Het Britse drietal The Wytches bracht al een behoorlijke serie geweldige 7” plaatjes en video-clips uit die je zou kunnen omschrijven als getergde surf-psych-garage (soms bijna doom, en alleen ‘grunge’ doet ze tekort). Hun nieuwste single Wire Frame Mattress is wel een heel bijzondere. Het is namelijk de langverwachte aankondiging van hun in augustus te verschijnen album ‘Annabel Dream Reader’ die door Heavenly Recordings wordt uitgebracht.

Natuurlijk is het weer een prachtig onvrolijk stukje werk dat de band aflevert, en de clip is de eerste video die Steve Gullick heeft gemaakt. Deze fotograaf heeft eerder al gewerkt met grootheden als Nick Cave en met de voornaamste grunge-band die we (ik) hebben gekend. Wellicht is zijn samenkomst met de drie Britse jochies uit Brighton niet geheel toevallig als je naar de muziek van The Wytches luistert. Die is verre van lichtvoetig te noemen, en de eerste geluiden van Wire Frame Mattress lijken, per ongeluk of niet, te hinten naar Rape Me.

Intensiteit
Maar de band laat horen dat ze absoluut heel veel meer zijn dan een veelbelovend kopietje van het grunge-tijdperk. Zeker wel! Ze spelen weliswaar in die sfeer en met minstens zo’n enorme intensiteit, maar met een eigen en diepintense stem die iets heeft van een getergde Jack White (zo extreem als White het zelf nog nooit heeft laten blijken), en een flinke dosis surf in de gitaarpartijen. Daarbij een bassist met een lekker groezelig geluid die samen met de in het liedje verzonken drummer het liedje draagt. En, een detail, Gullick heeft voor deze video gitarist Kristian Bell, wellicht om qua beeld niet al te veel terug te duiken in de nineties-grunge, een andere gitaar in handen geduwd dan de herkenbare Jazzmaster waarop Bell normaal speelt. Halverwege het liedje lijkt een extra portie iets meer up-tempo surf zelfs bijna de voetjes van de vloer te krijgen. Maar die voorzichtige glimp van blij optimisme wordt, The Wytches kennende, aan het einde wel weer de kop in gedrukt.

Ik heb inmiddels wel zo’n vermoeden waar dat rare gevoel in mijn maag vandaan komt…nog heel veel nachtjes slapen tot ‘Annabel Dream Reader’ in mijn platenspeler ligt.

It’s got soul, it’s got groove, it’s got feeling, it’s got good sounds and it’s got hooks. It’s got everything I fuckin’ need. The Mystery Lights, een partijtje vago’s uit New York die verdomd lekkere muziek maken. Mensen hebben het over The Black Keys en zo, ’t zal wel, ik zou naar The Mystery Lights luisteren als ik jou was.

What Happens When You Turn The Devil Down
What Happens When You Turn The Devil Down? Ik heb geen idee, man. Maar ik ben ook niet echt iemand die voor  dat soort vraagstukken moet consulteren. Ik ga meer voor de galmende gitaren, de stoffige drums en de zang die ik écht voel. The Mystery Lights klinkt als een mix tussen sixties garage en seventies punk. Maar vooral oprecht, gruizig en hoeft een soul die je in geen enkele fancy studio kan kopen.

De EP ‘The Mystery Lights EP’ kun je beluisteren via Bandcamp.

Als AFTERPARTEES-frontman Niek Nellen himself een tip geeft moet je goed luisteren naar wat hij zegt. En de uit Ohio afkomstige trashpop van Tweens is inderdaad om over naar huis te bloggen. Snelle en gruizige surfgitaren zoals we die o.a. ook van Wavves kennen, alleen hier met een dame op zang.

Ongecompliceerd als fuck, zoals het hoort
Binnen het genre hoort het snel te zijn, hoort het te rammelen, hoort het te beuken. Tweens tikken met Be Mean alle vakjes braaf aan, en proppen er meteen een catchy popliedje in. Frontvrouw Bridget geeft de band een voor de muziek wat apart glitter-imago mee. En het past het er nog goed bij ook. Hier kunnen wij niet gemeen tegen doen.

Tweens’ debuutalbum komt dinsdag 8 april uit via Frenchkiss Records.

We hebben deze week weer een nieuwe podcast in elkaar gezet met allerlei psychy en vuige deuntjes die ons erg lekker in het gehoor lagen.  Klik op play en laat je ruim dertig minuten verwennen door onze laatste podcast met o.a. The Dandelion, Mirror Mirror, The Wands, Childhood,Charlie Boyer & The Voyeurs, The Living Eyes, Needle Points & Dark Bells. Enjoy!

Artwork by: Red Suitcase

*Je kunt ons ook volgen via The Daily Indie Radio Tumblr

Er gebeurt genoeg in Philadelphia, na net de prachtige nieuwe single van The War On Drugs te hebben gehad, gaan we nu verder met Needle Points. Weer heel anders, maar niet minder lekker. De band klinkt authentiek, analoog, ritmisch en fuzzy. Hoe ze het zelf omschrijven?

• An experiment in street level boogie. Their energy on both stage and tape…will mystify your body, tickle your fancy, and breathe sweet breath into your chakra. Hailing from Philadelphia, they are a far out expression in stripped down magic. With jangly riffs, tribal beats, and fuzzy tones. They are Needle Points.

Bom Tugangu
Goed, weet je dat allemaal ook weer. Eigenlijk is het dus gewoon zeer groovy en psychy garage, wat je goed op hun single I Drink Rainfall kunt horen, die weer afkomstig is van de EP ‘Bom Tugangu’. De eerstgenoemde luister je hieronder!

Ik heb ook echt geen idee, maar af en toe kom ik me toch langs een partij lekkere nummers en bands waar je nog nooit van gehoord heb. Neem The Living Eyes, een bandje uit Zuidoost-Australië en wel uit Geelong om precies te zijn. Je verzint ’t niet. En zomaar uit het niets slaan ze je dan voor je spreekwoordelijke bek met een nummer als Ways To Make A Living.

Garage kicks
De eigenaardige, knauwende en knarsende zang worden dodelijk effectief gemengd met simpele en lomp effectieve drums, die tussendoor alle kanten opgegooid worden door de sloppy gitaarpartijtje en surfende reverb-klanken. Dit nummer staat op hun eerder uitgebrachte zelfgetitelde album, die je hier kunt luisteren via Bandcamp. Een verdomd lekker nummer en een heerlijke introductie in The Living Eyes. Go check it out for your filthy garage kicks!

The Spyrals is een band uit San Francisco zoals we ze graag hebben: een goede dosis garage en psych, rockend als een malle, met beresterke nummers, een strakke sound en de krachtige en eigenzinnige stem van zanger/gitarist Jeff Lewis die het helemaal afmaakt. We spreken hem over The Spyrals en die voortreffelijke tweede plaat, genaamd ‘Out Of Sight’.

Zo, wat ben je allemaal aan het doen Jeff?
“Ik probeer mijn nieuwe hond te laten stoppen met blaffen en urineren op mijn vloer.”

Kun je ons iets vertellen over The Spyrals en haar historie?
“De band is ongeveer een jaar of vier bezig. De line-up is wel altijd wisselend geweest, op een gegeven moment hadden we vijf bandleden, waarbij we de laatste twee jaar met ze drieën zijn. De band lijkt altijd in een staat van verandering te zijn, zodra het comfortabel wordt veranderen er weer allerlei dingen.”

Was die vermindering in bandleden iets dat nodig was?
“De band is wel veel meer bij elkaar gekomen toen we een drietal werden. Het maakt de processen makkelijker om nieuwe nummers te schrijven.”

Wat is het beste aan het spelen in The Spyrals?
“Muziek maken met goede muzikanten en vrienden.”

Wat voor albums staan er zoal in jouw platenkast?
“Het is niet de grootste collectie, maar er is een goede variatie aan classic rock, blues, country, garage en reggae. Ik heb vooral een hoop oudere platen die ik goedkoop heb kunnen kopen, maar ik koop wel steeds meer hedendaagse releases. Het is gewoon duurder om nieuw vinyl te kopen.”

Wat was de grootste motivatie achter het beginnen van The Spyrals?
“Uiteraard om veel geld te gaan verdienen, maar dat is nog steeds niet gebeurd, man…”

Wat móeten we weten over jullie?
“Je hoeft niet zoveel te weten. Luister naar de muziek en kijk of je het tof vindt.”

Wat vind je het meest leuke aan de muziek die je maakt?
“Het is een levend wezen. Het kan veranderen als je dat wil.”

Wat inspireert je op dit moment?
“Wat me nu inspireert zijn opties en de toekomst. Waar we naartoe gaan en hoe het zal klinken.”

Wat is het allerbeste aan het wonen aan de westkust?
“De oceaan en het weer.”

Heeft het rijke muziekklimaat van San Francisco veel invloed op je?
“Dat durf ik niet te zeggen. Ik ben in en om San Francisco opgegroeid en ik kan daar niet echt omheen. Mijn familie is verbonden aan dit gebied en mijn ouders hebben echt fantastische bands gezien in de jaren zestig en zeventig. Dus ik denk wel dat de historie van de muziek via hen een effect op mij heeft uiteindelijk.”

Wat is de beste manier om naar jullie muziek te luisteren?
“Als het maar niet niet op computerspeakers is! Het is best zielig dat veel mensen tegenwoordig zo muziek luisteren.”

Heb je nog tips voor andere bands uit SF of LA waar we echt naar moeten luisteren?
“Burnt Ones en Cool Ghouls uit San Francisco zijn echt te gek. Jesus Sons uit LA komen volgend jaar met een album, daar zit onze vorige bassist in. En Froth uit LA is erg tof.”

Is er nog iets dat je wilt delen?
“Ik ben vandaag door een hond gebeten en ik verander daardoor misschien wel in een weerwolf.”

Nog meer interviews lezen? Check dan ons gratis te downloaden magazine!

We interviewden de garage-boys van Dead Ghosts alweer voor Issue #05 (lijkt alweer een eeuwigheid) geleden, maar zijn sindsdien eigenlijk niet weg te slaan van de platenspeler. Album ‘Can’t Get No‘ spint nog regelmatig zijn rondjes op de redactie van The Daily Indie. Bij het stampende nummer On Your Own is nu ook een clip gekomen. En wat  een clip ook hé, ha ha. Fantastisch! Check het hieronder.

De niet minder dan heerlijke trippy en psychedelische muziek van The Spyrals uit San Francisco is niet zomaar een aanrader die we tussendoor geven. Deze band heeft echt een uitermate lekkere plaat uitgebracht deze zomer, die het zeker goed zal doen bij fans van sixties Nuggets-garage. Die zitten voorlopig wel even geramd met deze nieuwe plaat van de band. Op hun tweede album ‘Out Of Sight’ staan zoveel lekkere nummers dat we je aanraden om dit niet eens meer te lezen, maar gewoon nu naar de Bandcamp-pagina van de psych-rockers te gaan en er eens lekker voor te gaan zitten. Het rockt als een malle, de sound klopt, de nummers zijn van een overheerlijk niveau en de krachtige en eigenzinnige stem van zanger/gitarist Jeff Lewis maakt het helemaal af. We hebben gekozen  om je te introduceren met het het psych-freakout nummer Lying, met vette riffs en heupwiegende baspartijen.

Interview
Er wordt op dit moment spartaans hard gewerkt aan de nieuwe issue van The Daily Indie en we kunnen je vertellen dat we de jongens zojuist gesproken hebben voor een mooi artikel in het komende blad. Hieronder check je nog een videoclip van het gelijknamige album en daaronder de hele plaat. So stay tuned!

Hele album:

Van de week hadden we het al over het fantastische Temple Songs, waarop we direct een mailtje kregen van Fruit Tones. Met een soort mededeling van: ‘als je dat tof vindt, trekt je onze muziek ook wel goed waarschijnlijk’. En de band is inderdaad een, ook uit Manchester komende en garage-pop met een interessante twist makende band. En dat vonden we inderdaad wel interessant! Rauwe en viezige opnames waar onder alle ruis een heerlijk nummer verstopt zit. Muziek zoals we die graag horen. Nog meer losse nummers van de band kun je op hun Soundcloud horen.

BONUS
Een split cassette tape met (eveneens toffe band) Pink Teens vind je hieronder:

[bandcamp album=220708097 bgcol=FFFFFF linkcol=4285BB size=grande3]