Liefhebbers van steengoede garage schrokken zich een hoedje, toen Thee Oh Sees een paar maanden geleden aankondigde om ‘tijdelijk tot misschien wel voorgoed’ on a break te gaan. Onverwacht, zeker niet na het sterke ‘Floating Coffin’ uit 2013. Er blijkt gelukkig niks van een break terecht te komen, want op het nieuwe album ‘Drop’ klappen de psych-goeroes van Thee Oh Sees er weer als vanouds vol op. 

Castle Face
Via het eigen label Castle Face Records van frontman John Dwyer komt ‘Drop’ uit, dat (met allerlei losse releases) zo’n beetje het twaalfde studio-album in acht jaar tijd is. Deze dans wordt geopend door het freaky pareltje en eerste single Penetrating Eye. Een geflipte opener met een energie-level van 38.000, dit kan niet meer misgaan! Want dan, nummer twee Encrypted Bounce, daar zijn we weer! De hoge, zo fuckin’ lekker typerende hoge samenzang die je hele onderbuik laat gloeien. Met haast Sonic Youth-achtige gitaarklanken aan de ene kant, wiebelende baspartijen en de solo-gitaar die op zijn Dwyeriaans overal heerlijk doorheen aan het friemelen is, bouwt het nummer naar een minutenlange durende climax, waarin Mikal Cronin nog een deuntje meespeelt op altsaxofoon.

 

 

 

 

Freaky fuzz!
Dwyer flikt het altijd om het uiterste in zijn luisteraar omhoog te halen en hem compleet aan de speakers gekluisterd te houden. Zo ook door de rest van het album. Put Some Reverb On My Brother is ook zo’n nummer dat elke kant op kan gaan, en ook gaat. Klakkeloos vinden de meest plotselinge wendingen plaats, zit het vol gekke song-structuren, freaky tweede stemmetjes, overdonderend dikke fuzz-gitaren en een brug met luchtige akoestische gitaren: het zit er allemaal in. Via de razende madness van Drop naar het groovy en catchy Camera (Queer Sound) tot en met afsluiter The Lens, waar Dwyer in de fluweelzachte psychedelische jaren van de jaren zestig duikt. Dwyer heeft een rond, inventief en zeer kleurrijk album geschreven waar weer een hoop op te ontdekken valt. Inclusief lelijk artwork. Wat wil je nog meer? Kopen die handel!
Ricardo Jupijn

 

 

 

 

 

Nadat de Oh Sees al terug waren met het knotsgekke nummer Penetrating Eye is het nu tijd voor The Lens. Waarin de waanzin achter wordt gelaten de band ineens diep in de fluweelzachte, psychedelische jaren van de jaren zestig duikt.

 

Drop
Inderdaad, de zachte, imaginaire en meer zweverige, psychedelische kant. Lieflijke en bijna Jacco Gardner-achtige zanglijnen zorgen ervoor dat de luisteraar even op het verkeerde been wordt gezet. Dit verwacht je niet snel als je op play klikt bij een nieuwe Thee Oh Sees! Maar goed, er blijkt weinig te zijn dat de band niet kan, want ook dit nummer is op zijn eigen manier fenomenaal. Frontman Dwyer pakt je hand en neemt je mee door een zacht en fluisterend psychpop-liedje, dat bijzonder aangenaam is om naar te luisteren. Aan het einde wordt er zelfs nog een klein, Beatlesque orkest uit de kast getrokken en is het feest helemaal compleet. Lekker, hoor.

 

Het nieuwe album ‘Drop’ komt 19 april (ook wel Record Store Day) uitgebracht via Castle Face Records.

 

 

 

 

Liefhebbers van steengoede garage schrokken zich een hoedje toen de band een paar maanden geleden aankondigde om ’tijdelijk tot misschien wel voorgoed’ on a break te gaan. Daar bleek al snel niks van terecht te komen (gelukkig!). En dat blijkt al helemaal na het horen van de nieuwe single Penetrating Eye, want de psych-goeroes van Thee Oh Sees klappen er weer als vanouds in met een nieuwe single.

 

Frontman John Dwyer heeft helemaal geen break genomen, hij heeft één van zijn beste nummers (en misschien wel de plaat) van zijn leven (tot nu toe) geschreven. Tijdens Record Store Day, op 19 april, zal het nieuwe album ‘Drop’ uit gaan komen via Castle Face Records, met daarop dit freaky pareltje Penetrating Eye. Lelijk artwork, fuckin’ geflipte track en een energie-level van 26.000. Dat kan niet meer misgaan! De eerste single is ongetwijfeld één van de heftigste nummers van de band tot nu toe, waar we er al zoveel van over ons heen gehad (dachten te) hebben. Maar daarom zeker niet minder lekker en des te lekkerder. Dwyer flikt het altijd om het uiterste in zijn luisteraar omhoog te halen en hem of haar compleet aan de speakers gekluisterd te houden.

 

Recorded at a banana ripening warehouse
Een aantal bronnen op het internet doen ons geloven dat deze plaat opgenomen is at a banana ripening warehouse. Een gastmuzikant die een bakkie kwam doen en een moppie in heeft gespeeld op ‘Drop’ is onder andere Mikal Cronin. Allemaal mooie verhalen waardoor we nog meer zin hebben in die nieuwe plaat. Maar vooral door dit geschifte pareltje van een Penetrating Eye. Psyched!

 

Hubba Bubba
Naast dit nieuwe project zal er in de tussentijd ook nog een solo-plaat van Dwyer uitkomen, genaamd ‘Hubba Bubba, waarvan je Eggs At Night al kunt horen op onze site.

 

 

 

 

 

rop:

1. Penetrating Eye
2. Encrypted Bounce
3. Savage Victory
4. Put Some Reverb on My Brother
5. Drop
6. Camera (Queer Sound)
7. King’s Nose
8. Transparent World
9. The Lens