Het verhaal van het Londense indiepopduo Oh Wonder is een bijzondere. Drie jaar geleden bezochten Josephine Vander Gucht en Anthony West het concert van Sigur Rós in de HMH, dit bleek het laatste puzzelstuk in de zoektocht naar hun eigen sound. Het bandconcept Oh Wonder werd geboren. Toen het muzikaal klikte tussen de twee muzikanten, besloten ze om elke maand een single uit te brengen. Nu ze dat al een jaar lang hebben gedaan zijn de singles – logischerwijs – samengevlochten tot een album.

Op het titelloze debuutalbum staan zwaar geproduceerde popliedjes met een licht elektronische invloed. Onlangs bekende het duo al veel naar James Blake te hebben geluisterd, dat hoor je dan ook zeker terug op deze plaat. Het is makkelijk luisteren naar het album. Misschien wel iets té makkelijk. Gaandeweg het zesde nummer van de plaat kom je erachter dat het qua opbouw van de liedjes allemaal wel erg op elkaar lijkt, ook in de teksten is weinig verdieping te vinden. Het sterkste nummer – Technicolour Beat bijvoorbeeld – begint met elektronische klanken die het hele nummer de boventoon zullen voeren, gevolgd door de piano van Vander Gucht en de steeds groter wordende elektronischere sound tegen het eind van de bekendste single.

Echt vernieuwend is Oh Wonder niet. De samenzang is weliswaar prettig, maar kent geen enkele variatie, de nootjes worden keurig binnen de lijntjes gezongen. De licht elektronische invalshoek is dan ook zeker welkom, dit zorgt ervoor dat debuutplaat ‘Oh Wonder’ zich nét onderscheidt van anderen. Dit alles neemt niet weg dat het gewoon fijne muziek is om naar te luisteren. Ook live, in bijvoorbeeld de nu al uitverkochte kleine zaal van Paradiso, zal dit gevoel overheersen.

beck musician LA

 

Het eerste nummer Cycle, van de twaalfde Beck-plaat luidt het album in met een lekker klassiek ‘herrijs uit de dood’ geluid. In dit geval een ‘herrijs uit de medische en persoonlijke problemen’ waar Beck de afgelopen jaren mee kampte. Zes jaar na zijn laatste plaat ‘Modern Guilt’ hebben we hebben op ‘Morning Phase’ te maken met de ingetogen Beck, die Beck die we alleen eerder bij ‘Sea Change’ leerde kennen tijdens zijn relatiebreuk. Dit album groeide uit tot een legendarische plaat, en dat is precies wat er bij ‘Morning Phase’ ook gaat gebeuren. 

 

Verwennen
De funk, hiphop en blues-elementen waar Beck eerder mee heeft gestoeid hebben plaats gemaakt voor country, rock en folk. Maar dit is geen enkel probleem. Tokkelende gitaren, pingelende piano’s, de serene stem van Beck en rustige sferen verwennen je oren dertien nummers lang. Nummers waaruit blijkt dat de songwriter zichzelf weer heeft herpakt en opnieuw heeft uitgevonden. Zelfverzekerde, lichte nummers die stuk voor stuk in hetzelfde tempo voorbij kruipen.

 

‘Morning Phase’ is de perfecte plaat voor in de, je raadt het niet, ochtend. Meerdere nummers gaan dan ook over het opgaan van de zon, zoals Waking Light en Morning. Dus gooi je espresso-apparaat aan, kruip onder een deken en geniet.

 

Terwijl Beck ondertussen druk bezig  is om zich in het rijtje van legendes als Neil Young, Nick Cave en Nick Drake te voegen.
Mabel Zwaan

 

 

 

Bombay Bicycle Club

 

 

Magistraal. Kippenvel. Compleet van de leg. Hun nieuwe plaat ‘So Long, See You Tomorrow’  kwam begin deze maand uit en krijgt overal bijzonder lovende kritieken. Bombay Bicycle Club heeft zichzelf dan ook flink overtroffen en klinkt op hun nieuwe album sterker en diverser dan ooit. Het nummer Whenever, Wherever steekt er toch wel heel lekker bovenuit en pikken we er graag eventjes uit.

 

Nieuwe plaat
De band is boven zichzelf uitgestoken met hun nieuwe plaat. In een korte tijd heeft de band de laatste paar jaren alweer vier albums geschreven en blijft het zichzelf vernieuwen. Deze plaat is vooral geschreven tijdens de reizen van zanger Jim Steadman door Japan, Turkije en India. Dat is ook wel duidelijk terug te horen op de plaat, de oosterse invloeden worden naadloos gemixt met de typische Britse/Londense invloeden, een combinatie die de sound en feel van deze plaat fantastisch maakt. Maar vooral het enthousiasme en de lol is een kenmerk dat ‘So Long, See You Tomorrow’ een extra boost geeft. De band klinkt ontketend en vol zelfvertrouwen. De plaat check je hier op Spotify.

 

Als extraatje hebben we ook het catchy (en prachtig opgenomen) Luna bijgevoegd.