Het hedendaagse discofenomeen ook wel bekend als Jungle is terug van eigenlijk nooit weggeweest met maar liefst twee nieuwe singles (over de vorige twee singles hebben we hier geschreven). Waarom maar één single releasen als je ook gewoon twee, totaal anders klinkende nummers tegelijkertijd de wereld in kunt gooien? Het valt wel te stellen: Jungle heeft er zin in.

Laten we het eerst even hebben over single numero uno, Cherry genaamd. Deze plaat past bij een hele hoop verschillende settings. Of je nu een ontspannen avondje thuis aan het hangen bent op de bank, in een eigenlijk iets té hipster koffiezaakje aan het leuten bent of gewoon een andere activiteit aan het doen bent wat rustige, lowkey fijne muziek vereist: deze single past perfect bij de bovengenoemde zaken.

Cherry is kort gezegd een muzikale vertaling van het woord verandering. Je zou hierbij kunnen denken aan bloesembomen, die maar een korte periode in het jaar hun bloesem laten zien. ‘Flowers in the garden, life won’t grow if we never change‘, hier wordt deze metafoor nog even bekrachtigd.

Heavy, California
En dan aan de andere kant van het Jungle-spectrum: Heavy, California. Deze plaat is geschikt voor geheel andere settings. Een onvervalste discotrack. De typische falsetto vocalen van het zevenkoppige collectief zijn natuurlijk een van de unique selling points van de band en deze zijn zeker bepalend voor de sound. Of je nu wilt of niet, dansen zul je toch wel. Zoals veel nummers gaat dit nummer ook gezellig over een onbereikbare liefde. ‘I will love you, can’t afford you‘, zegt eigenlijk al genoeg.

Op 14 september wordt Jungle zijn nieuwe plaat genaamd For Ever uitgebracht. De band live meemaken? We got you. Op 20 november staat Jungle in Doornroosje Nijmegen en op 21 november in Tivoli Vredenburg. Mocht je niet zo lang kunnen wachten: de band staat ook zaterdag 14 augustus bij onze zuiderburen op Pukkelpop.

Van origine komt surfrock regelrecht van de Zuid-Californische stranden en niet uit de veel noordelijker gelegen mainport Seattle. Dat zou een zomaar eens de verklaring kunnen zijn voor de melancholische sound die de dames van La Luz hebben aangehouden voor hun tweede langspeler. Zelfs de immer zwoele surfgitaartjes kunnen niet verhullen dat de band een ander klimaat en een andere scene (grunge, hallo!) gewend is.

Dat betekent echter niet dat ‘Weirdo Shrine’ kunstmatig aanvoelt, wat dat doet het allerminst. Dankzij het productiewerk van knoppenkunstenaar Ty Segall en frontvrouw Shana Cleveland is er een weemoedige, filmische ambiance ontstaan, waardoor tracks als I’ll Be True en True Love Knows in een neo-noire niet zouden misstaan. Kortom, een piekfijn plaatje en een verademing in de vloedgolf die de surfrock-revival heet.