Ons magazine #24 van afgelopen september gemist? No problem! We zijn niet te beroerd om de interviews die in dat blad stonden ook gewoon hier online te zetten zodat jij in je weekend wat te lezen hebt. Onze redacteur Roelof belde vorig jaar met Glass Animals-frontman Dave Bayley, die op dat moment op Pukkelpop zat, over de daarvoor verschenen plaat How To Be A Human Being.

De wereld van indieband Glass Animals’ tweede plaat How To Be A Human Being wordt bevolkt door constructies van eindeloze observaties, indrukken en gesprekken. Het resultaat is vele malen aardser dan droomdebuut ZABA. The Daily Indie belt met tekstschrijver Dave Bayley.
Wanneer we Bayley bellen, is hij net op Pukkelpop. “Hi? Hallo? Sorry – ik kan je niet goed horen – wacht, ik verplaats me even naar een andere kamer, momentje.” Geluiden van voetstappen en mensen. Waar de ijle falset van voorzanger Dave Bayley op plaat vrijelijk rondwaait, worstelt deze zich met moeite uit de chaos van bezoekers.

“Ik bevind me in een ruimte zonder deur,” begint hij. “Er is geen deur. Ik hoor op dit moment mijn eigen stem, en buiten speelt een band exceptioneel luid. Ik ruik op dit moment vooral onze tourmanager, Allen. Hij ruikt naar…  Vreugde, vreugde en geluk!” Plotseling maakt een onverstaanbaar stemgeluid (is het Allan?) en Bayley lacht hard. “Op dit moment voel ik mijn ketting, een gouden munt aan een gouden ketting. En ik voel mijn kleren, ik voel dat ze mijn… bovenlichaam aanraken. Zojuist heb ik mijn tanden gepoetst en vlak daarna heb ik cappuccino gedronken, waardoor ik nu een flauwe mintkoffie-smaak in mijn mond heb.” Bayley vertelt nog even door over zijn observaties: over de vijfhonderd tourbussen die hij buiten ziet staan, en over hoe gelukkig zijn tourmanager er op dit moment uitziet. Over dat hij net The Chemical Brothers zag rondlopen, en over wat hij draagt: bruine dr. Martens, een blauwe broek en een oud baseball shirt.

Als hij is uitgeraasd, is het tijd voor de eerste vraag. Voor de draad ermee, vanwaar die opvallende titel How to be a Human Being? “Ik herinner me zelden dromen,” zegt Bayley, “maar op een zekere ochtend werd ik wakker en de eerste zin die in mijn hoofd opkwam was ‘how to be a human being’. Alle gedachtes die ik tot dan had over de plaat vatte die zin samen – dat het een mensenplaat moest worden, met verhalen, observaties en gesprekken. Dus ik onthield die zin en vertelde het aan de rest. Het klonk als de titel van iets wat al bestond, een boek of een film, bijvoorbeeld. Na enig speurwerk bleek dat niet zo te zijn, dus nu is het de titel van de plaat.”

“Ik heb uren en uren aan stiekem opgenomen gesprekken op mijn telefoon”
Bayley’s creatieve werkwijze was ditmaal nogal opvallend, legt hij uit: de zanger nam namelijk stiekem gesprekken op van mensen met zijn telefoon. “Ik heb uren en uren aan gesprekken, spreektaal van taxichauffeurs, mensen die we hebben ontmoet na shows, op feestjes. Personen vertellen je de meest bijzondere dingen als ze denken dat ze je toch nooit meer zien – en ik raakte geobsedeerd over wat mensen eten, waar ze wonen, het meubilair, de kleren die ze dragen. Acht maanden geleden luisterde ik een aantal opnames terug, en ik ontdek ineens van alles: hoe mensen verhalen vertellen, hoe ze over zichzelf praten en de dingen die ze bewust verzwijgen of overdrijven. Ook als de verhalen over iemand anders gaan, onthullen ze iets over de persoon die ze vertelt.”

De nummers op How to be a Human Being zijn daarentegen niet direct afkomstig uit zijn telefoonopnames, vertelt Bayley. “Ik heb de manier gebruikt waarop mensen verhalen vertellen – stijl en structuur. De woorden die mensen gebruiken, en wat deze woorden zeggen over de mensen die ze gebruiken. Toen heb ik de karakters bedacht: voor elk nummer een ander.”

In de video van single Life Itself grijpt een in retrogeel getooide serveerster naar haar halsketting: een grijs glimmend hart. Ze tuurt in het nergens. Ze drukt het hart tegen haar onderlip. Ze serveert. Ze huilt. Dan klapt het refrein open met ronkende bongo’s en blazende synthesizers.

“We hebben veel in de Verenigde Staten gereisd,” legt Bayley uit. “Vaak maakten we een eetstop bij Amerikaanse diners. Ik wilde een karakter maken die de Amerikaanse eettentcultuur uitdraagt. Er zit een zekere romantiek aan het serveerster zijn: je ontmoet bepaalde mensen iedere dag en hoort hun verhalen. Het is een schone en tegelijk nerveuze wereld, die we kennen van het acteerwerk in Pulp Fiction en Twin Peaks. In de Amerikaanse diners gebeurt het, daar spelen de cruciale scenes zich af. De serveerster op onze plaat heeft trouwens haar eigen websites, met een hoop foto’s van Amerikaanse retrodiners.”

“Er zit een zekere romantiek aan het serveerster zijn: je hoort veel verhalen”

Als het aan Bayley ligt zal er altijd genoeg ruimte overblijven voor eigen interpretatie, dus ook de gepijnigde blik van de serveerster heeft een open uitgang: “Veel interessanter dan een definitieve, correcte verklaring.”En dus ook geen definitieve slotwoorden op plaatsluiter Agnes. Iemand die afscheidt neemt van het huidige, en vertrekt naar het volgende. Zuigende geluiden, kunstmatige percussie en een een refrein waarin Glass Animals het beeld van onder tot boven vol giet. “Toen ik het schreef wist ik dat dit het einde van de plaat zou zijn. Agnes is het zwartst. Verdriet, en dood en afscheid, daar gaat het over. Het was moeilijk om te schrijven. Ik refereer veel naar boeken, naar Slachthuis Vijf van Kurt Vonnegut en Alles is Verlicht van Jonathan Foer. Maar er is optimisme. Ik ging dus voor een vreemde combinatie van emoties.”

Op een ander nummer, Youth, zingt een moeder tot haar kind. “Weer een vreemde combinatie van emoties,” legt Bayley uit. “Het is gebaseerd op een hartverscheurend verhaal dat een vreemdeling tegen mij vertelde[JL1] . Over haar zoon. Het was het verdrietigste dat ik ooit heb gehoord, en ze stond op breken. Ik barstte bijna uit elkaar van binnen. Maar er was ook een gloedvolle herinnering, een hoopvolle. Ik kon dat zien, maar ik zou het niet kunnen uitleggen, niet zonder geluid, zonder muziek.”

In de bijgevoegde video schenkt de serveerster koffie. De melk die ze toevoegt trekt een misselijkmakend bleke vlek in het zwart. Dunne vingers op de retrokassa. Op de achtergrond, buiten het bewustzijn van de vrouw danst een kind van vijf. In een aantal scenes zoekt ze verdwaast het kind: binnen, buiten, bij de kamers. Binnen handbereik, maar altijd te laat. Dan struint de kleine mens met lege blik de weg af, de rug naar het motel gekeerd.
Treurig, maar niet zonder plastic fluiten, zwoele strandpercussie en de nasale engelenstem van Bayley. Dan zien we Glass Animals het podium opgaan: er zal gedanst worden.

Als het om catchy albums met een een goed uitgewerkt idee erachter gaat, spant Glass Animals uit Oxford de kroon. Na Zaba kwam afgelopen jaar How To Be A Human Being uit, waarbij elk nummer volledig in het teken staat van een fictief persoon. Een nerdy guy die op zoek is naar aliens op Google Maps of bijvoorbeeld een basketballer… Of in het geval van het nummer Season 2, Episode 3: een bijzonder lui meisje. 

 

 

“Lazy, and lyin’ on your belly. With a super pump cola,. Lookin’ at your folded clothes you’ve worn for three days over. With a cookie as a coaster.” Een greep uit het leven van het meisje in kwestie. Ze rookt, eet kip en draagt kekke sokken. Ondertussen kijkt ze series als Adventure Time en speelt ze retro-games. Naast een passend nummer, een passende videoclip en een eigen website, wilde Glass Animals dit personage nóg meer tot leven wekken. Met een game.

Ultieme verslaving
Gehuld in dezelfde, relaxte kleding als de videoclip suist het meisje over gebouwen terwijl ze cruiser-skateboards afvuurt op blikjes cola, televisies in de vorm van een raket en ventjes met jetpacks. Ondertussen wordt ze gestalkt door een gigantische octopus. Het werkt als een ingewikkeldere – kennen we het nog(?) – Flappy Bird. Maar in plaats van alleen op een neer te vliegen, heb je nu nog een extra vinger nodig voor het schieten van de skateboards. Als je dat eenmaal onder de knie hebt is de ultieme verslaving niet ver weg. S2, E3 de game is te spelen op elke telefoon én op je computer.

Om het nog mooier te maken: wie de score van 12.000 haalt krijgt stickers.

Maak kennis met de rest van de personages: 

In 2014 sloeg debuutalbum ZABA van indieband Glass Animals uit Oxford als een bom in. Het album klonk tropisch, sexy, maar ook claustrofobisch en dikwijls mysterieus. Als een muzikale trip, waarvan je het einde nog niet kent. Nu is daar opvolger How to be a Human Being, een album dat zijn mysterie in een heel andere hoek zoekt.  

Er zijn nog duidelijke verschillen hoorbaar tussen ZABA en How to be a Human Being. Dankzij het zelfvertrouwen dat ZABA de band duidelijk heeft opgeleverd, durfde Glass Animals ditmaal nog creatiever te werk te gaan. Met als sprekend resultaat bijvoorbeeld het nummer Season 2 Episode 3, dat volgestampt zit met samples uit psychedelische tekenfilms. Terwijl ZABA continu gehuld bleef in een sluier van mysterie, is How to be a Human Being een album met een heldere boodschap: menselijkheid.

Elke fractie van ieder nummer is namelijk menselijk en begrijpelijk tot op het bot. De nummers beschrijven allen een ander fictief karakter, gegrepen uit het leven. Van een volwassen vent die nog bij z’n ouders woont en naar aliens zoekt op Google Maps tot een serieverslaafd hipstermeisje. Van een zwerver tot een psychiatrische patiënt. Frontman Dave Bayley raakte tijdens het eindeloos touren voor ZABA in contact met heel veel mensen die hem van alles toevertrouwden. Hartbrekende, rare, fantastische en grappige verhalen over drugs, melancholie en depressies. Ondanks deze opmerkelijke verhalen blijft How to be a Human Being een poppy geluid hebben.

Na menig potentiele hit vinden we op het eind van How to be a Human Being de single Agnes, een episch slotnummer dat tegelijkertijd verdrietig en euforisch klinkt. Een perfecte afsluiter van een plaat waarvan wij denken dat het de doorbraak kan betekenen voor deze band uit Oxford. Brexit of geen Brexit.

 

Glass Animals, dat is intellectuele indiepop uit de studentenstad Oxford. De band komt nu met de nieuwe single Life Itself. De single werd al verwachtingsvol gehypet op allerlei sociale media, en nu kunnen we hem dan echt beluisteren.

Ons verdict: een poppy, catchy refrein en een instant-zomergevoel. De nieuwe single ligt daarbij in het verlengde van debuutplaat ZABA uit 2014. Terwijl ZABA nog wat te veel gestolen leek van Alt-J, lijken de Glass Animals bij deze nieuwe single wel meer hun eigen sound gevonden te hebben.

Naast alle heerlijke gekte en gezelligheid rondom de Tour afgelopen weekend, was het in Rotterdam ook goed raak met Metropolis Festival. Een mooi toetje op een geslaagd weekend. Fotograaf Rudy Sablerolle ging naar Rotterdam om in het Zuiderpark alles vast te leggen.

All Tvvins

Die Nerven

Ezra Furman

Glass Animals

Halfway Station

Jungle

Meridian Brothers

Too Many Zooz

Tourist LEMC

Vintage Trouble

Met je vrienden op de middelbare school zonder pretenties muziek gaan maken en wat nummers op MySpace gezet. Die worden opgepikt terwijl niemand weet wie je bent. Alle blogs willen wat van je, terwijl je in de studio van superproducer Paul Epworth zit voor je debuutplaat. Sounds familiar?

Het klinkt bijna te perfect, vindt ook Dave Bayley, frontman van Glass Animals, maar hij zweert dat de opkomst van zijn band geen slim geregisseerde marketingtruc op z’n Arctic Monkeys is.

“We zetten wat songs online in 2010 en ineens begonnen er mensen contact op te nemen: heb je een advocaat nodig, of een manager? Nee, waarom zouden we die in godsnaam nodig hebben? We hebben toen de tracks maar offline gehaald om ons diploma te halen. We dachten: als mensen het nu vet vinden, dan over twee jaar ook nog wel. Toen begon het wel te dagen dat het vooruitzicht van een leven als muzikant geweldig is.”

Het is Glass Animals op zijn dubbelzinnigst. Het zijn de aardigste jongens die je ooit zult spreken, maar je kan je niet aan het idee onttrekken dat ze je aan de lopende band in de zeik nemen. Wanneer je vraagt of de band de constante vergelijking met Alt-J vervelend vindt: “Wie? Ik heb er wel eens van gehoord, ja. Misschien moet ik er eens naar luisteren.” Of de oude bandnaam ‘Occult Bunny Lagoon’, die in veel interviews opduikt? “Geintje. Typisch The Guardian die zijn feiten niet checkt.”

Oxford
Glass Animals werd in 2010 opgericht in Oxford – de universiteitsstad waar Radiohead, Supergrass en Foals ook vandaan komen. Bayley: “Er zijn daar zo veel goede bands en zalen, zoals de Zodiac en de Jericho Tavern. Daar stonden we met zijn vieren bij een van de allereerste shows van Foals.”

Volgens Bayley had de stad ook bij Glass Animals invloed op de tegendraadsheid van de band: “Er wordt veel geëxperimenteerd, het is een intelligente stad. Mensen lezen boeken op straat, zijn een beetje excentriek. Worden wij dat ook genoemd? Haha, we zijn gewoon onszelf. Waarschijnlijk zijn we gewoon vrij weird, ja.”

Die weirdness is tekstueel bezien misschien het gevolg van Bayley’s achtergrond. Hij studeerde af in de neurowetenschap en bracht voor zijn studie tijdens het schrijven van songs veel tijd door met psychiatrische patiënten: “Ik denk dat het voor veel mensen onmogelijk is om de wereld te zien zoals een psychiatrische patiënt dat doet.”

“Ik vind het ronduit interessante mensen, ze hebben bizarre verhalen. Dat heeft veel invloed gehad op de debuutplaat.”

ZABA
Die debuutplaat heet ‘ZABA’, naar  het boek ‘The Zabajaba Jungle’ van William Steig, en kwam begin juni uit. Bayley: “We releasten de singles Black Mambo en Exxus en kregen een aanbod van labels. Toen zijn we gaan denken over een album. Het was vrij spontaan allemaal.”

Glass Animals tekende uiteindelijk bij Wolf Tone, het label van superproducer Paul Epworth: “Hij heeft de albums gemaakt waardoor wij vrienden zijn geworden: Maxïmo Park, LCD Soundsystem, Bloc Party… Hij zei steeds dat dit een erg hands-off project was voor hem, dat hij ons getekend had omdat hij onze sound goed vond en hij die niet teveel wilde veranderen. Hij is natuurlijk ook superdruk met platen maken voor Adele, Coldplay en U2 en zo. Hij gaf ons wel het lef om te experimenteren en niet te veel te overanalyseren.”

Weird random noises
‘ZABA’ klinkt inderdaad rauwer, minder overdacht dan het materiaal dat voor de release werd uitgebracht – al elf songs stonden er nog voor de release op Spotify. Maar vier daarvan haalden het album, maar werden wel opnieuw opgenomen: “Bij de eerste songs waren we aan het experimenteren, leren over de studio, instrumenten en wat we wilden maken. Dat hoorde je terug. Ik vind samenhang in albums belangrijk, daarom hebben we met het maken van een album gewacht tot we genoeg zelfvertrouwen hadden om ons niet meer te interesseren in wat andere mensen ervan zouden vinden.”

Brede smaak
Het resultaat is een fascinerende mix van indietronica, hiphop, r&b en soundscapes. Bayley noemt steevast Burial, Flying Lotus en Madlib als de belangrijkste invloeden op het album: “We hebben allemaal nogal een brede smaak. Het was moeilijk om er samenhang in aan te brengen. Ik werd regelmatig midden in de nacht wakker met een melodie in mijn hoofd, om vervolgens uren lang verzamelingen weird random noises bij elkaar te klooien met synths, net zo lang tot het klopte met wat er in mijn hoofd zat.”

Bij de intense live-shows van Glass Animals gaat het er weliswaar bijzonder analoog aan toe: “Veel mensen zijn verbaast dat we zo veel instrumenten gebruiken ja, maar negentig procent van de songs begint akoestisch. We schrijven ook steeds meer samen. Het belangrijkste is dat we plezier hebben op het podium, absoluut. Het is geweldig om muzikant te zijn. Enige nadeel is dat mijn moeder teleurgesteld is dat ik geen neurowetenschapper ben geworden, haha.”

 

1377544_580906938636314_2106122671_n

 

Nog maar drie dagen en dan is het alweer tijd voor Hit The City! Volgens mij hoeven we je met zo’n line-up niet meer echt te overtuigen om zondag naar Eindhoven af te reizen, maar we zetten hieronder nog wat artiesten op een rijtje die we zeker te weten niet willen missen! Kaartjes voor het festival koop je hier!
*De locatie Nul Zes wordt vervangen door de Grote Zaal van Effenaar, die speciaal om wordt gebouwd naar een kleine en intieme setting.

 

 

 

A5_HTC_tijdschema_plattegrond_fa_def_Pagina_1

 

 

OCEAN VIEW
Om  onze dag lekker te laten beginnen, gaan we om 15:30 naar Ocean View in de Grote Zaal van Effenaar. Post-punk uit Denemarken. Vuig, maar wel iets minder duister dan scene-genootjes als Iceage. Hieronder luister je naar hun laatste plaat OCEAN.PUKE.FUTURE. Goede titel, goede energie en goede muziek. Perfecte opening van de dag.

 

OCEAN.PUKE.FUTURE. by Ocean View</a></iframe]

 

AFTERPARTEES
Daarna blijven we nog even hangen in de Grote Zaal om naar de Limburgse boys van The Afterpartees te kijken om 16:30. De teksten bij hun YouTube-clip spreken boekdelen: ‘Five (Dutch) international playboy jet-setters playing instruments and leaving their mark on music history since 2011. Hailing from Horst-city to play just about anywhere they’re able to.’ Zondag dus in Eindhoven. Swingen!

 

 

 

NATURAL CHILD
Om 17:00 is er maar één mogelijkheid en dat is Natural Child. Sowieso de enige mogelijkheid voor ons, want als er ergens muziek wordt gemaakt met gruizige gitaren, groovy vibes, een seventies sound en catchy garage, dan zijn we erbij! The Rambler dus, 17:00 uur!

 

 

 

GLASS ANIMALS
Na wat seventies gitaargeweld is het tijd om in de Kleine Zaal van de Effenaar rustig de avond in te gaan met experimentele pop van Glass Animals. Een warme en zuivere sound kenmerkt deze beeldschone band, waarbij je qua referenties kunt denken aan Radiohead en Wild Beasts. Zeker niet te missen zondag.

 

 

 

ADAM & THE RELEVANTS
Dan is er een gaatje waarin je om 18:30 Adam & The Relevants kunt gaan checken in The Rambler. Regel effe wat lekkers te eten en check de Amsterdams/Utrechtse band die aan een verdomd goed jaar bezig is.

 

 

 

FOLLAKZOID
En dan komen we uit bij een band waar we überhaupt al een tijd op zitten te wachten: FöllakzoidDit jaar kwamen ze met de fantastische plaat ‘II‘, waar een staaltje Chileense psych en kraut opstaat die je compleet een andere dimensie inslingert. Luister vooral naar Trees hieronder en je weet waarom we staan te swingen om 19:00 uur in de De Grote Zaal.

 

 

 

EAGULLS
Waarom Eagulls zo vet is hebben we hier al lang en breed uitgelegd. Jezus, wat een band! Dat wordt voor ons een hoogtepunt om 19:45 in The Rambler.

 

 

 

TEMPLES
De indie-darlings van Temples interviewden we in 2012 voor de eerste keer en zagen we sindsdien een keer of vier live. Compleet weggeslagen (nog steeds) door de eerste single was het liefde op het eerste gezicht met deze Londense band. Het duurt allemaal wat lang rondom die debuutplaat, maar het wachten gaat het zeker waard worden. 20:45 in de Kleine Zaal van Effenaar.

 

 

 

METZ
Om 21:15 hebben we een andere favoriet van ons op de planning: METZ. Neem vooral je bouwhelm en je overall mee, want The Rambler wordt namelijk compleet afgebroken. Kanonnen, wat maken die gasten toch verwoestende en lekkere muziek.

 

 

 

YUCK
Afsluiter van deze mooie zondag worden de light-shoegazers van Yuck, die om 22:15 in de Kleine Zaal spelen. Hun nieuwe plaat ‘Glow & Behold’,  is net uit en klinkt aan de ene kant fuzzier en aan de andere kant ook weer meer poppier. De band heeft sinds dit album een nieuwe frontman, wat wel even spannend was natuurlijk, maar de band is er eigenlijk alleen maar op vooruit gegaan. Mooie headliner voor een prachtig mooie dag in Eindhoven.

 

 

 

 

Hit The City | Effenaar | The Rambler | Studentenkapel | Kelderman en van Noort | Zo. 03 nov |
Aanvang: 15.30 u. open 15.00 uur | € 17,50


De voorverkoop voor Hit The City loopt  via 
www.hitthecity.nl,  www.effenaar.nl en Ticketservice Nederland.

 

 

 

 

B1_HitTheCity_2013_typo_fa

 

Ja hoor, daar is ‘ie dan: de winactie voor Hit The City! Op 3 november is het weer feest in Eindhoven, met een potje toffe bands die je zeker niet wilt missen! Een eerder bericht over de line-up, activiteiten en bijbehorende clips/geluiden kun je hier lezen, onderaan deze pagina vind je de speciale Spotify Playlist om je goed in te luisteren.

 

Line-up
Met artiesten als METZ, Temples, Yuck, Wolf Alice, Eagulls, Nadine Shah, Glass Animals, Föllakzoid, Adam & The Relevants, The Afterpartees, Schultz and Forever, Natural Child en Killer View wordt ’t een mooie dag in Eindhoven, dat staat vast. En er is niet alleen maar op het gebied van muziek, zo is er ook een literatuurprogramma en een expo. Een compleet dagje uit dus.

 

 

Kaartjes winnen
Wat je daar allemaal voor doen? Nou, wat je doet is: je stuurt een mailtje naar prijsvraag@thedailyindie.nl (mailen kan tot en met zondagavond 23.59) met jouw naam en de reden dat jij naar Hit The City wil en misschien ga jij 3 november dan gezellig naar Eindhoven. Heuj!

 

 

 

 

 

image001

 

Effenaar en Friendly Fire presenteren een dag vol met spannende muziek, literatuur en expo in Eindhoven. The Daily Indie is dit jaar met trots mediapartner van het evenement, dus we houden je op de hoogte van alle nieuwtjes rondom het festival! Bij deze alvast het eerste officiële bericht met een aantal niet te missen namen: Let’s Hit The City again!

 

Op zondag 3 november 2013 presenteren de Effenaar en concertorganisator Friendly Fire de tweede editie van Hit The City. Het festival zal plaatsvinden op diverse podia in de binnenstad van Eindhoven, zoals Effenaar, The Rambler, Studentenkapel en Kelderman en van Noort.

De eerste namen voor het festival zijn inmiddels bekend. Zo zullen er optredens zijn van METZ, Föllakzoid, Natural Child en Glass Animals. Aan het programma worden de komende tijd nog flink wat namen toegevoegd uit genres als indie, garage, folk, rock en singer-songwriter.

Literatuur + Expo
Onder curatorschap van de Eindhovense schrijver Henk van Straten zal er ook dit jaar een literatuurprogramma plaatsvinden in het gebouw van Kelderman en van Noort op het NRE terrein, nabij de Studentenkapel. Naast Van Straten zelf, komen er weer enkele (inter)nationale schrijvers en dichters langs. Hierover wordt snel meer bekend gemaakt. Datzelfde geldt voor de bijzondere expositie die er te bewonderen zal zijn.

 

 

 

 

Hit The City | Effenaar | The Rambler | Studentenkapel | Kelderman en van Noort | Zo. 03 nov | Aanvang: 15.30 u. open 15.00 uur | € 17,50


De voorverkoop voor Hit The City begint zaterdag 6 juli om 10.00 u. via
www.effenaar.nl en Ticketservice Nederland.

In de komende weken volgen meer acts, een tijdschema en een uitgebreidere beschrijving van het programma. Check de updates op www.facebook.com/hitthecity en volg het festival via Twitter of Instagram: @hitthecityNL.

 

 

Het weekend staat alweer voor de deur, hoog tijd voor wat nieuwe liedjes om fris het weekend in te gaan.


Reverend And The Makers – The Wrestler




ASAP Rocky – Ridin’ (Feat. Lana Del Rey)




Cat Power – Ruin




Bravestation – Western Thrills




Glass Animals – Golden Antlers




French Films – When People Like You Filled The Heavens




Theme Park – Jamaica




We Were Evergreen – Baby Blue

 

Hij is er weer! De Spotify Playlist van juli staat klaar om geluisterd te worden. Met 66 nieuwe nummers, die bij elkaar  garant staan voor meer dan vier uur aan indie-plezier!

Zo vonden we deze maand onder andere de volgende bands:
Alt-J, Atlas Genius, Baio, Beach House, The Blanche Hudson Weekend, Bombay Show Pig, Cat Power, The Cast Of Cheers, Citizens!, Cloud Nothings, Crocodiles, DIIV, Dirty Projectors, French Films, Friends, Glass Animals, Glow Kit, The Griswolds, Hot Chip, Hotel Mexico, The Hundred In The Hands, Iamamiwhoami, Jaill, Knickers, Lemaitre, Liars, Lola Kite, Major Lazer, Melpo Pene, Metric, NZCA/LINES, Peaking Lights, A Place To Bury Strangers, POP ETC, San Cisco, Silversun Pickups, Simian Ghost, Slowdance, Splashh, Sures, Twin Shadow, Twinsy, The Walkmen, We Were Evergreen, Weird Dreams, Westkust, Woodkid

Check de lijst hier!!

Alle oude playlists zijn hier te vinden!