Matt Mondanile staat bekend als janglepop-goeroe en gitarist van Real Estate. Minder befaamd is zijn eigen band Ducktails, waarbij hij zijn rinkelende talenten vertaalt als frontman. Hoewel het debuut ‘Landscapes’ en opvolger ‘Ducktails III: Arcade Dynamics’ nog voornamelijk bestonden uit lo fi-knip-en-plak-werkjes, werd vanaf The Flower Lane’ duidelijk dat Mondanile een andere richting heeft gekozen. Op de nieuwe EP ‘Wish Hotel’ neemt hij een stap verder in de weelderige wereld van melancholisch gerinkel.
Beneveld begint ‘Wish Hotel’ met het heerlijk synth geladen Tie-Dye. De intensiteit van de opener zwakt echter flink af met het doelloos dolende Honey Tiger Eyes. Het daaropvolgende titelnummer Wish Hotel is niet sterk genoeg om het tempo weer op te pakken. Met het psychedelische Jazz toont Mondanile zijn talenten met een dikke riff vol kenmerkende effecten en een schuifelende beat. Afsluitend met de jam Naïve Music is het duidelijk dat Mondanile’s songwriting meer volwassen is geworden.
Diepgaande synths
De hese stem van Matt Mondanile wordt op de gehele plaat ondersteund door synthesizers, die een stuk prominentere rol hebben gekregen dan op zijn voorgaande platen. Terwijl dit een nieuwe diepgang geeft aan het geluid van Ducktails, ligt de synth soms wel té dik in de mix. Echter: het diepere geluid waarop Mondanile ons op ‘Wish Hotel’ trakteert, is een uiterst fijne verrassing die zeker verder doorgevoerd mag worden.
