The Daily Indie laat niet zomaar een video of single in premières gaan, daarvoor moet een nummer toch wel de redactieleden direct hoog uit hun stoel laten springen. We kunnen je vertellen: dat is zeker het geval bij Passing Car van KIN.

De Groningse band wordt op een erg prettige manier beïnvloed doorbands als Warpaint, The Pixies, Portishead en Radiohead. Trippende post-rock met randjes triphop. Check hieronder de nieuwe single plus video en lees hieronder alle informatie over het nieuwe album dat in september verschijnt!

SLOWTV

Op 18 september brengt KIN haar tweede album ‘SLOWTV’ uit. Het album werd in vijf dagen opgenomen in de 6DB studio’s te Manchester. Dit is de opvolger van het debuut ‘Flickering’ uit 2012. Beide albums werden mede geproduceerd door Simon ‘Ding’ Archer (The Pixies / PJ Harvey). De band heeft in de tussentijd niet stil gezeten, want in 2013 was daar ook nog de EP ‘SOON’.

KIN was het soloproject van Kim R. Foster, die van Engeland naar Nederland verhuisde. Eenmaal hier verzamelde Foster een band om zich heen met o.a. leden van Vox Von Braun en The Swains. Muzikaal is KIN niet makkelijk te categoriseren; de dominante rol van de bas in veel nummers doet denken aan het Britse wavegeluid, maar de band schrikt ook niet terug voor lange hypnotische, bijna minimalachtige passages of een atonale gitaareruptie.

De band speelde al op festivals als Eurosonic, Noorderzon en Incubate. Ook was de band te gast bij BBC6 MUSIC, verscheen op de lokale Britse TV en verzorgde KIN het voorprogramma van Britse rockband The Fall.

Op 18 september is de albumpresentatie van ‘SLOWTV’ in Vera, Groningen. Ook is KIN geselecteerd voor de POPronde 2015.

Een festival inrichten als dorp; voor Welcome to The Village is het al voor de derde keer op rij een succes. Het driedaagse popevenement op de Groene Ster in Leeuwarden biedt dit jaar een tijdelijk thuis aan 7.500 mensen – inclusief ruim vijfhonderd vrijwilligers. Het doel: een alternatief bieden op festivals van grote partijen als Mojo en Friendly Fire. Geen overvolle festivalweides dus, maar rust.

Ook wil het festival ingaan tegen het rendementsdenken – is dit nu al het woord van 2015? Om financieel succes, zo zegt men, draait het niet, wel gaat het om duurzaamheid. En dat zie je overal terug. Je mobiele telefoon opladen met bananenschillen? Check. Biologisch vlees? Check. We kunnen je vertellen: Koe Janneke is niet meer. De speciaal voor dit festival geslachte koe deed de gemoederen bij Telegraaf-lezers hoog opwaaien, maar het idee van de leiding is: laten zien waar het vlees vandaan komt. Iedereen zou van Koe Janneke gaan eten. Het enige probleem: de koe is al na een dag op. Uit betrouwbare bron weten wij inmiddels: er was een back-up-koe. Eind goed, al goed.

Yuko Yuko

Maar is het muzikaal ook wat? Zeker. Voor 85 euro krijgen bezoekers drie dagen lang een gevarieerd programma met pop, rock, funk, techno en een blik aan feestbands. De eerste dag zorgt Dokkumer wavegroep Yuko Yuko al meteen voor een hoogtepunt met postmoderne wave en elektronica. Britpopgroep Circa Waves uit Liverpool laat daarna de hoogtijdagen van The Kooks en The Libertines herleven. En T-shirt weather (de titel van hun bekendste single – red.), dat is het. Rapper Typhoon zorgt even later met de hiphop en ska van zijn succesplaat Lobi da Basi voor het feestje van de dag. Een perfecte afsluiter van de dag is zZz, het Amsterdamse orgelwave-duo. De hypnotiserende krautrock blijkt de ideale schakel te zijn tussen het dagprogramma vol bands en het nachtprogramma, waarbij techno en dancemuziek vaandeldragers zijn.

The Pains of Being Pure At Heart

Blood Red Shoes zorgt op de zaterdag voor een flinke tegenvaller. Klonk de hoekige grungerock van het duo ooit spannend en vernieuwend, nu overheersen oersaaie rechttoe-rechtaan-gitaarloopjes. Vergane glorie. Veel spannender is even later het optreden van de Rotterdamse no future-band Rats On Rafts, dat werk speelt van zijn nieuwe experimentele plaat Tape Hiss. Op plaat missen de nummers soms nog wat structuur, maar live werkt het experiment. The Pains of Being Pure At Heart laat daarna horen hoe het zou klinken als My Bloody Valentine samen met The Smiths zou spelen. Hoe? Als melodieuze, melancholische shoegaze. Erg goed. De dag wordt afgesloten door de Deense sixtiespopgroep The Asteroids Galaxy Tour. Alhoewel niet ieder nummer even hard weet te boeien, heeft de band een handvol klassieke indiehitjes, zoals Around the Bend en Heart Attack, die veel goedmaken.

PAUW

Een domper: na twee zonnige dagen begint de zondag met een heftige regenbui. Toch, rock-‘n-roll doet wonderen. Als de heren van de psychedelische rockband PAUW zijn begonnen, is de bui weer over. De op de jaren ’70 geïnspireerde muziek van de Twentse band boeit tot het einde. The Homesick, die andere band van leden van Yuko Yuko, speelt daarna een interessante mix van jaren ’80-post-punk en op Ariel Pink geïnspireerde psychedelica. Het feest is compleet bij het Cairo Liberation Front. Een optreden van dit Tilburgse duo komt neer op: Egyptische muziek uit een dj-set en een langharige mc die hier heel hard ‘Áááfika’, ‘Áááááfrika!’ doorheen schreeuwt. Hij deelt theedoeken aan het publiek uit om mee te zwaaien. Een foute parodie op het Midden-Oosten? Ontzettend, maar toegegeven: dit is toch wel erg komisch. Belgische legende dEUS mag het festival afsluiten en speelt werk dat voor oudere bezoekers geldt als klassiek, maar helaas onbekend is bij veel jongere bezoekers. Als algemene afsluiter blijkt deze band dus in praktijk wat minder geschikt dan verwacht.

The Homesick 

dEUS

I’m no longer afraid to die tonight, ‘cause that is all that I have left.

Yes.

Yes!

Op 18 september komt de nieuwe plaat ‘Sun Coming Down’ van de Canadese band uit, nadat we vorig jaar al werden verwend met een onwijs sterk debuutalbum en ook nog eens een EP om het nog eens even mee af te troeven. Luister hierboven naar de krachtige en meeslepende nieuwe single Beautiful Blue Sky.

De laatste jaren rollen er voortdurend jonge, hippe acts van de band in Kopenhagen, dat naast de hoofdstad van Denemarken ook het indiemekka van Scandinavië is. Eén van die acts is Communions. Dit viertal maakt, in tegenstelling tot bekende plaatsgenoten als Iceage, Holograms en Shiny Darkly, lichtvoetige en zonnige popliedjes met de reverb-knop vol open. De band bracht vorig jaar al de EP ‘Cobblestones’ uit en nu is er een selftitled opvolger.

Op deze plaat viert het thema ‘zomer’ hoogtij, wat vooral te merken is bij het luisteren naar nummers als Forget It’s A Dream en Out Of My World, de twee indie-anthems die (toevallig?) het openings- en slotstuk van de EP vormen. Opvallend zijn ook invloeden van grote namen uit het verleden. De gitaren doen bij vlagen denken aan The Stone Roses en de ietwat drammerige vocalen van Martin Rehof klinken bij tijd en wijle als een piepjonge Morrissey die zojuist een heliumballon heeft leeggezogen. Een andere band die in herinnering schiet is Northern Portrait (vooral tijdens Summer’s Oath), niet geheel toevallig ook een product van Kopenhagen. Beide bands specialiseren zich in songs met veel janglepopinvloeden, maar waar Northern Portrait klinkt als een verzameling verloren B-kantjes van The Smiths, is Communions juist heel eigen in zijn eindproduct.

De band levert met deze EP een prima soundtrack voor de frisse zomeravonden af. Eentje die, ondanks minder overtuigende nummers (Wherever en Summer’s Oath), zowel geschikt is voor liefhebbers van nineties baggy gitaarmuziek, als de indiepopliefhebber van nu.

We waren vorig jaar behoorlijk fan van Tijuana Panthers’ tweede plaat ‘Wayne Interest’. Typisch Californische punk die werd opgeleukt met pop, wave, koortjes en stukken jazz, waardoor het drietal uit Long Beach een stuk innovatiever was dan de meeste van zijn stijlgenoten.

Op Front Window Down wordt die ontwikkeling doorgezet: een onmiskenbare punkstructuur van coupletje-refreintje-bruggetje, gecombineerd met zomers aandoende melodielijnen, waar de bands BFF’s Allah-Las ook zo goed in zijn. Dat levert een onweerstaanbaar catchy song op. De nieuwe plaat – ‘Poster’ – komt eind augustus uit en het kan bijna niet anders dan dat de drie hun baan, die ze nog steeds met de band combineren, binnenkort op moeten gaan zeggen. Mocht je de band live willen zien, Tijuana Panthers speelt in juli maar liefst vier shows in Nederland.

Bij elke geüploade track op Soundcloud maken de Liverpoolse jongens sneller furore en bij elk festival wordt de band tussen grote namen als hoogtepunt omschreven door de lokale muziekpers.

De catchy pop – onweerstaanbaar zonnige zomermuziek voor onderweg naar het strand – leunt op lichte psych en maakt het met jangly en funky elementen helemaal af. Gulf komt eraan, dan weet je het alvast. Luister hieronder waarom!

Het invullen van het blokje ‘voor fans van’ is zelden zo makkelijk geweest. Maar dat is het toevoegen van de band aan deze rubriek ook. Heat weet namelijk als geen ander hoe je een album volschrijft met puike, coole en sloom rockende nummers waar de damp vanaf komt.

Het nonchalante gevoel en de lome, ongeïnteresseerde vocalen laten er absoluut geen twijfel over bestaan waar deze band de mosterd vandaan haalt. Maar het is ze allemaal vergeven, zeker tijdens hun overtuigende optreden op London Calling Loves Concerto in mei. De tunes zijn goed, het zit strak in elkaar en het ouderwets catchy. Dus so what? Check snel de EP ‘Rooms’, die afgelopen voorjaar via het hipper-dan-hippe-label Kitsuné uitkwam.

Voor fans van:
Howler, Smith Westerns, The Strokes, Velvet Underground

Naast alle heerlijke gekte en gezelligheid rondom de Tour afgelopen weekend, was het in Rotterdam ook goed raak met Metropolis Festival. Een mooi toetje op een geslaagd weekend. Fotograaf Rudy Sablerolle ging naar Rotterdam om in het Zuiderpark alles vast te leggen.

All Tvvins

Die Nerven

Ezra Furman

Glass Animals

Halfway Station

Jungle

Meridian Brothers

Too Many Zooz

Tourist LEMC

Vintage Trouble

The Vaccines. Een band waarvan we nog steeds niet echt weten of het nou een blijvertje is of niet. De band kan al een aantal jaartjes prima teren op zijn debuutalbum ‘What Did You Expect From The Vaccines?’. Niet zo vreemd, want de ene na de andere belachelijk sterke indiehit knalt daarop voorbij. Na de redelijk geslaagde opvolger ‘Come Of Age’ en een onder de radar doorgeschoten EP (‘Melody Calling’) weet je op de nieuwe, megagestileerde en grensoverschrijdende plaat ‘English Graffiti’ niet meer wat je kunt expecten van The Vaccines.

Frontman Justin Young zei tegen de Engelse pers: “we wanted to make something that sounds amazing next year and terrible in ten years!” Of dat gelukt is, kunnen we eigenlijk dus nog niet bepalen, maar we hebben wel een idee. Door op te nemen met Dave Fridmann (o.a. Tame Impala, The Flaming Lips) en Cole MGN (Ariel Pink, Beck) in de Tarbox Road Studios in New York, heeft de band zich in ieder geval opnieuw proberen uit te vinden met een sound die doet denken aan eerdere albums van The Strokes. Heldere drums, groovy basloopjes en eindeloos getweakte gitaarversterkers en pedalen zorgen voor aangenaam frisse nummers, met een rauw en speels randje. De vlijmscherpe plaat schiet alle kanten op, klinkt als The Vaccines, maar zeker niet als The Vaccines die je dacht te kennen en ook niet als The Vaccines die ze uiteindelijk kunnen worden. De band durft te experimenteren en nieuwe werelden binnen te gaan, wat de ene keer wat beter uitpakt dan de andere keer.

De Londenaren hebben met deze blinkende plaat de komende tijd op alle festivals een setlist waar een hoop bands van dromen. Of het over tien jaar nou verschrikkelijk klinkt of niet, dat maakt niet uit. Het klinkt nu verschrikkelijk goed.

Rolo Tomassi, Brutus, Employed To Serve, een VJ-set van Nikki Smits en ook nog eens een DJ-set van The Village Coffee & Music. Editie nummer 7 van The Shape Of Punk To Come in EKKO was weer genieten geblazen! Fotograaf Dennis Wisse stond zoals elke editie vooraan in de pit en kwam thuis met de volgende platen.

Employed To Serve

Brutus

Rolo Tomassi

​The Sweet Release Of Death heeft bij ons altijd een speciaal plekje gehad en de Rotterdamse noisepoppers volgen we dan ook al een geruime tijd bij The Daily Indie. Na het vurige debuutalbum ‘Bulb‘ werden we helemaal gegrepen door TSROD en interviewden we de band in 2014 om meer over ze te weten te komen. Vandaag publiceren we (net als vorig jaar) foto’s van hun Oost-Europese tour die de band in mei deed. De resultaten – plus de bespreking van hun nieuwe single – vind je hieronder.

1st show of the tour in Chmury Warsaw 

You get points for taking pictures of picture takers

Wroclaw after a show in a tower with Evvolves

Taking trucker showers with the girls of Evvolves

Sven showing our new merch case he found on a boat

Sven brushing his teeth in Torun

Setting up for a show in Chomutov with Blue Crime and Slumberland

Poland

Magda from Evvolves & Alicia eating in Sohaczew

Going home while the sun sets in Germany

Drunk dancing in Ostrava

Blue Crime on a boat in Prague

Artist Sven working on Martijns pedalcase

Admiring a Polish pope calendar in Skinny Girlss house in Lodz while others contemplate life

Fox / This Radar

Op de nieuwe single Fox rinkelen de snerpende gitaren in een bad vol Sonic Youth- en Pixies-invloeden en doet het trio, met uitgekiende bas- en drumloopjes, de term noisepop van voor tot achter eer aan. Een goed gebalanceerde mix van geluid, opbouw, spanningsbogen en de fascinerende zang van Alicia Breton Ferrer, maken van Fox een single die eigenlijk niet mag ontbreken in je tapecollectie. De single wordt namelijk uitgebracht in een exclusieve oplage van honderd stuks via Katzwijm Records en wordt ondersteund door B-kant en voortreffelijke cover van This Radar. Dat nummer, oorspronkelijk van Space Siren, is een ongeveinsd eerbetoon aan de vorig jaar overleden gitarist Corno Zwetsloot, die naast gitarist in de laatstgenoemde band ook producer en leermeerster was voor TSROD. De band heeft met This Radar een prachtig hommage geleverd aan deze nog zeker niet vergeten geweldenaar.

Een album wordt later dit jaar verwacht, we houden je op de hoogte!

Luister hier naar Fox en This Radar.