Zo! Een beetje bijgekomen van de zaterdag? Kun je je weinig meer over gisteren herinneren dan de bar? Of wil je simpelweg de shows van gisteren herbeleven? The Daily Indie is daar. Redacteuren Mabel Zwaan en Dion van Leeuwen beschrijven hun ervaringen en hoogtepunten, samen met fotograaf Willem Schalekamp. Enjoy your memories.

Vergezeld door de regen druppelen de eerste bezoekers voorzichtig richting het hoofdpodium van het festival. Aan de Amsterdamse band The Mysterons de eer om het Tuin-podium in de Tolhuistuin te openen. Het eerste nummer is volledig instrumentaal, totdat frontvrouwe Josephine van Schaik de tuin betreedt. Van Schaik is zeker niet de vertegenwoordiging van de badassrockchickclub, maar weet de harten van de vroege London Callingers met gemak te stelen met haar dansjes, praatjes en vooral haar heldere stem. Zij en haar compagnons jagen de regen met hun psychedelische garagerock weg en maken plaats voor een zonnige London Calling.

Rotterdams (oké, Voorschotens) trots The Breaks neemt de balletzaal Scoop voor zijn rekening. De garagerock-boys timmeren de laatste tijd aardig aan de weg en staan in menig café en club. En nu ze de lijst van Popronde 2015 in zijn geknald, zal de rock-’n-roll-sneltrein nog wel even door blijven razen. Tot die tijd: de kleine, snoezige zaal van London Calling Loves Concerto. Die ze afbreken. Gitarist Thomas Foster vindt zijn eigen manier van de rock-’n-roll-ballet uit en de rest van het werk laat de band over aan het publiek.

De set van The Griswolds, een Australische formatie onder leiding van Christopher Whitehall, kent een lastig begin. Het publiek is afwachtend en Whitehall en kompanen weten hier in eerste instantie niet op in te spelen. Toch lukt het ze: als Whitehall het publiek vraagt naar voren te stappen en hitje ’16 Years’ wordt ingestart, voelen zowel het publiek en The Griswolds zelf zich thuis. Wat volgt zijn potentiële meezingers die sporadisch ook daadwerkelijk worden meegezongen. The Griswolds is misschien niet uniek, maar wel erg vermakelijk.

Na The Mysterons en The Breaks is hier de derde sixties revival-band van de dag. De Nederlandse koning van de pysch: PAUW. Het oplettend oog zal vast en zeker niet zijn ontgaan dat dit niet het eerste optreden van frontman Brian Pots van vandaag is. Hij verkaste van de Tuin – met The Mysterons – naar de Noordzaal, die al snel overspoeld wordt door fantastisch, psychedelisch, instrumentaal geweld dat het publiek in trance achterlaat. Het enige ingrediënt dat de show nog mist is dat van vloeistofdia’s, maar dit maken de felle, mystieke lichten ruimschoots goed.

De zaal loopt per ongeluk vol. Toevallige voorbijgangers die geen enkele intentie hebben om de show van Klangstof te bekijken, worden betoverd door alles wat er op het podium gebeurt. Het project van Moss-bassist Koen van de Wardt weet door middel van magistrale imperfectie en ongemakkelijkheid (“We gaan nu een liedje van Portishead spelen, want dat vind ik een mooi liedje”) het publiek te verwennen. Alles komt goed over: van de ruige riffs tot de melancholische solo’s. En dan hebben we het nog niet eens over de Thom Yorke-achtige dansjes van de frontman gehad.

Verlicht door het avondzonnetje speelt fijn, lichtvoetig poprockbandje Palace in de Tuinzaal met een bladerdekdecor. Leo Wyndham wrijft tired en hungover over z’n pet en vertelt ons dat ze even rustig beginnen. Dat is slechts het begin van alle eenmansgesprekjes die hij het Palace-halfuur houdt. Of we even dichterbij willen komen, omdat ze willen crowdsurfen (not) en dat ze o, zo dol zijn op Amsterdam. Ondertussen worden de appelwangetjes van Wyndham met ieder nieuw nummer roder en roder. Zeker is: de fanclub van Palace is deze avond gegroeid.

Kevin Morby (jep, van Woods en The Babies) betovert ons samen met het avondgloren in de Tuin Zaal. Deze atmosfeer vormt de perfecte locatie voor de muziek van Morby, die in het Bob Dylan- en Real Estate-straatje valt. De timide, catchy nummers creëren een intieme, sprookjesachtige sfeer. Helaas doet de slechte, te harde akoestiek af aan de performance. Desalniettemin komen de songs op kabbelende wijze zijn wereld binnen, en terwijl de avond valt, vallen wij voor Kevin Morby. Als een blok.

OOK GEZIEN:

Bettie Serveert

Aurora

Ball Park Music

Breaking Levees

Kate Boy

Palace

Keuzestress. Het begrip lijkt te zijn uitgevonden voor festivals als London Calling Loves Concerto. Aan goede bands geen gebrek, eerder een overload. Laat The Daily Indie je daarom helpen. We gidsen je ook dag 2 in de Tolhuistuin door de rock-‘n-roll heen in vijf tips.

1) The Undertones

Tuin, 21:00

Hoeveel klassieke punkbands kun je anno 2015 nog live meemaken? Best veel, eigenlijk. Oké, The Clash en The Ramones gaat je niet meer lukken, maar The Saints? Television? The Buzzcocks? X? All alive and kicking.  Zo ook The Undertones – ja, die van Teenage Kicks – zij het met een andere zanger dan Feargal ‘A Good Heart’ Sharkey. Zien dus, nu het nog kan.

2) Best Coast

Tuin, 13:45

Meeliftend op het succes van indiegroepen van de west coast als Dum Dum Girls en Wavves, brak Best Coast in 2010 bescheiden door. Het recept? Indie met veel reverb en mierzoete teksten. I wish he was my boyfrièèèènd: zelfs als heteroseksuele man zong je het vijf jaar geleden mee. Best Coast blijkt geen eendagsvlieg en begin deze maand verscheen de derde plaat California Nights.

3) Tobias Jesso Jr.

Tuin, 13:30

Tobias Jesso Jr. in de Tolhuistuin. Over vijf jaar lachen we erom. Het zal dan vermoedelijk net zo absurd klinken als dat U2 zou komen spelen in een kraakpand. Grote woorden? Singer-songwriter Tobias Jesso Jr. gaat groot worden, want hij weet als geen ander hoe je een goed liedje schrijft. Klassieke pop met piano en een eerlijke stem. Meer heeft hij niet nodig. Eerste wapenfeit: de Canadees sierde al de cover van The Daily Indie.

4) Tei Shi

Noord Zaal, 22:30

Tei Shi, dat klinkt als een Chinees afhaalgerecht, maar niets is minder waar. Het is een Argentijnse singer-songwriter, die het zonnige Buenos Aires heeft ingeruild voor de New Yorkse wijk Brooklyn. Daar schijnt muzikaal dus wat aan de hand te zijn. Joh. Ze heeft een paar EP’tjes uit met elektronische hipsterpop. En als zelfs zeikblog Noisey je muziek omschrijft als een ‘layered masterpiece of melodies’, dan weet je als artiest dat het goed zit. Wij ook, trouwens.

5) LoneLady

Tuin Zaal, 15:30

No future nu. De titel van Leonor Jonkers boek uit 2012 vormt misschien wel de beste omschrijving voor de donkere, kille new wave van LoneLady. Achter deze artiestnaam schuilt de in Manchester woonachtige Julie Ann Campbell. Manchester. Als ze begin jaren tachtig had geleefd, was ze ongetwijfeld gestrikt voor Manchester-paradepaardje Factory Records. Haar debuutplaat Nerve Up uit 2010 geldt als de beste plaat die niemand ooit gehoord heeft, en vijf jaar later is ze terug met Hinterland.

Deze lijst kwam tot stand op basis van de meningen van: Teun Guichelaar, Ricardo Jupijn, Arnout Coppetiers, Ruben van Dijk, Wessel van Hulssen, Mabel Zwaan, Dion van Leeuwen, Jort van Meeteren, Ronald van Berkel en Jelmer Luimstra.

Luisterlijst

The Undertones

Best Coast

Tobias Jesso Jr.

Tei Shi

Lonelady

London Calling in Paradiso is overzichtelijk: twee zalen, boven en onder. In de Tolhuistuin moet je daarentegen kiezen tussen vijf podia: het lijkt verdomme Lowlands wel. Maar geen nood, de redactie van The Daily Indie gidst je door de rock-‘n-roll heen in vijf tips.

 1) Pauw

Noord Hall, 15:35

Ze hebben lange manen, ze hebben een single uit met de naam Shambhala en daarop bespelen ze een Indiase sitar. Jazeker, een fucking sitar: hoe jaren zestig wil je het hebben. Toch, voor de vier heren van PAUW is dit een logisch instrument. Deze band – uit het Oosten van       het land – ademt de sixties. De laatste tijd krijgen groepen te pas en te onpas het label ‘psychedelisch’ opgeplakt, maar wees gerust: bij de muziek van PAUW zit je met dit woord veilig. Een trip naar 1967, dat is PAUW. Wat moet het gek zijn om de bandleden te betrappen met een iPhone.

 2) The Mysterons

Tuin, 13:35

De Thunderbird 1, dat was dat kekke vliegtuigje uit de serie Thunderbirds. Dat die serie door de jaren veel jongetjes heeft geïnspireerd om piloot te worden, kunnen we ons voorstellen. Maar dat het ook muzikanten inspireerde, is toch op zijn minst verrassend te noemen. Maar het gebeurt: het vijfkoppige The Mysterons doopt zijn eerste single om tot Thunderbird 1. Nu is een link misschien gelegd: Thunderbirds de serie komt uit medio jaren zestig, en The Mysterons klinken ook behoorlijk trippy sixties. Trippy ja, alsof de muziek – met dromerige zang van Josephine van Schaik – je laat opstijgen in een Thunderbird 1 met maar één logisch eindstation: de summer of love.

 3) Klangstof

Noord Zaal, 18:15

Moss-bassist Koen van de Wardt heeft zijn eigen project: Klangstof. Klinkt als? Vooral niet als

rockband Moss, eigenlijk. Bij zijn solo-project maakt Van de Wardt eerder gebruik van donkere elektronica. Kale drumbeat, minimalistisch gitaarwerk, retro-synthesizer: veel meer is het niet, maar het werkt. Zijn single Hostage is een gitzwarte song over gevangen zitten in jezelf. Zoals hij het nummer onlangs uitlegde aan 3Voor12: je weet uit die slechte toestand te komen, maar voelt je nog steeds niet lekker. Moss blijft trouwens over zijn schouder meekijken: Van de Wardt speelt samen met onder meer – Moss-leden Finn Kruyning (drums, synthesizer) en Michiel Stam (gitaar).

 4) Weval

Noord Zaal, 23:35

Harm Coolen en Merijn Scholte Albers – die gast van Mastermovies – hadden een carrière in het vooruitzicht in de filmwereld. Dat liep even anders. In 2010 leerden ze elkaar kennen op de filmacademie in Amsterdam, waar ze een gemeenschappelijke passie voor elektronische muziek ontdekten. Hoofdingrediënten? Trip-hop en house. Ze besloten samen onder de naam Weval songs te produceren, maakten een EP’tje en gooiden hun nummers op Soundcloud. Het is niet onopgemerkt gebleven: het Keulse dancelabel Kompakt strikte ze vervolgens, en sindsdien staat Wevals Facebook-wall vol met showaankondigingen. De ene dag in Alkmaar, de andere in Parijs. Wordt dit het Disclosure van de underground?

 5) Kate Boy

Noord Zaal, 22:20

Kate Boy is een Stockholmse electropopgroep, bestaande uit een Kate (Akhurst) en twee boys: Markus Dextegen en Hampus Nordgren Hemlin. De oplettende kijker heeft ze afgelopen jaar al op London Calling zien spelen, maar nu is het tijd voor de Tolhuistuin. Vergeet bij deze groep vooral niet je o, zo ironisch reflecterende trainingspak van zolder te halen. Kate Boy haalt behoorlijk wat elementen uit de jaren ’90: Akhurst zingt op een uitbundige, drukke manier die terug doet denken aan de zang bij menig nineties housecollectief. Dexteger opent hier een blik aan elektronische geluiden bij waar zelfs DJ Jean ‘u’ tegen zegt. Kortom: feestmuziek voor in de avond. Die andere Stockholmer, ene Avicii, kan trots zijn op zijn stadsgenoten.

Deze lijst kwam tot stand op basis van de meningen van: Teun Guichelaar, Ricardo Jupijn, Arnout Coppetiers, Ruben van Dijk, Wessel van Hulssen, Mabel Zwaan, Dion van Leeuwen, Jort van Meeteren, Ronald van Berkel en Jelmer Luimstra.

 We zijn nog maar nauwelijks op adem van London Calling in Paradiso, of het is alweer bijna tijd voor de volgende portie. Deze London Calling-editie gaat gepaard met het zestigjarig bestaan van dé Record Store van Amsterdam: Concerto. Dit belooft zeker een bruut verjaardagfeestje te worden in de Tolhuistuin. Dat kan niet anders met een line-up gevuld door onder andere Tobias Jesso Jr. (die de cover sierde van onze vorige TDI MAG), The Undertones , Bettie Serveert, Best Coast, The DMA’s en Nadine Shah. Bekijk hier de complete line-up!

In het teken van dit muzikale spektakel heeft 3voor12 weer een stel fantastische, exclusieve sessies op touw gezet. Zo zijn Palace  (vrijdag) en Eaves (zaterdag) opgetrommeld! Wij mogen 1×2 kaarten weggeven per sessie. Omdat de sessies zich in de Tolhuistuin bevinden krijg je er uiteraard een dagkaart bij! De 3voor12-sessies op London Calling loves Concerto vinden plaats tussen 13:00 en 18:00 uur. De winnaars krijgen bericht over de exacte tijd van de sessie!

Deel de status op Facebook of retweet op Twitter en reageer in het bericht welke sessie jij graag wil bijwonen om kans te maken op een van de zeldzame plekjes in deze intieme setting!

Vanaf vandaag in de verkoop bij Concerto, de Indiestadpas! Wat houdt dat allemaal in? Dat lees je hieronder!

Voorverkoop nieuwe Indiestadpas en toegang tot Kurt Vile & The Violators
Het concert van Kurt Vile & The Violators op maandag 27 mei in Paradiso zal het eerste concert worden waarmee je met de splinternieuwe Indiestadpas gratis toegang hebt. Ook het concert van The Babies op 16 juni is gratis te bezoeken op vertoon van het felbegeerde pasje.

De Indiestadpas werd in 2012 in het leven geroepen door Paradiso en Indiestad, en daarmee kon je naar meer dan vijftig concerten, voor een eenmalig bedrag van €50,00. Tel uit je winst! De pas was in één keer uitverkocht – en we verwachten dat het met de nieuwe lading ook snel zal gaan.

De nieuwe Indiestadpas zal vanaf het concert van Kurt Vile & The Violators geldig zijn tot en met 31 december 2013, een ruime zes maanden dus. De concerten worden gepresenteerd en geselecteerd door Indiestad en Paradiso en de pashouders ontvangen wekelijks een mail met de laatste namen. Om maar wat voorbeelden te noemen, vorig jaar kon je op vertoon van je pasje onder meer naar Andy Burrows, Foxygen, The Crookes, Allah-Las en Delphic.

Voorverkoop
De verkoop van de nieuwe Indiestadpassen gaat van start op zaterdag 16 februari en de pas is exclusief verkrijgbaar bij platenzaak Concerto, Utrechtsestraat 52 -60 in Amsterdam, vanaf 10:00. Het kost eenmalig €50,00 en je naam en e-mailadres (neem iets mee waarmee jij je kan legitimeren), zodat je op de hoogte kan blijven van alle concerten die jij met je pasje mag bezoeken. Je kan maar één pas per persoon aanschaffen en je naam wordt genoteerd. Op vertoon van je pasje hoef je ook geen lidmaatschap te betalen aan de zaal. Let op: met deze tweede Indiestadpas heb je geen toegang tot concerten die nog tot de eerste Indiestadpas behoren. En nogmaals: op = op!

Kurt Vile & The Violators
Kurt Vile werd in eerste instantie bekend als oprichter van de indierockband The War On Drugs maar toen de band in 2008 doorbrak met het debuutalbum ‘Wagonwheel Blues’ vond Vile het tijd om alleen verder te gaan. Grillige lo-fi met onweerstaanbare melodieën, gruizige gitaarpartijen en bedwelmende psychedelica.

The Babies
Waar het debuut van de The Babies nog niet veel stof deed opwaaien is tweede album ‘Our House On The Hill’ een regelrechte doorbraakplaat. Er wordt gesproken over haast perfecte popliedjes achter een verslavende muur van wilde drums,  overstuurde gitaren en dan stiekem allemaal orgeltjes, blazers en strijkers. Denk aan Guided By Voices, Pavement, The Pixies, The Lemonheads en The Jesus And Mary Chain maar dan met een jaren zestig saus.

The Daily Indie is een gratis DIT (Do It Together) muziekmagazine dat zich richt op nieuwe, alternatieve muziek. Vol interviews, muziektips, recensies, fotoseries en losse rubrieken. Maar ook met columns en achtergrondverhalen over ontwikkelingen in de indie-scene.

The Daily Indie | Issue #03
In de derde editie zijn er interviews te lezen met onder andere FIDLAR, Temples, Local Natives, Allah-Las, Mac DeMarco, Yeasayer, Peace, Melody’s Echo Chamber, Wild Nothing, Holograms, Traumahelikopter, The Dandy Warhols, The Spinto Band, Yo La Tengo, Hooded Fang, Black Marble, Maston, Mister & Mississippi, The Smoking Trees, Liars & Unknown Mortal Orchestra

Met deze keer een special over het festival London Calling. Verder doet Anne Soldaat mee aan de rubriek ‘Elf vragen aan…’, gaven we een wegwerpcamera mee op tour aan Allah-Las, gingen we thuis bij Roosbeef op bezoek om in haar platenkast te snuffelen, doken we met APRIL de nieuwe koffiebar van Concerto in, vroegen we Vox Von Braun een Spotify Mixtape te maken en hebben we samen met Vera Groningen een prachtig overzicht gemaakt van hun bijzondere Artdivision.

Daarnaast hebben we een interessant interview met het indie-label Trouble In Mind Records uit Chicago, en vroegen we het alternatieve dans- en feestcollectief Les Animaux om een verhaal te schrijven over hun verleden, heden & toekomst. Dat, en nog veel meer!

—————————————————————————————————————————————————–

Download de app
The Daily Indie is speciaal ontworpen als interactief muziekmagazine. Waardoor je niet alleen over de artiesten kunt lezen, maar dat je ze ook direct kunt beluisteren op Spotify/Bandcamp/SoundCloud, de band kan liken op Facebook of een videoclip van ze kunt bekijken op YouTube. Zo weet je ook echt waar je over leest!

Via de volgende link kan je The Daily Indie downloaden op je iDevice: The Daily Indie | App Store 

—————————————————————————————————————————————————–

Lezen via Issuu
The Daily Indie is ook gratis te lezen op Issuu. Inclusief alle interactieve links!

—————————————————————————————————————————————————–

Preview Gallery Issue #03