Net als het supercontinent waar de band zich ooit naar vernoemde, is together PANGEA constant aan het evolueren, maar dan aanzienlijk sneller. Voordat het ‘together’ in de bandnaam kwam, werden huis- en tuinfeestjes plat gespeeld en was het onderbroekenlol en rammelpunkrock dat de klok sloeg. Inmiddels kent het trio relatieve wereldfaam en heeft het zich een doortimmerd en zelfverzekerd rockgeluid aangemeten, zo ook op nieuwste wapenfeit ‘The Phage EP’.

Sinds de release van hun derde langspeler hebben de Amerikanen vrijwel voortdurend opgetreden in binnen- en buitenland. Niemand die ze ongelijk zal geven, want ‘Badillac’ is een moshpitplaat pur sang. Op ‘The Phage’ ligt het tempo onverminderd hoog en de zang van William Keegan is even nerveus als altijd. Toch lijkt er iets te zijn veranderd. Na twee ouderwets vlijmscherpe meeblêrliedjes komt met Blue Mirror – misschien wel de beste track die together PANGEA ooit maakte – het kantelpunt. Ingeluid met een Byrds-achtig gitaartje, lazert Keegan in één haal al zijn furie over de luisteraar. “You planned it all, goddammit!”. Ook het slotstuk, de slepende ballade ‘She’s A Queen’, is verrassend robuust én, ja, theatraal.

Met behulp van rockveteraan Tommy Stinson (The Replacements, Guns ‘n Roses) is het de band gelukt zijn kenmerkende klank te  conserveren én te optimaliseren. Met dezelfde essentie en hetzelfde gevoel is een beduidend nieuw geluid ontstaan. Op ‘The Phage EP’ hangt de akoestische gitaar aan de wilgen en staat de ‘rock’ in ‘punk rock’ dikgedrukt. Er is geen losse steek te bekennen, terwijl de band blijft schudden en schuren en het speelplezier er andermaal vanaf spettert. Een EP van piramidale proporties.

 

 

​

 

De Californische garagerockers van together PANGEA zijn weer bezig: verandering van bandnaam, een uitgebreide wereldtour en de band wordt massaal geboekt voor alle zomerfestivals. 

 

Na enkel wat singles uitgebracht te hebben, heeft het trio drie jaar na hun tweede plaat ‘Living Dummy’ weer een album op hun naam: ‘Badillac’.

 

Ruig en duister
Alive is het eerste nummer van de plaat, en kickt er gelijk lekker in. Een ruige, duistere ondertoon wordt gezet voor de rest van het album. De vocalen van zanger en gitarist William Keegan worden ietwat zeurderig overgebracht, maar de snelle en poppy gitaarriffjes brengen de boel weer in evenwicht.

 

 

 

 

Gedurende single Badillac en het lome Why wordt het geheel gelijk weer over een compleet andere boeg gegooid en gaan we van een wild bierfeest naar een relaxed stranddagje. Of dat erg is? Totaal niet. De band weet namelijk als de beste hoe een afwisselende plaat precies in elkaar moet zitten en houdt overduidelijk niet van genres: ‘Badillac’ gaat van van lo-fi garagepop naar gruizige, opzwepende skatepunk.

 

 

 

 

Tekstueel gezien is ‘Badillac’ zeker geen uitschieter. Maar toch heeft elk nummer van together PANGEA een aanstekelijke factor en, zeker met een paar biertjes op, kan het niet anders dat het trio eindelijk haar naam internationaal gaat vestigen dit jaar.
Jente Lammerts

 

 

Een paar maanden geleden hadden we ze met Snakedog, een furieus en blaffend nummer. Rauw en catchy, hoe we het lekker vinden. Inmiddels is er een nieuw nummer uit in de vorm van Cat Man + info over een nieuw album. Op 21 januari verschijnt namelijk de plaat ‘Badillac’ van de gierende garagerockers. Op de nieuwe single horen we toch een flink donkerder geluid dat meer richting doomy garagesurf gaat.

 

Noir
Gezien de sound ook erg doet denken aan de klanken van een band als The Wytches, kunnen ‘doom’ en ‘noir’ wel eens een interessante stroming gaan worden in 2014. Bekijk voor nu de clip Cat Man hieronder!