Los Angeles is geen Groningen. Wuivende palmen tegenover hangende treurwilgen, witte stranden en een blauwe zee tegenover een stadsstrand aan een verontreinigd kanaal. Santa Fé weet op hun nieuwe EP ‘Maneki Neko’, uitgegeven door Purple Noise Records Club, in vier fantastische nummers beide knap te combineren tot een sterk zonnig-ellendig garagepop geluid.

Muzikaal leunt het zestal naar bands uit de zonnige westkust van Amerika, als Thee Oh Sees en Ty Segall, maar voegt daar vooral qua sfeer en tekstueel een diepere, laten we het een Groningse dimensie noemen, aan toe. Waar de vorige EP redelijk upbeat garagerock was, is hier het tempo in de meeste nummers omlaag geschroefd en nemen de toetsen en monotone drums veel meer ruimte in. De teksten zijn daarbij bovendien behoorlijk mistroostig. “La la la la, the world is a lonely place” in Apneu en “found myself inside a well, crawling out again” in The Well bijvoorbeeld: geen vrolijke zaken maar wel ‘het echte leven’ en resulterend in een zeer sterk sfeerbeeld.

Het psychedelische en licht optimistisch Jellybean, die niet zou misstaan op Ty Segalls ‘Manipulator’, is wat sneller dan de andere nummers en valt daardoor het eerst op. Meer luisteren levert echter gelijke waardering voor alle vier de nummers op, vandaar ook dat ze alle vier een eigen clip krijgen de komende weken. Stuk voor stuk zitten ze knap in elkaar en elk nummer heeft zijn eigen aantrekkingskracht. Als het geen bas-, synth- of gitaarlijntje is, is het wel een fantastisch refrein of heerlijke break. Eigenlijk is er maar één ding kut aan deze EP: hij duurt maar 12 minuten.

Jasper Boogaard: heel misschien kennen jullie hem van de band Dog Food, die net een verse EP uit heeft gebracht. Maar tegenwoordig gaat hij ook door het leven als Goodnight Moonlight. Afgelopen jaar heeft hij namelijk een Yuko Yuko’tje gedaan. Naast de band dook hij zelf, samen met al zijn gear, oldskool zijn slaapkamer met als resultaat een compleet andere en eigen sound.

Inmiddels heeft de jongeman uit Rotterdam twee zelfgemaakte videoclips – gesierd met rozenfoto’s – en drie EP’s onder deze naam de wereld in geholpen. De laatste EP, genaamd ‘Drinking Wine in the Parking Lot’, is sinds zondag zowel digitaal als op cassette te verkrijgen.

Soloproject
Goodnight Moonlight bezingt in zijn gloednieuwe soloproject alle ongemakken van het tienerbestaan, waaronder – hoe kan het ook anders – onbeantwoorde liefde. De EP bestaat uit vijf verrukkelijke singles waar de lo-fi sound vanaf straalt à la Yuko Yuko, zal de slaapkamersound wel zijn. Maar Jasper weet zijn muziek eerder dreamy dan slacker te maken. De muziek is zo licht als een veertje en streelt je oren. Een prachtige nieuwe aanwinst in de Nederlandse muziekwereld.  Eén probleem: onze moonboy heeft nog geen live-band.

Streamen
Luister ‘Drinking Wine in the Parking Lot’ hier, en bekijk hieronder zijn kunstige videoclips!

SOHN, Flying Lotus, Chet Faker, ze hebben allemaal één ding gemeen: ze maken verdomd lekkere muziek in hetzelfde straatje. Dat er toch nog ruimte is voor kwalitatief goede producers naast deze drie ‘legendes’ bewijst GOSTO, die gekscherend al de ‘Amsterdamse James Blake’ wordt genoemd.

Soul voor de hele familie
SOLD is de eerste single van de aankomende EP, tevens ‘GOSTO’ genaamd. SOLD doet inderdaad denken aan bovengenoemde producers, maar heeft ook een eigen sound. Het is soul voor de hele familie, het is dub voor je eenzame vrijdagavond, het is pop voor in de auto: SOLD is eigenlijk alles wat een goed nummer nodig heeft.

Het was nogal een klap toen de art-rockband Women zo tragisch aan zijn eind kwam door de dood van gitarist Christopher Reimer. Voor de overige bandleden was het naar eigen zeggen een wake-up call, om de plannen die ze al tijden hadden, nu eens echt door te zetten.

Post-glampunk
De mannen uit Calgary besluiten bij elkaar te komen en Viet Cong op te richten. Met een verse debuut-EP ‘Cassette’ slaat de band op een prachtige en krachtige manier terug met een ongehoorde mix van mathematische, spacey post-glampunk. Of zoiets. Waar ‘Cassette klinkt als een EP die eruit móést, is er inmiddels een nieuwe single Bunker Buster uit, die laat horen wat de band kan als het echt gefocust is. En dat belooft nog een hoop moois.

Update: inmiddels staat ook Oxygen Feed online, een nummer dat op de debuut-EP ‘Cassette’ was te vinden. Die EP wordt opnieuw uitgebracht via Mexican Summer op 8 juli!

De ene na de andere punkstroming en garageband vliegt je om de oren. En dat is helemaal niet erg, zeker niet als ’t zo lekker wordt gemixt als White Reaper dat doet. Vers getekend door Polyvinyl en dan direct met zo’n single als Half Bad komen, dit wordt een succesverhaal!

Synthesizer
Net als Holograms bewijst de band dat rauwe punk, vermengt met synthesizers, een uitstekende combinatie blijkt te zijn. Het wiebelende deuntje gaat heerlijk tegen de Bass Drum Of Death-achtige gitaarlijnen in en de band weet het hele nummer alles maar net bij elkaar te houden. Het kan telkens zo maar ontsporen, maar White Reaper balanceert gevaarlijk lekker op het randje. Eén van de lekkerste nummers die we dit jaar tegen zijn gekomen, zonder twijfel. De debuut-EP van de band komt op 24 juni!

Voorschoten, een schijnbaar nietszeggend dorp met drie afgebeten nagels als wapen, heeft veel geheimen. Naast een donkere kamer van ene Osewoudt, zouden de geblindeerde ruiten van Putin’s limousine zich geregeld bevinden in het burgerlijke Voorschoten. Een geheim dat nu volkomen onbeheersbaar en onafwendbaar ontbloot wordt is de jonge band The Breaks, die bestaat uit een hoopje gereïncarneerde nozems.

Gruizig nostalgisch
De titel ‘Something New’ lijkt tegenstrijdig te zijn, aangezien de EP verdrinkt in gruizige en ogenschijnlijk nostalgische nummers. Op Water wordt de nostalgische knipoog naar beatmuziek al snel duidelijk met Paul McCartney-achtige vocalen. Toch is The Breaks niet één of ander “retro-revivalbandje”, zijn interpretatie van vuige garagerock à la The Black Lips, Ty Segall en The Growlers wordt met veel genoegen in onze oorschelpen opgenomen. Hoewel de eerste twee nummers enigszins tegenvallen, wordt dit meer dan goed gemaakt met nummers als Water en het heerlijk vunzige fuzz-geladen Waiting For Something New. Het tweede gedeelte van de plaat laat zien dat deze jonge Voorschotenaren zeer getalenteerd zijn en veel in hun mars hebben. Wij willen meer!

Aanstaande donderdag is het tijd voor de EP-release van CHEATERS in de Amsterdamse Doka! We schreven al eerder over de band’s voortreffelijke single Sundial, maar er zijn nog vier elektropop juweeltje te vinden op ‘Neon Dreams’. The Daily Indie mag maar liefst vijf EP’s weggeven die je op kunt halen tijdens de gratis release-show! 

WINNEN
Sowieso zijn er geen excuses te verzinnen om er donderdag niet bij te zijn, want het belooft een zeer toffe avond te worden. En zeker als je ook nog eens met een mooie en ijzersterke EP naar huis kunt gaan! Wat moet je doen om kans te maken? Stuur een mailtje naar prijsvraag@thedailyindie.nl met daarin je naam en wat je tof vindt aan CHEATERS. Weet je dat nog niet? Luister dan snel naar Sundial hieronder en dan ben je er snel genoeg achter!

Hollandse synthpop anno 2014 had niet veel beter kunnen klinken dan de nieuwe single Sundial van CHEATERS. Zonnige en tegelijkertijd ietwat duistere elektropop komen hier samen in één nummer. En dat blijkt een heerlijke combinatie te zijn, die met dit mooie weer buiten nog net effe wat lekkerder klinkt. 

Neon Dreams
Gooi het volume van je stereo flink omhoog, zet je raam open en laat de subtiele en catchy melodieën zich vermengen met de frisse luchtstromen die naar binnenkomen. Synthjuweeltje Sundial komt te staan op de debuut-EP van de band, genaamd ‘Neon Dreams’, die op 10 april gereleased wordt in Doka, Amsterdam. Druk hieronder snel op play en dan begrijp je direct waarom je daar bij wilt zijn (en niet alleen omdat het een gratis show is)! Meer info is te vinden op de website van de band.

Heaters, voorheen musicerend onder de naam Plantains, heeft zijn eerste EP onder hun huidige naam op de wereld losgelaten. Het album werd opgenomen in de thuisstad van het trio, namelijk Grand Rapids, Michigan. 

De albumopener Draggin’ Feet katapulteert je samen met je surfboard naar de kust. Het rauwe, psychedelische gitaargeluid met een hoge reverb-dosis, dat doorheen het volledige album te horen is, schept onmiddellijk de sfeer van een druiligere ochtend. Maar daar sta je dan, eenzaam op het strand naar de horizon te staren met je surfboard in je handen.

De eerste zonnestralen
De nummers Steve’s Boots en Chili Cheese doen de wolken wegdeemsteren en doorbreken de melancholie. Daar zijn ze dan, de eerste zonnestralen van de dag. De hemel breekt pas helemaal open wanneer Salt Lick weerklinkt. De melodie doet de lucht vullen met een rijk palet aan kleuren. Levitate Thigh brengt aan het einde van de EP een climax. Het lijkt alsof het nummer peddelt naar een aanrollende golf om die dan als een volleerd surfer te berijden. Je ervaart het genot van een surfer wanneer hij/zij moeder natuur weet te trotseren.  “Can’t get no disease on the seven seas take on me” weerklinkt op het eerste nummer, maar nu pas ervaar je als luisteraar hetgeen zanger Andrew Tamlyn bedoelt.

 Een album dat doet denken aan Temples op surfboards. Een ideale plaat om je gezelschap te houden op een eenzame roadtrip naar zee.

Deze week bracht de band Tense Men, bestaande uit leden van Sauna Youth, Cold Pumas en Ami Palone, een mini LP uit. ‘Where Dull Care Is Forgotten’ heet ‘ie. En hij is bijzonder onaantrekkelijk en aantrekkelijk tegelijkertijd. Maar laat dat nou net de charme zijn van deze post-punkers.

Spanning
Openend met het gespannen Stages Of Boredom wordt de luisteraar gelijk in de zenuwachtige wereld van de band getrokken. Repeterende, en net niet lekker bij elkaar klinkende noten, wisselen elkaar telkens af om vervolgens door het marcherende RNRFON af te worden gewisseld. Gejaagd en nerveus werkt de band zich door de nummers heen en is dit een EP om niet direct verliefd op te worden. Maar het intrigeert en bijt zich vast in je hoofd. Ik heb de EP al een tijdje op mijn iPhone staan en ook al heb ik  allerlei platen erop staan waar ik al tijden op zat te wachten, telkens wil ik deze plaat toch nog een keertje luisteren.

Duistere postpunk
Lie Heavy (Desperate Time) is misschien het meest uitdagende nummer, waar Nonentities ook een mooi, duister voorbeeld is van grimmige, Britse post-punk van Tense Men. Beklemmend en moeilijk te verteren, maar toch wel heel erg interessant. De muzikale lijnen blijven zich maar herhalen, waarbij een soort ritualistische zang het abstracte plaat af weet te maken. De band heeft het misschien zelf wel exact goed samengevat:

The claustrophobic, miasmic world of Tense Men is a world of scuttling shapes, deformed shadows and rigid, repetitive rhythms. The world of Tense Men has a low ceiling, the walls are wooden, rotting in places and badly varnished. The world of Tense Men is clammy to the touch. Eyes twitch, ears ring. Ears burn, eyes sting. The world of Tense Men is dripping all over your mouldy living room carpet. Reptilian tongues darting in and out tasting the dank air. Human forms jerking awkwardly to a record skipping in a locked, sweaty room. Shrieking voices. Murmuring whispers. Telling you things you don’t want to know over and over again, you listen because you aren’t sure if you’re really hearing it or not. You are! Aren’t you?

 

Kastijding
Misschien kan het af en toe een beetje te veel worden en verliest de band de muziek uit het oog. Maar uiteindelijk is het een plaat die klinkt als een enge droom, maar die op hetzelfde moment toch heel aangenaam aanvoelt . Geen idee hoe ze het doen, maar ze doen het. ‘Where Dull Care Is Forgotten’ komt 10 maart uit via Faux Discx en hieronder te beluisteren via Bandcamp.

Foto: Melissa Houben

Ik denk dat we onze liefde voor The Growlers niet meer uit hoeven te leggen na ons laatste magazine. We willen dan vooral ook even melden dat onze favoriete garage-slackers bij Humdrum Blues  een uitstekende video hebben gemaakt. De schwung, de feel, de groove, de sound, alles is ronduit heerlijk. Net als de rest van hun laatste plaat ‘Not. Psych!’, die je hier nog eens lekker een keertje kunt beluisteren.