Le Guess Who? festival staat steevast vol vrolijke doodels in onze agenda, maar ook kleine broertje Le Mini Who? is niet voor de poes. Deze gratis variant met ruim vfijtig opkomende Nederlandse bands vindt dit weekend plaats op locaties rondom Voorstraat en Westerkade. Dit jaar laten de artiesten van de toekomst onder ander de ruiten schudden van The Village (ook de nieuwe locatie op Wolvenplein),  Hutspot, Plato en ACU. Dus dat wordt een weekendje flink door Utrecht hollen. Nog geen idee waarheen? Wij hebben onze indiedarlings voor je op een rijtje gezet!

Boner Petit – 21 november / 13:00 / Hutspot

De award voor de briljantste bandnaam van het weekend gaat zonder twijfel naar Boner Petit. Ze zijn begonnen als folkbandje, maar maken inmiddels frisse pop met fuzzy gitaren. Deze band speelt tijdens Le Mini Who? een thuiswedstrijd, maar heeft afgelopen Popronde alle hoeken van Nederland kunnen bewonderen. Boner Petit zit bij Purple Noise Record Club, het label van de leden van Yuko Yuko en The Homesick. De boys van deze bands hebben het inmiddels al tot aan de line-up van Le Guess Who? geschopt, maar Boner Petit zelf zit ze op de hielen.

 

Naive Set – 21 november / 14:30 / Café Tilt

Het Amsterdamse viertal Naive Set timmert al drie jaar fanatiek aan de indieweg. De debuutplaat ‘Recling Nude’ werd in 2014 vol lof ontvangen. Deze maand verschijnt nummer twee, genaamd ‘Dragon.’ Het is dan ook geen wonder dat hun verslavende, catchy gitaarmuziek – die zij zelf vergelijken met The Kinks, The Modern Lovers, The Clean en Twerps – al enige tijd op onze radar zit. Maar goed, ook de radar van de rest van Nederland lijkt bereikt, getuige dit plaatsje op de Le Mini Who?-timetable.

 

Moon Tapes – 21 november / 16:00 / Hutspot

De debuut-EP van Moon Tapes kwam afgelopen week uit op Coaster Records, het label van mede Le Mini Who?’er Goodnight Moonlight. Maar ook de voorgaande singles zijn zeker niet onopgemerkt gebleven. Hun dromerige shoegazepop werd namelijk onder handen genomen door Daniel James Schlett, die ook DIIV en The Drums al op zijn cv had staan. Naast ons eigen land werden deze singles boordevol pakkende zangmelodieën in een reverbsausje opgepikt in Japan, Australië, Mexico en Engeland. Nadat frontman Joep Meyer enige tijd gebukt ging onder een hersenschudding en hierdoor diverse Popronde-gigs moest afzeggen, is Moon Tapes weer terug van weggeweest om Utrecht op haar grondvesten te doen dansen.

 

Iguana Death Cult – 21 november / 17:00 / ACU

Een van onze favoriete bands dit jaar is met stip Iguana Death Cult. Deze Rotterdamse gasten gaan de stad op hun kop zetten met hun swingende garagegroove. Live is de band ontzettend opwindend, strooit het met in gierende en in reverb gedrenkte surfsolo’s. De band klinkt lekker  en gaat tijdens de LMW? haar live-reputatie ook een flinke duw in de goede richting geven.

 

Goodnight Moonlight – 21 november / 14:30 / Hutspot

Voor een portie beukwerk kun je je lol zeker op tijdens Le Mini Who?, maar voor het wat meer gevoelige en sensibele werk kun je terecht bij Goodnight Moonlight. De Rotterdamse band speelde dit jaar onder andere al op Metropolis en Motel Mozaique en wist daar met een stapel dromerige liedjes een goede sfeer achter te laten. Qua stijl heeft het wel wat weg van de vorig jaar zo succesvolle Friezen van Yuko Yuko. Ook qua leeftijd matcht het mastermind Jasper Boogaard ook perfect, want deze lofipopper is geboren in 1997. Holy shit! Wat ons nog maar tot één vraag. Kun je rekenen? Reken er dan maar op dat dit nog veel gaat beloven voor de toekomst.

 

TV Wonder – 21 november / 14:00 / ACU

Als laatste kunnen we het niet laten om nog twee vurige noise-bands te tippen. TV Wonder is inmiddels kind aan huis bij ons. Niet zo gek ook als je naar de intense en machtige EP ‘Bird Sounds’ luistert van deze Haarlemse/Amsterdamse combinatie. Nóg spannender zal het haast niet worden tijdens Le Mini Who?

 

The Lumes – 21 november / 16:45 / Kapitaal

Of het noisy en postpunkende The Lumes uit Rotterdam dan, dat er anders ook wel raad mee weet! De muziek wringt, schuurt en schurkt en je kunt er niet los van komen. Het zuigt je helemaal op in de meest spannende noiselandschappen vol ruis, haperingen en verslavende loops. Wat kan noise bloedmooi zijn!

 

Het is een jaar stil geweest rondom het project van Annelotte de Graaf sinds de debuut-EP van Amber Arcades in mei 2013 uitkwam, maar ze heeft zeker niet stil gezeten. Naast dat ze tegenwoordig ook frontvrouw is van noisy garagepop outfit Boner Petit is ze de afgelopen maanden druk bezig geweest met het afmaken van nieuwe nummers voor Amber Arcades, die ze de komende maand in New York gaat opnemen. Voor Daily Indie houdt de muzikante een dagboek bij van haar belevenissen in de Big Apple.

Daar zit ik dan – terwijl ik dit schrijf – in New York. Als ik uit het raam kijk zie ik de skyline van Manhattan, maar toch kan ik nog steeds maar moeilijk beseffen dat ik echt hier ben. Misschien komt dat door de jetlag waardoor ik sinds gisteren in een soort zombie-esque staat verkeer, waardoor alles een beetje langs me heen gaat. Misschien ook doordat dit hele plan eigenlijk altijd een soort abstract gegeven is geweest in mijn hoofd.  Ik riep al maanden dat ik dit ‘ooit’ wilde gaan doen, maar dat de daadwerkelijke uitvoering van dit plan steeds dichterbij kwam leek al die tijd aan me voorbij te gaan.

Ergens in november vorig jaar begon ik me te beseffen dat ik toch wel al een flinke stapel liedjes had opgebouwd en daarmee begon de vraag zich op te dringen wat ik daarmee wilde gaan doen. Ik ben niet iemand die van half werk houdt. Als ik een album ging maken moest het ook helemaal het album worden dat ik wilde, zonder halve keuzes. Ik besloot eens uit te zoeken welke producenten er zaten achter een aantal albums die ik te gek vind en kwam op een handjevol namen uit die ik op goed geluk een e-mail stuurde. Drie producenten reageerden enthousiast dat ze wel wat hoorden in mijn muziek en het komende half jaar tijd hadden om dit te gaan doen.

Na heel wat heen en weer mailen en skypen over planning en productieideeën kwam ik uiteindelijk op Ben Greenberg uit. Al ken ik Ben op dit moment alleen nog maar via skype en e-mail, volgens mij is hij best een awesome dude. Hij speelt in duizend-en-een-bands (waaronder old school punkers The Men, experimentele industrial outfit Uniform en ambient drone gitaar project Hubble) en werkt al sinds zijn tienerjaren als producent. Hij produceerde veel van de albums van de bands waar hij in speelt, maar ook andere prominente New Yorkse namen zoals Beach Fossils.

Een mooie bijkomstigheid was dat Ben in New York City woont, waar ik ook wat muzikale vrienden heb zitten. Halverwege vorig jaar leerde ik de gasten van Quilt kennen toen ik een show in De Nieuwe Anita met de band speelde. De band woont in NYC en toen ik vroeg of de muzikanten op de plaat wilden meespelen zeiden ze gelukkig ja! Ze bleken Ben ook weer te kennen uit de muziekscene in New York, wat volgens mij echt een klein en fijn incestueus wereldje is. De drummer van Quilt kon helaas niet meedoen want die is in nu op tour met Woods, maar Ben regelde zijn maat Jackson Pollis voor de drumpartijen, die jullie misschien kennen als drummer van Real Estate. Best wel vet.

Lang verhaal kort: ik boekte een vliegticket en nu ben ik dus hier. Ik heb nog drie dagen om over mijn jetlag heen te komen voor we maandag beginnen met oefenen en de pre-productie. Ik ben stiekem best wel zenuwachtig, maar ik vind het vooral heel erg vet om hier te zijn.

Oké, ik ga nog een hopeloze poging doen om wat te slapen, aangezien ik al om vijf uur vanochtend klaar wakker was. Peace uit, tot volgende week! Dan ga ik vertellen hoe het allemaal is gegaan met de oefensessies en hoeveel hamburgers ik al heb gegeten. Xx