Een deel van The Daily Indie crew begeeft zich dit paasweekend in Berlijn en loopt op 18 april plots tegen een show van Cold Acid en Drenge aan. En zo’n affiche in de trashy Comet Club kunnen wij natuurlijk niet laten schieten! Compleet zonder echte fotograaf besluit ondergetekende een spontaan verslag te schrijven van een heel fijne en dampende avond in Oost-Berlijn. 

 

COLD ACID
Duitse bands laten zich niet zoveel zien over de grens, maar ze blijken er toch echt wel te zijn, zo ook in elektro-stad Berlijn. Zonder voorkennis bij uw verslaggever trapt Cold Acid de avond met stevige, walsende en stuwende rock. Scherpe riffs die tegen de rauwe muren van dit Kreuzbergse podium aanschuren. In de hoek van Black Rebel Motorcycle Club en ook een band als Drenge combineert de band een schurende sound met aanstekelijke vocalen lijnen en strakke drums. De bassist speelt furieus en legt al het riff-geweld op een gestroomlijnde ondergrond die de hele show stand blijft staan. De backbeat wordt zorgvuldig ingezet en stuurt de energie van Cold Acid in de juiste richtingen. Hoog tijd om een keertje onze grens over te komen!

 

 

 

DRENGE
Maar goed, dan is er Drenge. En de twee broers klappen niet geheel zorgvuldig over de Duitsers heen. Vanaf punt één is het raak en staat de band direct op scherp. Het tempo is hoog stuiterbaar, de gitaren van Eoin Loveless hard als de Berlijnse muur en  de drumpartijen van Rory duiken van de ene in de andere fill. Drenge is naar Berlijn gekomen om de boel te slopen en doet dat zonder blikken of blozen. Zo nu en dan is er ruimte voor iets meer rust en geeft het duo hun set wat lucht. Voor de rest kan er telkens rustig door worden gegaan met de pit  en komt de band midden in de set tot een aantal hoogtepunten met Bloodsport en Face Like A Skull!. Het volume gaat in de Comet Club wel een stapje harder dan een gemiddeld Nederlands podium, waardoor de dynamiek wel eens verloren wil gaan in al het beukende geweld. Toch krijgen we waar we voor gekomen zijn en dat is een potje onvervalste rock waarvan de piep nu nog in onze oren zit (wat niet helemaal de bedoeling was, maar toch).

 

 



De Canadese band Bravestation kwam bijna twee jaar geleden met een erg sterke EP op de proppen. Inmiddels heeft de band doorgewerkt aan nieuw materiaal en komt er in juli de debuutplaat ‘Giant & Dreamers’ aan. ‘Tides Of The Summit’ is de eerste single van dat album en zo te horen wordt dat een mooie plaat.



Het synth-gedreven ‘Oh Youth! komt van de Zweedse band Death In The Afternoon. De band noemt het zelf een soort mix tussen new wave en dream pop. Of dat het is weet ik niet, maar dat maakt ook geen klap uit, want het is in ieder geval een lekker nummertje.



Subtiele en sublieme electro-synthpop uit Berlijn hebben we vandaag in de vorm van Digits. Het ietwat slome, maar staccato-achtige nummer ‘Lost Dream’ is te vinden op het album ‘Death And Desire’.



Totally Enormous Extinct Dinosaurs. Eén ding is zeker: die naam zal je niet snel meer vergeten. Net zoals de muziek die deze producer maakt. Goedemorgen zeg, wat ‘Garden’ een fijn liedje. Heerlijk om deze post van vandaag mee af te sluiten.