Terwijl de wereld druk is met vaccinatieplichten en het vinden van Jos Brech, lazen we ondertussen dat de hadj goed is verlopen, er een tekort aan bouwvakkers is en de oudste leeuw van Artis is overleden op 20-jarige leeftijd. Máár, lieve TDI-lezers, er komt ook gewoon een stortlading aan goede muziek uit vandaag. Het is maar dat je het effe weet. 

Zo hebben we muziek van White Denim, Blood Orange, Interpol en The Lemon Twigs. En dat is niet slecht inderdaad, bovendien hebben we nog een aantal fijne singles van onder meer Ron Gallo, Menace Beach, NOT A BOYS NAME, Bill Ryder-Jones, Gold Star en FEWS.

Altijd op de hoogte blijven? Houd dan onze Spotifyplaylist en onze pagina vol Album Releases en New Music in de gaten.


 

 

 

 

 

 

 

 

Interpol – Marauder

 

White Denim – Performance

 

The Lemon Twigs – Go To School

 

Blood Orange – Negro Swan

 

Her’s – Invitation to Her’s

 

Ólafur Arnalds – re:member

 

Tunng – Songs You Make At Night

Waar andere artiesten graag de spanning in een albumrelease houden door een halfjaar van te voren al teasers op Insta te gooien, pakt Blood Orange (a.k.a Dev Hynes) het anders aan. Op 19 juli deed Hynes de officiële aankondiging voor zijn aankomende album Negro Swan in een press-release. Nog geen tien dagen later dropt hij twee nieuwe singles op één dag, beide begeleid door prachtige video’s. Wat het allemaal nog beter maakt: de nieuwe plaat komt over minder dan een maand alweer uit. 

Hynes is altijd erg uitgesproken geweest over de politieke issues die hij belangrijk vindt. Hij heeft het in zijn albums en interviews vaak over racisme en bracht zelfs twee nummers uit voor Black History Month. Maar zelfs degenen die dat nog niet door hadden kunnen er bij dit album echt niet meer omheen. En als we kijken naar de albumtitel, de cover en zijn aankondiging lijkt dat ook precies de bedoeling te zijn. In het persbericht over Negro Swan zegt hij: ‘My newest album is an exploration into my own and many types of black depression, an honest look at the corners of black existence, and the ongoing anxieties of queer/people of color.’ Hynes blijft altijd dicht bij zichzelf en zijn eigen ervaring, en dat is bij deze singles niet anders.

Charcoal Baby kwam als eerste uit en opent met een zomerse gitaarriff met een heerlijke net-niet-out-of-tune vibe. Al snel maakt de gitaar plaats voor zweverige, elektronische tonen, die daarna weer moeiteloos overgaan in het catchy riffje van het begin. De video begint met een monoloog over de betekenis van familie. Dat is een plek waar je compleet jezelf kunt zijn, je kunt zelf uitkiezen bij wie dat is. De video zit vol mooie, unieke mensen die zich zo uitbundig mogen kleden en gedragen als ze zelf willen. Geheel zonder oordeel.

 

Jewelry
Een paar uur later kwam de video voor Jewelry uit, geregisseerd door Hynes zelf. Wederom krijgen we een stuk monoloog te horen aan het begin. Deze keer door Janet Mock, een transgender-activiste, die ons uitlegt hoe scheef het is dat men de neiging heeft om neer te kijken op mensen die te hard hun best doen. Het nummer is dromerig, bijna minimalistisch. En de mooie beelden in slow-motion dragen daar alleen maar aan bij. Om ervoor te zorgen dat we niet afgeleid raken door al dat moois verschijnen de lyrics op het scherm. Zo zijn we bijna gedwongen om goed tot ons door te laten dringen wat Hynes te zeggen heeft. En terecht.

De nieuwe plaat Negro Swan komt 24 augustus uit.

Een album vol invloeden van R&B en soul, je zult het normaal gesproken niet zo snel verwachten tussen alle indiebandjes in The Daily Indie. Dat dit een album van Dev Hynes’ alter ego Blood Orange is, verduidelijkt echter al het een en ander. Zijn derde studio-album als Blood Orange is genaamd Freetown Sound en is een niet te onderschatten verrijking voor de indiewereld. 

Die verrijking zit hem in twee gebieden: de betekenis en de muziek zelf. Wat dit album van Hynes qua betekenis zo bijzonder maakt is het feit hoe hij grote onderwerpen aansnijdt als gender en racisme. Twee thema’s waar Hynes zelf tegenaan loopt en in zijn nummers op een persoonlijke en soms pijnlijke manier weet te brengen. Een duidelijk voorbeeld hiervan is de zin ‘all I ever wanted was a chance for myself’ van het nummer Chance, dat zich richt op de ongelijke kansen als Afro-Amerikaan. Daarnaast zit het album vol citaten, gedichten en voordrachten die, laten we zeggen, geen doekjes om deze thema’s winden.

Naast de sterke en actuele inhoud, is Freetown Sound ook muzikaal sterk. Het is een album met een bijzondere combinatie van stijlen, die Blood Orange ongetwijfeld te danken heeft aan zijn unieke verleden in de muziek. Hynes was namelijk, voordat hij de ronde deed als Blood Orange, bekend als indiepop-zanger Lightspeed Champion en van de dance-punkband Test Icicles. De plaat heeft, meer dan in de vorige Blood Orange-albums, invloeden van R&B en electrosoul, met een sterke jaren ‘80-sound. Dit combineert hij met invloeden van onder andere Marvin Gaye (E.V.P.), Prince (But You) en Michael Jackson (Thank You), wat resulteert in een bijzonder fris geluid.

Kortom, Blood Orange brengt met Freetown Sound een nieuw geluid aan de muziekwereld van nu. Het laat nog eens zien dat Hynes van heel veel markten thuis is, en van deze misschien nog wel het meest.