Helsinki al een heuse cult-figuur aan het worden is. Hoog tijd voor een goed gesprek met deze open en vrolijke Fin.
Waar kom je eigenlijk zo ineens vandaan? Plots was je daar!
“Ha ha, ik weet het niet man. Ik denk vooral de publiciteit die ik krijg door bij een label als Domino te tekenen, dat scheelt een hoop.”
Hoe bevalt Nederland als je in ons landje bent?
“Best wel goed eigenlijk. Het is in Finland natuurlijk nogal vaak ijskoud. Daar bereid je je ook op voor als Fin, dus die weersomstandigheden van hier kan ik prima hebben.”
Hoe is die scene daar in Helsinki?
“Die is wel OK, er is best wel veel te doen en er zijn veel kleine labeltjes. Ik heb er zelf ook één, en de drummer heeft er eentje, ha ha. Maar je hebt toch wel een wat groter label of een partij uit het buitenland nodig om een stap richting het buitenland te maken. Andere landen als Zweden en Denemarken lijken wat meer van exporteren te houden, ha ha. Er zijn veel muzikanten die wel willen toeren in het buitenland en zo, maar ze weten gewoon niet hoe ze dat van de grond moeten krijgen. Finland is vrij geïsoleerd wat dat betreft.”
Hoe heb jij dat gedaan dan?
“Door in het begin vooral alles zelf op te zetten. Gewoon door Europa heen te rijden, mensen te bellen en kijken of je shows kunt regelen. Sinds een paar maanden heb ik gelukkig wel een boeker.”
Naar wat voor muziek luister je?
“Ik heb toevallig net nog een paar platen gekocht. Wil je weten welke?”
Nu wel, ja!
“Euhm, eentje van Destiny’s Child.”
…
“Ha ha, ik weet het. Cool, toch? En nog eentje van Kate Bush en een plaat van Tweet, een R&B-zanger die geproduceerd is door Timbaland.”
Zou jij niet eens samen moeten werken met Timbaland?
“Ja, echt wel! Ik luisterde vroeger, ik had zo’n fase, best wel veel naar zijn muziek. Ja, dat lijkt me wel cool.”
Hoe maak jij zelf muziek?
“Ik kan overal inspiratie uit halen. Vaak hoor ik heel zachtjes door de muur wat muziek uit een ander appartement, en daar een nummer al beginnen. Als ik ideeën heb, ga ik naar mijn eigen studiootje en daar begin ik altijd met de drums. Vervolgens blijf ik daar dan lagen opzetten.”
Wanneer is een nummer klaar voor jou?
“Wanneer ik er niks meer aan kan doen!”
Vind je het prettig om in je eentje te werken?
“Zeker. Ik vind het wel lastig om met anderen aan muziek te werken, want als er meerdere opinies zijn over iets, dan vind ik het moeilijk om met goede argumenten te komen waarom mijn voorstel beter of toffer zou zijn. Dus dit werkt het beste voor mij.”
Je hebt nu eerste een EP uitgebracht, is dat bedoeld als een soort van teaser/introductie?
“Ja, zo moet je het wel zien. It’s me: Jaakko!”
Wat vind je het tofst aan je laatste EP?
(lange stilte…) “De albumhoes is wel erg mooi geworden… Ha ha.”
Wat zijn de plannen voor 2014?
“Het belangrijkste voor nu is om de plaat af te maken, en daar ben ik al best wel ver mee stiekem!”
Uit het niets staart een dromerige, blonde halfgod ons aan vanaf de hoes van zijn ‘Dreamzone’ EP. Het blijkt ene Jaakko Eino Kalevi te zijn, een multi-instrumentalist die in in Helsinki al een heuse cult-figuur aan het worden is. Hoog tijd voor een goed gesprek met deze open en vrolijke Fin.
Waar kom je eigenlijk zo ineens vandaan Jaakko?
“Ha ha, ik weet het niet man. Ik denk vooral de publiciteit die ik krijg door bij een label als Domino te tekenen, dat scheelt een hoop.”
Hoe bevalt het om nu in Nederland te zijn?
“Best wel goed eigenlijk. Het sneeuwde van de week nogal in Finland en het was ijskoud. Daar bereid je je ook op voor als Fin, dus die omstandigheden van hier kan ik wel hebben.”
Hoe is die scene daar in Helsinki?
“Die is wel OK, er is best wel veel te doen en er zijn veel kleine labeltjes. Ik heb er zelf ook één, en de drummer heeft er eentje, ha ha. Maar je hebt toch wel een wat groter label of een partij uit het buitenland nodig om een stap richting het buiteland te maken. Andere landen als Zweden en Denemarken lijken wat meer van exporteren te houden, ha ha. Er zijn veel muzikanten die wel willen toeren in het buitenland en zo, maar ze weten gewoon niet hoe ze dat van de grond moeten krijgen. Finland is vrij geïsoleerd wat dat betreft.”
Hoe heb jij dat gedaan dan?
“Door in het begin vooral alles zelf op te zetten. Gewoon door Europa heen te rijden, mensen te bellen en kijken of je shows kunt regelen. Sinds een paar maanden heb ik gelukkig wel een boeker.”
Naar wat voor muziek luister je?
“Ik heb toevallig net nog een paar platen gekocht. Wil je weten welke?”
Nu wel, ja.
“Euhm, eentje van Destiny’s Child.”
…
“Ha ha, ik weet het. Cool, toch? En nog eentje van Kate Bush en een plaat van Tweet, een R&B-zanger die geproduceerd is door Timbaland.”
Zou jij niet eens samen moeten werken met Timbaland?
“Ja, echt wel! Ik luisterde vroeger, ik had zo’n fase, best wel veel naar zijn muziek. Ja, dat lijkt me wel cool.”
Hoe maak jij zelf muziek?
“Ik kan overal inspiratie uit halen. Vaak hoor ik heel zachtjes door de muur wat muziek uit een ander appartement, en daar een nummer al beginnen. Als ik ideeën heb, ga ik naar mijn eigen studiootje en daar begin ik altijd met de drums. Vervolgens blijf ik daar dan lagen opzetten.”
Wanneer is een nummer klaar voor jou?
“Wanneer ik er niks meer aan kan doen!”
Vind je het prettig om in je eentje te werken?
“Zeker. Ik vind het wel lastig om samen aan muziek te werken, want als er meerdere opinies zijn over iets, dan vind ik het lastig om met goede argumenten te komen waarom mijn voorstel beter of toffer zou zijn. Dus dit werkt het beste voor mij.”
Je hebt nu eerste een EP uitgebracht, is dat bedoeld als een soort van teaser/introductie?
“Ja, zo moet je het wel zien. It’s me. Jaakko!”
Wat vind je het tofst aan je laatste EP?
(lange stilte…) “De albumhoes is wel erg mooi geworden… Ha ha.”
Wat zijn de plannen voor 2014?
“Het belangrijkste voor nu is om de plaat af te maken, en die is al best wel ver. So see you soon!”
Ja hoor, daar is ‘ie weer! We hebben weer een dagje zitten printen, snijden, vouwen, nieten en nummeren en het resultaat is een klein stapeltje vol exclusieve Daily Indie Zines. In de issue zijn interviews te vinden met Jaakko Eino Kalevi, Double Veterans, Afterpartees en The Growlers. Daarnaast uiteraard een hoop nieuwe muziek, redactietips, albumrecensies en een concertagenda.
Bestellen
Wil je zo’n limited edition thuis ontvangen? Dat kan! Stuur een mailtje naar zine@thedailyindie.nl met je naam + adres en dan sturen we er eentje naar je toe! Voor 2,50 euro ligt die al binnen no-time bij je in de bus!
We hebben deze week weer een nieuwe podcast in elkaar gezet met allerlei soepele en vuige deuntjes die ons erg lekker in het gehoor lagen. Klik op play en laat je ruim dertig minuten verwennen door onze laatste podcast met The War On Drugs, The Men, Mac DeMarco, Jaakko Eino Kalevi, Francis Lung, Allah-Las, Liars en Real Estate.
The Daily Indie is een gratis en interactief muziekmagazine dat zich richt op nieuwe, alternatieve muziek. Vol interviews, muziektips, fotoseries, columns, albumrecensies, een concertagenda en een hoop losse rubrieken.
The Daily Indie | Issue #09
In de negende editie zijn er interviews te lezen met Damien Jurado, Warpaint, TOY, The Growlers, Jonathan Wilson, The Oscillation, Afterpartees, Jaakko Eino Kalevi, The Lucid Dream, ERAAS en Double Veterans.
Verder zijn er losse rubrieken als The Daily Video, The Daily Literature en Best Of The Blog, is onze wegwerpcamera deze editie meegegaan met Mozes and the Firstborn en hebben we Wooden Shjips gevraagd om een mixtape te maken.
Los van deze rubrieken hebben we uiteraard weer een hoop bladzijden volgeschreven met kersverse nummers, redactietips, een hoop albumrecensies, vind je achterin een bomvolle concertagenda en lees je tussendoor een aantal prikkelende columns. En daarnaast hebben we nog veel, en ja, veel meer deze issue!
The Daily Indie is speciaal ontworpen als interactief muziekmagazine. Waardoor je niet alleen over de artiesten kunt lezen, maar dat je ze ook direct kunt beluisteren op Spotify/Bandcamp/SoundCloud, de band kan liken op Facebook of een videoclip van ze kunt bekijken op YouTube. Zo weet je ook echt waar je over leest!
Lezen via Issuu Geen smartphone of tablet? Geen probleem! Je kan The Daily Indie hieronder gewoon lezen via Issuu.
Screenshots
Uit het niets staart een dromerige, blonde halfgod ons aan vanaf de hoes van zijn ‘Dreamzone’ EP. Het blijkt ene Jaakko Eino Kalevi te zijn, een multi-instrumentalist die in Helsinki al een heuse cult-figuur aan het worden is. De stad waarin hij kennelijk ook nog eens parttime trambestuurder blijkt te zijn.
Dit is ‘m
Nu helemaal niet meer zeker wetend wat we kunnen verwachten, drukken we met lichte spanning de play-knop in. Op een of andere manier geeft zijn uitstraling en zijn blik ons een goed gevoel. Dit kan wel eens zo’n muzikant zijn waar we altijd naar zoeken. Eentje waar we razend enthousiast van worden en die ons weer laat weten waarom we als bezeten kluizenaars continu naar nieuwe muziek aan het zoeken zijn.
De eerste klanken stromen inmiddels door de kamer en voor we het doorhebben belanden we in een compleet onbekende en fascinerende plek. Een plek waar we al heel lang weer wilde zijn. Een plek die klinkt als een sprookjeswereld en waar natuur en technologie samen lijken te komen in één geluid.
Jaakko klinkt magisch. Hij neemt je mee naar zijn kleurrijke en magische wereld waarin er van alles mogelijk is; met een vleugje disco, een schepje new wave en een topping van elektro en jazz. Maar bovenal klinken zijn vleierige nummers warm en zijdezacht. Zijn sound is te vergelijken met een beeld waarin je iemand in slowmotion ziet vallen en diep weg ziet zakken in een diep en donzig bed.
Gek en geniaal
Dat doet hij net zo knap als die andere blonde halfgoden: Ariel Pink en Connan Mockasin. De vergelijkingen zijn dan ook al snel gemaakt. En weet je: dat maakt helemaal niets uit, want je kunt niet genoeg van dit soort gekke en geniale muzikanten hebben.
Nadat de muziekwereld in december even op zijn gat heeft gelegen, barst het circus in januari altijd weer goed los. Januari staat in het teken van Eurosonic Noorderslag! In totaal 292 acts zullen officieel (want er zijn nog ontelbaar veel onofficiële evenementen in de stad) hun kunsten vertonen. Een goede voorbereiding is belangrijk, dus dat hebben we gedaan en hier zijn zeven acts waar wij heel erg naar uitkijken!
Glibberen en glijden doen de heren en dames op Eurosonic het best bij Jaakko Eino Kalevi. De hippe Fin, die overigens part-time trambestuurder is, weet met zijn soulvolle electro altijd de juiste snaar te raken. Je kan het avant-garde noemen, maar in principe is het gewoon ’80 electro in een nieuw jasje, waardoor het ineens weer ‘cool’ is. Wat maakt het ook uit, het is in ieder geval behoorlijk aanstekelijk en bovendien live op zijn best, naar het schijnt. (WP)
Deze ritmische Electro Pop uit Zweden klinkt zo Zweeds dat je twee keer moet luisteren of je niet toevallig een extreem luisterbare nieuwe track van The Knife hoort. Of je je nou focust op de prominente beats, de synths en basgitaar die daar volledig in vastklikken of de zweverige zang die overal doorheen zweeft: Kate Boy heeft het, en die mix is ijzersterk. Live minimaal zo goed als op plaat. Na het zaaien tijdens optredens op London Calling, Lowlands en in Trouw is het nu tijd voor Kate Boy om te oogsten. Let maar op! (WVH)
William Doyle aka East India Youth gaat dit jaar zeker één van de mooiste sensaties worden, te beginnen met zijn shows op Eurosonic en zijn debuutalbum ‘Total Strife Forever’ dat volgende week uitkomt. Een bijzonder zelfverzekerd klinkend debuut als je nagaat dat Doyle, na het uiteengaan van zijn vorige band, om praktische redenen besloot om elektronische muziek te gaan maken. Zodat hij in zijn eentje makkelijk vanuit huis kon werken… De euforische nummers die hieruit zijn gekomen kunnen elke muzikale richting opvliegen en Doyle lijkt ze allemaal te beheersen. Want het zit niet alleen allemaal beregoed in elkaar, maar alles wat hij doet is intens en heeft iets magisch. Het eerste meesterwerk van 2014 heeft niet lang op zich laten wachten. (RJ)
Eerst dacht ik dat er een behoorlijke foute Duitse metalband naar Eurosonic kwam. Het bleek gelukkig de (ook al) Finse band met dezelfde naam te zijn. Het is qua muziek niet uniek, maar met een handvol ijzersterke nummers is het wel de beste psychedelische rockband van Eurosonic. Loodzwaar en slepend op momenten, terwijl de punk invloeden voor meer variatie en snelheid zorgen dan veel andere psychedelische bands. (WP)
Pas sinds mei zijn de muzikanten verenigd onder de naam Circa Waves, maar dankzij een contract bij de manager van Two Door Cinema Club werd er al een berg podiumervaring opgedaan. Circa Waves maakt stevige rock songs, maar blijft binnen de perken. Dit zorg voor een prettig geluid, waar een rand van surfpop aankleeft. Hoogtepunt van 2013 was misschien nog wel de release van de dubbele AA-single ‘Good For Me / Get Away’. De energie is hoorbaar, perfect voor de festivals. (DB)
In het interview wat ik eerder met de band had stelde de band zich voor als “The Wands: space invaders, love crusaders etc. We maken psychedelische rock, ook wel glam psych genoemd. We komen uit Kopenhagen. We produceren veel geluid, gemixt met een prettige hoeveelheid aan good vibes. […] Om een beeld te schetsen: ik denk dat we klinken als een adelaar die een olifantentweeling aan het baren is.” Meer hoef ik niet te zeggen, toch? (RJ)
Twee leden komen uit Duitsland, de derde uit Luxemburg en samen zijn ze gesitueerd in Den Haag. Dat deze heerlijk stuiterende Indie Pop mij nog nooit ter oren was gekomen is mij een raadsel. Waar Eurosonic al niet goed voor kan zijn! Vorig jaar kwam hun debuut EP ‘A Friend’ uit. Vier songs die stuiteren, vol zitten met droge synthesizers en hobbelig dansbare gitaar- en baslijnen. En dat werkt zo goed dat Say Yes Dog sinds ik ze leerde kennen niet meer uit m’n dagelijkse Spotify-roulatie zijn verdwenen. (WVH)
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat je ermee instemt.Check!
