Valkhof Festival
13 t/m 19 juli
Het is nog rustig in Nijmegen wanneer ik met Marina, zangeres van Eerie Wanda, afgesproken heb. “Over minder dan twee maanden is het hier wel een stuk drukker” en dat geloven we maar wat graag. Het lijkt de hele tijd alsof het gaat regenen, maar de temperatuur nodigt uit tot een terrasje. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen en dus bestellen we een ijskoffie, ik hou niet zo van warme dranken.
In januari verscheen het tweede album van Eerie Wanda getiteld Pet Town via het Amerikaanse Joyful Noise Recordings. Tien kleine liedjes, minimaal opgenomen. “We hebben het niet samen in de studio opgenomen, maar ieder apart. Daarna hebben we het samengevoegd en analoog gemixt. Niet samen opnemen brengt een bepaald minimalisme met zich mee en geeft ruimte. De liedjes spreken zo voor zich, dat het ook niet heel ingewikkeld is en het niet nodig was om met de hele band samen te komen. Het is echt iets van deze tijd dat iedereen thuis kan opnemen. We hebben bijvoorbeeld geen drums gebruikt, alleen een drumcomputer, claps en snaps.”
De klassieke bandopstelling die we hoorden op de vorige plaat, Hum, werd ingeruild voor een vernieuwende, minimalistische opstelling. “De band is veranderd, maar Jasper speelt wel nog steeds mee op de nieuwe plaat.” Die Jasper, dat is Jasper Verhulst, de bassist van Altin Gün. De link met die band wordt nog groter wanneer Marina vertelt dat zij het artwork voor Gece, het nieuwe album van Altin Gün, ontworpen heeft. Maar terug naar Jasper dus. “Hij is druk met die band, maar speelt mee als hij tijd heeft. De toetsenist speelt ook bas op zijn Moog synthbas. Het is dus een andere plaat geworden met meer karakter.”
“Ik heb het album geschreven in een periode waarin ik voor het eerst mijn eigen woning had en het touren met die eerste plaat voorbij was. Ik trad dus even niet op. Dat teruggetrokken gevoel in mijn huisje probeerde ik vast te leggen. Zo’n rustmoment zorgt voor introspectie en inspiratie en dat is uiteindelijk Pet Town geworden, een heel persoonlijke plaat.”
Ondertussen is er weer heel wat gaande zowel voor als achter de schermen. “Binnenkort ga ik voor een maand naar Amerika voor een nieuw project. Heel spannend.” Gelukkig is ze wel op tijd terug voor Valkhof festival, waar Eerie Wanda op 14 juli op het Boog podium te zien is. “Valkhof Festival is tijdens de Zomerfeesten de plek waar ik altijd heen ga met vrienden, het is een beetje de plek voor alternatieve muziek en het is niet te vergeten ook helemaal gratis.”
Het is niet de eerste keer dat Marina op Valkhof speelt. “Ik speelde ooit een keer met de band van een vriend, Earth Mk. II en toen was ik heel nerveus, want mijn hele familie kwam kijken. Ik vind dat ook spannender dan wanneer er allemaal mensen staan die ik totaal niet ken. Familiar faces zijn veel enger op een of andere manier.” Daar kan ik me wel in vinden, want de mensen die je kent, die wil je ook voor geen geld van de wereld teleurstellen.
De zon breekt zachtjes door en dat maakt de aankomende festivalzomer bijna tastbaar. Ik was wel benieuwd naar enkele tips voor Valkhof, dus duiken we even de programmering in. “Ik heb zeven jaar voor Extrapool gewerkt, dat is een experimenteel podium en kunstinitiatief en zij programmeren in de kapel. Daar komen meer experimentele dingen, wat dat dan ook mag betekenen. Er zijn stoelen, dus het is meer een intieme luisterbeleving.”
Voor wie even wil ontsnappen aan de drukte van Valkhof – en de Zomerfeesten in het algemeen – klinkt dat vast als muziek in de oren. “Verder heb ik de programmering nog niet zo goed bekeken, maar dat ga ik nu even doen.” Ondertussen drinken we van onze ijskoffie die smaakt naar zomer. “Ik ken eigenlijk heel weinig, maar Donna Blue is altijd wel vet. Ik ben heel traag in het luisteren van nieuwe muziek. Er komt zo veel op je af en daardoor ga ik me net een beetje afsluiten en naar de platen luisteren waar ik al heel mijn leven naar luister.”
“Ik weet in ieder geval dat een vriendin van me ook gaat optreden, Antoine Panaché. Zij is performance kunstenaar en maakt hele rare kostuums. Die wil ik sowieso aanraden, want dat wordt echt tof. Verder moet je het ook een beetje op het moment zelf zien.” Ja, dat is het natuurlijk altijd met alternatieve festivals, er staan heel veel vette dingen, maar je moet wel zelf de moeite doen om ze op te zoeken.
“Oh ik zie dat Yin Yin ook op Valkhof staat. Dat is ook tof, we stonden een keer samen op een ding in Apeldoorn, de dag na Eurosonic. Dat was best heftig!” We dwalen een beetje af, over exotica in muziek en de elitaire status die daar soms aan gelinkt wordt. “Ik zie zulke muziek echt niet als een statussymbool. Ik zie gewoon dat er meer waardering komt voor andere muziek en andere culturen en misschien is dat een soort tegenreactie voor de opkomst van rechts, maar dan ga je het wel heel ver zoeken.”
“Soms zijn mensen er gewoon klaar voor en ontdekken ze dat ‘andere’ muziek ook ontzettend tof kan zijn. Het is ook een heel Europees fenomeen, in Amerika is dit totaal niet gaande eigenlijk. We leven denk ik in een tijdperk waarin alles bestaat en alles is een versie van iets anders. Spotify geeft ook suggesties op basis van dingen die je al kent, waardoor je nooit écht iets nieuws gaat ontdekken. Dat is wel jammer aan dat soort dingen, want soms hoor je iets waar je zelf niet naar zou zoeken en verrast het je echt helemaal.”
Die muzikale openheid zie je ook terug in de line-up van diverse (alternatieve) festivals. De steeds breder wordende programmering is een logische evolutie nu mensen een steeds meer uiteenlopende smaak ontwikkelen. We luisteren niet meer naar genres, maar naar artiesten. “Toen ik mijn eerste Sonic Youth-cd kocht, vond ik dat echt herrie. Na een paar keer luisteren, ontdekte ik pas hoe geniaal dat eigenlijk was want er worden catchy melodieën gemaakt met dissonante tonen. Hoe ouder je wordt, hoe meer je kan begrijpen denk ik.”
Ik wil graag verder doorgaan op die wereldse, exotische invloeden die onbewust toch doorsijpelen in Westerse muziek. “Er is zo veel muziek om je heen, daardoor is het echt moeilijk om te zeggen waardoor je beïnvloed wordt. Het is alles. Ik weet zeker dat ik het gitaarlijntje in Magnetic Woman, een nummer op de nieuwe plaat, nooit bedacht had als ik nooit naar Afrikaanse muziek had geluisterd. Het zit er dus wel ergens in. Ik speel op een Spaanse gitaar, maar thuis luister ik vooral naar niet-exotische, Westerse muziek.”
Of we het nou willen of niet, we worden onbewust altijd beïnvloed door wat rond ons gebeurt. Het is de maatschappij anno 2019, een storm die niet gaat liggen. Laat je tijdens Valkhof Festival onderdompelen in een muzikaal bad van warmte. We beloven je alvast dat je niet teleurgesteld wordt. En kijk vooral uit dat die ijskoffie op is voor hij gesmolten is. Dat zou pas zonde zijn!
WEBSITE VALKHOF | FACEBOOK-EVENT| INSTAGRAM
