eagulls-20131

 

Het Rotterdamse festival Motel Mozaïque staat altijd garant voor topnotch acts. Laten we er anders eens een paar noemen die begin april afreizen naar het prachtige Rotterdam: Angel Olsen, Àsgeir, Aufgang, Cashmere Cat, Eagulls, Erlend Øye Acoustic Trio, Gardens & Villa, Girls In Hawaii, Howler, Larry Gus, Jonathan Wilson, Jungle, Kurt Vile, La Luz, Nick Waterhouse, Quilt, Temples, Thumpers, Wild Beasts.

En dan hebben we het nog alleen over de muzikale line-up, want ook op het gebied van performance & art is er van alles te beleven. Afijn, het is wel duidelijk volgens mij. Het eerste weekend van april staat volledig in het teken van Rotterdam! Wij hebben alvast een playlist gemaakt met bands die je zeker te weten niet mag missen!

gardens & villa

 

Gardens & Villa is een vijfkoppige band die haar wortels in Santa Barbara, Californië heeft. De unieke mengeling van sixties beats, pulserende synths en fluit-riffs zorgde ervoor dat de band in 2011 getekend werd door Secretly Canadian. Het gelijknamige debuutalbum kreeg aandacht van onder andere Pitchfork. Nu is Gardens & Villa terug met de opzienbarende plaat ‘Dunes’, opgenomen in de winter van het ijskoude Michigan, onder begeleiding van producer Tim Goldsworthy (o.a. The Rapture en Cut Copy).

 

Voller en volwassener
Dat de band de fleurige synth-lijnen en aanstekelijke ritmes niet kwijt is geraakt in het bevroren Michigan, is al duidelijk vanaf het eerste nummer Domino. Met nummers als Bullet Train en Chrysanthemum word je gebombardeerd door een catchiness die zelfs de meest doorgewinterde punkrocker de heupen laat schudden. Alhoewel ‘Dunes’ in veel aspecten lijkt op de debuutplaat, is het geluid van de band voller en volwassener geworden. Dit wordt halverwege de plaat duidelijk met melancholische tracks als Purple Mesas en Minnesota. Op deze nummers ligt dan ook de werkelijke kracht van de band.

 

 

 

 

Met het pulserende ‘Dunes’ zet Gardens & Villa  een goede stap naar voren. Maar de overdadige hoeveelheid aan synthesizers, zoals op Colony Glen, kan wel tergend zijn voor de liefhebbers van hun liefelijkere sound. Het catchy geluid ligt er af en toe nét iets te dik bovenop, maar zorgt er wel voor dat je ongegeneerd met je hoofd gaat schudden in openbare gebouwen.