Het is vrijdag en dat betekend dat wij je weer een portie muzikaal huiswerk meegeven om je weekend extra lekker in te gaan. Je huiswerk voor deze week bestaat uiteraard weer uit een greep van de beste releases en singles die deze week het levenslicht zagen.

Wat te denken van Suspirium, een heuse filmtrack uit de handen van niemand minder dan Thom Yorke. Zijn eerste, wel te verstaan. Voor wie het nog niet had meegekregen: hij maakte de track voor de remake van de Italiaanse horrorfilm Suspiria uit 1977. Het is een dromerige alsook jagende track. In dat rijtje van dromerige tracks past ook zeker de nieuwe single van Julia Holter.

Wij vonden Spiritualized zijn nieuwe track Here It Comes (the road) Let’s Go in augustus ook al de mooiste track van de maand, maar ook deze week verrast hij met het mooie On The Sunshine en het gloednieuwe album And Nothing Hurt. De hype houdt niet op want ook Gold Star dropte deze week zijn nieuwe album, net als de schitterende band Mothers. Twee weken terug waren we al enthousiast over zijn track Dani’s In Love en deze week is er dan eindelijk het album dat daarbij hoort. Naast deze toffe releases, hebben we er nog een aantal die ook zeker de moeite waard zijn. Check it!

Altijd op de hoogte blijven? Houd dan onze Spotifyplaylist en onze pagina vol Album Releases en New Music in de gaten.


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

Spiritualized – And Nothing Hurt

 

Gold Star – Uppers & Downers

 

Sauna Youth – Deaths


Menace Beach – Black Rainbow Sound

 

Mothers – Render Another Ugly Method

 

The Molochs – Flowers in the Spring

Het kan  je niet ontgaan zijn, maar Best Kept Secret beleefde afgelopen weekend weer een zeer succesvolle editie in Hilvarenbeek. Een muzikaal hoogtepuntje dat zich verspreidde over drie dagen met voortreffelijke muziek, een uitgelaten sfeer en zoals altijd: heerlijk eten en drinken. Fotograaf Rudy Sablerolle vertrok naar het zuiden en kwam terug met een reeks foto’s om de herinneringen nog eens rustig op te halen of te balen dat je er niet bij was. Te beginnen met de openingsdag. 

Voor je digitale agenda: schrijf je hier alvast in voor volgend jaar!

Chet Faker

Drenge

FIDLAR

Strand Of Oaks

The Jesus And Mary Chain

 The Libertines

Het was ons weer het maandje wel bij The Daily Indie. Naast Issue #19 hebben wij ons ook ontfermd over London Calling Times: het krantje dat tijdens het showcasefestival twee avonden te lezen was in Paradiso. Maar uiteraard blijft TDI MAG ons kindje. Wacht, zeiden we TDI MAG? Ons magazine heeft weer een update gehad; The Daily Indie Magazine is nu de naam! Behalve een nóg mooiere voorkant is er echter weinig gesleuteld aan de inhoud. Het nieuwe tijdschrift staat als vanouds bol van de interviews, specials en nieuwe muziek zoals jullie die van ons gewend zijn. 

Foto: Melanie Marsman

Voor deze issue hebben wij weer een flink rondje Nederland gedaan, zo waren wij in Rotterdam om Purity Ring te interviewen, vroegen wij Jacco Gardner en Will Butler het hemd van het lijf in Amsterdam. Ook Drenge en East India Youth moesten aan ons vragenvuur geloven. Alle artiesten zijn uniek op hun eigen manier en hebben elk een bijzonder leeswaardig gesprek opgeleverd. Eén ding hebben deze backgroundstory’s gemeen: de artiesten vertellen namelijk allemaal over hun nieuwe album, en die zijn beslist eindlijstjeswaardig. 

 Foto: Ida Blom

Genre-starters

Speaking of which: zelf hebben wij ook het een en ander te melden over albums. Zo is ‘II’ van Metz ons Album van de Maand en ook de albums van onder andere Mikal Cronin, Palma Violets, Circa Waves en Sufjan Stevens ontkomen niet aan onze pittige, maar o zo rechtvaardige mening. En nu we toch nog in de albumvibe zitten, wij stellen je vol enthousiasme voor aan onze nieuwste rubriek: Avant la Lettre. Wij van The Daily Indie zijn dan wel 24/7 met nieuwe muziek in de weer; we weten wel waar het vandaan komt. Daarom bespreken wij elke maand een album die de grondvesten vormt voor zoveel artiesten waar wij nu van genieten. Met allereerst: ‘Nuggets.’ De allereerste Garagerock-compilatie, gesierd door artiesten zoals The Kingsmen, The Sonics en Birdwatchers. Pittig spul!

Eindhoven Psych Lab

Ook op het gebied van livemuziek is mei niet bepaald zuinig en hebben we weer een mooie lijst samengevat van de tofste gigs. Juni begint ook lekker met het Eindhoven Psych Lab Festival, dat weer plaats zal vinden in de Effenaar en met een line-up, gevuld met onder andere Moon Duo, The Soft Moon, Morgan Delt, Ultimate Painting en Bed Rugs, die er niet om liegt. Wij hebben dit festival eens even goed uitgelicht in een mooie spread, dus je kunt je alvast goed inlezen voordat je naar het zuiden gaat 5 en 6 juni (want ja, je moet erbij zijn!). 

TDI Radar

Zeker niet over het hoofd te zien is onze Radar, want daar draait het tenslotte allemaal om. Nieuwe muziek! Deze maand plukten wij onder andere Communions, Spring King en Sheer Mag uit de bergen bandjes die deze wereld te bieden heeft. Daarnaast wordt onze verkering met EKKO verder uitgelicht, samen met een prachtige poster van Jeroen Klootsema voor de avond op woensdag 20 mei (met Warm Soda, The Miseries en The Black Cult). En als de slagroom op de taart, hoe kan het ook anders, hebben wij weer de beste nummers van de afgelopen maand op een rijtje gezet; met als song van de maand The Maccabees – Marks To Prove It. TDI MA….. The Daily Indie Magazine Issue #19 is vandaag uitgekomen! Koop hem hier!

 Foto: Robin Alysha Clemens

Zo, dat was ons het weekendje wel weer hé! Twee dagen lang hebben we ons weer onder kunnen dompelen in een hoop nieuw talent, die we eindelijk eens in het echt hebben kunnen aanschouwen. Onze bevindingen lees je hieronder, onze conclusie is dat de eerste London Calling van het jaar een dik succes is geworden. Lees hieronder waarom!

Tekst Mabel Zwaan & Jente Lammerts

 

As Elephants Are
As Elephants Are is een klassiek voorbeeld van een catchy en verrukkelijk Britpopbandje dat vanaf London Calling hun weg naar het grote publiek en 3FM megahits tegemoet draaft. Door de jaren en line-ups heen gingen The Maccabees, Klaxons en meest recent Circa Waves de band hierin voor. Tijdens de show weten de hippe jongens al menig hart te veroveren, terwijl felgekleurde lichten en rookmachines het zicht op het gezellige kuifje van frontman Roger Waters regelmatig bezoedelen. Nadat hij tien keer had vermeld zo dol te zijn op Nederland, speelt hij hitpotentie-nummertje Crown, waarmee Nederland deze liefde heeft beantwoord. As Elephants Are zien wij binnenkort op posters boven tienermeisjesbedden.

 

 

Jack Garratt
Vijf minuten later dan de bedoeling was, iets wat niet vaak gebeurt op London Calling, betreedt Jack Garatt het grote podium op van Paradiso. Met vloeiende dansbewegingen en snoeiharde dancebeats maakt Garratt een letterlijk knallende binnenkomst. Menig trommelvlies bezwijkt bij de achterlijk harde bass en wanneer we om ons heen kijken staat iedereen met de vingers in de oren. Dit is enorm jammer, want Garratt zijn mooie en zuivere stem had met een iets lager volume het publiek binnen een mum van tijd in kunnen pakken. De uitgesproken multi-instrumentalist doet denken aan een soort elektronische wannabe Bon Iver. Dat is zijn goed recht, maar hij zal nog lang aan de weg moeten timmeren om zover te komen. Na een paar nummers is het voor onze eigen gezondheid helaas alweer tijd om de zaal uit te lopen.

 

 

Hooton Tennis Club
De vier uit Liverpool afkomstige hipsters van Hooton Tennis Club zijn verheugd om een stampvolle kleine zaal te zien bij hun eerste bezoekje aan onze hoofdstad. De band begint met nummer Up In the Air, na een vrij rommelig en ongemakkelijk begin weet de band na een half nummer de zaal aan het swingen te krijgen. Elk lid van de band gaat erg op in zijn eigen spel, wat ontzettend aandoenlijk is om naar te kijken. Soms doet de band een beetje denken aan Parquet Courts en The Brian Jonestown Massacre. De slordige abrupte eindes van de nummers zijn het enige storende puntje van de set. De solo’s en het vrolijke spel van de jongens maakt wel heel veel goed, eentje om zeker te onthouden!

 

The Dø
In een Hot Chip/Alt-J/ Kraftwerk opstelling staat de Frans/Finse band The Dø klaar voor een van de langste gigs van de avond. Deze opstelling zegt al genoeg over de muziek: kneiterstrakke elektronische muziek gedompeld in een dromerige laag. De zangeres, Olivia Bouyssou Merilahti, steelt de show in haar glamoureuze rode karatepakje. Deze roodtinten komen ook terug in het decor; slechts één van de dingen die tegen het perfecte aanhikt tijdens de gig. Elektronische muziek was zeldzaam deze editie, maar dit maakt de ongekend strakke performance van The Dø ruimschoots goed.

of Montreal
Na Spoon tijdens de vorige editie, was het nu tijd voor een andere legendarische jongen in het circuit: of Montreal. Inmiddels heeft deze vijfkoppige band twintig (!!!) albums in haar repertoire. In deze negentien jaar aan muziek is de band geëvalueerd van de late 60’s muziek zoals The Beatles en The Kinks naar een mix van elektronica, funk, glam en afrobeat zoals Prince, Talking Heads en David Bowie dat ook doen. Maar vergis je niet, zoals of Montreal is er geen ander. In Paradiso hebben ze hun theatergroep en andere showmaterialen thuis gelaten; vanavond draait het alleen maar om de funky, groovy disco-vibes die je door de afgelopen negentien jaar heen slingeren. De rode schoenen van onze favoriete dragqueen Kevin Barnes swingen over het podium, net zo enthousiast als de voeten van het publiek de grond hiervoor onveilig maken.

 

Drenge
Het hoogtepunt van London Calling deze editie, dat blijkt alweer als het – inmiddels trio – van Drenge het podium betreedt. Onder luid gejuich beginnen de rockende broertjes Loveless, plus bassist Rob Graham, de set met de bands persoonlijke favoriet Running Wild. Het gaat er ontzettend ruig en hard aan toe, hoewel het geluid gelukkig beter is afgesteld dan eerder in de avond. Vervolgens krijgen we een horde aan oudere nummers, die de set overheersen. Erg jammer, want van de nummers van het album ‘Undertow’ is er weinig aan bod gekomen. Wanneer na de single We Can Do What We Want wordt gespeeld gaat Paradiso uit zijn dak. Enkele mensen vallen flauw in de doorgedraaide moshpit, evenals de zwijmelende meisjes vooraan. Drenge speelt een perfect strakke set, die niemand snel meer zal vergeten.

 

Op 24 en 25 april is het weer tijd voor de (inmiddels legendarische) lente editie van London Calling in Paradiso! De afgelopen jaren werden de twee podia gesierd door onder andere The Kooks, Blur, Franz Ferdinand, Royal Blood, London Grammar, Spoon, Jungle, Fat White Family, Childhood…

Zo kunnen we nog even doorgaan. Ook dit keer is de line-up weer niet mis. Of Montreal, Moon Duo, Drenge, As Elephants Are, Cosmo Sheldrake, Slaves, Happyness en The Districts zullen ongetwijfeld niks van dit weekend heel laten. Daar kun jij getuige van zijn!

Deel de Facebook-post of retweet op Twitter om kans te maken op 2×2 kaarten!

Bekijk hier de aftermovie van London Calling 2014 #2

 

We leven inmiddels alweer 15 jaar en drie maanden in de 21e eeuw. De eeuw van de 3D-printers, het Senseo koffiezetapparaat, smartphones, de Google Glass (die alsnog ten onder ging) en uiteraard van social media. Sites zoals Facebook, Twitter en Instagram hebben ons sociale leven in hun technologische greep. Zo heeft Facebook alleen al in Nederland 9,4 miljoen gebruikers, Twitter heeft er 2,8 miljoen en Instagram heeft de teller op 1,8 miljoen staan. Maar wie móét je nou volgen? Ja, James Blunt natuurlijk. Maar wij hebben onze favoriete social media-goeroe’s voor je op een rijtje gezet.

Iedereen kent garagerock-broertjes Eoin en Rory Loveless van Drenge als de ontzettende ruige, stoere gasten die het zijn. Maar wat velen niet weten is dat zij ook nog eens ontzettend grappig zijn. Ze weten zich met onder andere hun nieuwe album naar steeds grotere podia te slepen, zoals London Calling volgende maand, maar ontpoppen zich ook langzaam tot Twitter-legendes. Zo heeft Rory afgelopen weekend zijn (gebroken) hart gelucht over het feit dat hij zijn ouders en broer betrapte op een kopje thee bij hem om de hoek. Zonder dat hij was uitgenodigd. Auch.

Mac DeMarco: de man die geen introductie meer nodig heeft. De beruchte spleet tussen zijn tanden waar hij maar wat graag een viceroy-sigaret tussen steekt terwijl hij zijn heerlijke slackermuziek speelt is algemeen bekend. Maar ook zijn Instagram-account liegt er niet om. Zijn foto’s bestaan vooral uit selfies. selfies met drie kinnen, sefies met wobbleheads, selfies met boeddha’s…  maar daar gaat het niet over. Het gaat om de ietwat vulgaire locaties waar deze selfies geworden genomen. Al zijn favoriete dieren worden uitgebreid besproken (That Horse’s Ass, yo damn dogs pussy) evenals onze kinderhelden (mickeys pussy, Santa’s asshole.) Er is zelfs al een Ttwitter-account opgericht voor de locaties van DeMarco.

 

Mike Hadreas, oftewel Perfume Genius, is op twitter de GBF (gay best friend) die je nooit had. Een diva van de hoogste plank die regelmatig tweet over zijn liefde jegens Adele en Rihanna, kleding, huisinrichtingen en muffins. En dat op een grappige, maar toch bloedserieuze manier zoals alleen mr. Perfume Genius dat kan. Dames, hit that follow button, eindelijk een man die jullie begrijpt!

 

Allah-Las gaat vol in tegen de moderne shizzle-stroom van social media. Op zowel Twitter, Facebook als Instagram doorbreken zij de sleur met hun dagelijkse dosis retrokunst. Door de Facebookpagina van deze surfdudes uit Californië scrollen, is als het kijken van een lifestyle documentaire over de jaren 60. Deze kunst maken zij zowel zelf (vooral tourposters) of plukken zij van internet. Een sfeervolle toevoeging aan je vele timelines.

Ook Nederlandse artiesten kennen de weg door de social media-doolhoven. Elias Elgersma is met z’n posts voor Yuko Yuko en The Homesick al zo goed als een legende. Hij gooit nieuwtjes, straattaal en hashtags door elkaar met als resultaat de perfecte Social Smoothie. Als kers op de appelmoes heeft hij de <4 en de <$ geïntroduceerd. Wij mogen Elias met trots bekronen tot social media-koning (of farao) van Nederland.

foto 4

 

Een deel van The Daily Indie crew begeeft zich dit paasweekend in Berlijn en loopt op 18 april plots tegen een show van Cold Acid en Drenge aan. En zo’n affiche in de trashy Comet Club kunnen wij natuurlijk niet laten schieten! Compleet zonder echte fotograaf besluit ondergetekende een spontaan verslag te schrijven van een heel fijne en dampende avond in Oost-Berlijn. 

 

COLD ACID
Duitse bands laten zich niet zoveel zien over de grens, maar ze blijken er toch echt wel te zijn, zo ook in elektro-stad Berlijn. Zonder voorkennis bij uw verslaggever trapt Cold Acid de avond met stevige, walsende en stuwende rock. Scherpe riffs die tegen de rauwe muren van dit Kreuzbergse podium aanschuren. In de hoek van Black Rebel Motorcycle Club en ook een band als Drenge combineert de band een schurende sound met aanstekelijke vocalen lijnen en strakke drums. De bassist speelt furieus en legt al het riff-geweld op een gestroomlijnde ondergrond die de hele show stand blijft staan. De backbeat wordt zorgvuldig ingezet en stuurt de energie van Cold Acid in de juiste richtingen. Hoog tijd om een keertje onze grens over te komen!

 

 

 

DRENGE
Maar goed, dan is er Drenge. En de twee broers klappen niet geheel zorgvuldig over de Duitsers heen. Vanaf punt één is het raak en staat de band direct op scherp. Het tempo is hoog stuiterbaar, de gitaren van Eoin Loveless hard als de Berlijnse muur en  de drumpartijen van Rory duiken van de ene in de andere fill. Drenge is naar Berlijn gekomen om de boel te slopen en doet dat zonder blikken of blozen. Zo nu en dan is er ruimte voor iets meer rust en geeft het duo hun set wat lucht. Voor de rest kan er telkens rustig door worden gegaan met de pit  en komt de band midden in de set tot een aantal hoogtepunten met Bloodsport en Face Like A Skull!. Het volume gaat in de Comet Club wel een stapje harder dan een gemiddeld Nederlands podium, waardoor de dynamiek wel eens verloren wil gaan in al het beukende geweld. Toch krijgen we waar we voor gekomen zijn en dat is een potje onvervalste rock waarvan de piep nu nog in onze oren zit (wat niet helemaal de bedoeling was, maar toch).

 

 

slaves band

 

Where’s Your Car Debbie maakt duidelijk dat Slaves geen koffie meer moet drinken voor het slapen gaan. Halverwege december had het duo met de opgeschoren haren, Isaac Holman en Laurie Vincent, een duistere droom en kregen het voor elkaar een camera mee te lozen in hun hoofd. 

 

Big Foot 
Holman en Vincent besluiten in een zekere donkere nacht samen met een chick Debbie op jacht te gaan naar Big Foot. Debbie legt al snel het loodje. Begeleid door bizar simpele lyrics en dreunende gitaren sluipen de mannen door het duistere bos, op de vlucht voor het monster. De panische angst straalt van de video af en klinkt door het nummer.  ‘Something’s in the shadows, I think it’s gonna get me, where is your car Debbie?!’ Met een onthoofde Big Foot als afsluiter schieten we wakker uit deze nachtmerrie, en ontwaken we met een nieuw, hard, vet, scheurend, duo in het rijtje Drenge, Blood Red Shoes, Royal Blood en Blackboxred om keihard fan van te zijn.

 

 

vondelpark_1

 

Erg jammer, maar het is helaas niet anders: Foxygen moet zijn Europese tour afzeggen, en dus ook het concert dat ze op vrijdag 24 mei op London Calling zouden geven. Laten we dan maar gelijk kijken naar de positieve berichten, want die zijn er zeer zeker ook te melden. Er is namelijk een goede vervanger gevonden in de Londense band Vondelpark, en daarnaast is ook Drenge bevestigd voor de tweede London Calling dag op zaterdag 25 mei.

 Drenge bestaat uit de broers Eoin en Rory Loveless die met zijn tweeën een wonderschone hoop herrie weten te maken. Rory drumt en Eoin speelt gitaar. De muziek zit ergens tussen energieke punk en stevige rock in maar dan met een soort new wave sfeer erin. Luister naar de debuutsingle ‘Bloodsports’ en je weet genoeg: dit wil je een keer live meemaken.



Op 1 april komt het langverwachte debuutalbum ‘Seabed’ van de band Vondelpark uit. Een plaat vol hypnotiserende indie. “It’s supposed to be the ultimate bedroom listen”; zegt het Londense trio over hun eigen muziek en daar hebben ze wel gelijk in want de muziek klinkt als een lekker warme deken. Gloedvolle synths, bedwelmende beats en vocalen van iemand die net uit een mooie droom ontwaakt.

De kaartverkoop van London Calling en Indiestad is in volle gang. Kaarten voor London Calling zijn €20,00 per dag en €35,00 voor een passepartout (24 en 25 mei) excl. lidm. Kijk voor meer informatie over de line-up van London Calling op www.londoncalling.nl