Afgelopen jaar verkaste Kevin Morby (Woods, The Babies) naar Californië, een beslissing die zijn muziek op een bijzondere manier heeft getekend. In zijn nieuwe huis stond een achtergelaten piano, waar hij zichzelf op leerde spelen en zijn nieuwe album ‘Singing Saw’ op componeerde. Maar dit instrument is op het nieuwe nummer ‘I Have Been To The Mountain’ in geen velden of wegen te bekennen.

Morby’s nieuwe single wordt als vanouds gesierd door de kenmerkende gitaar en lome drums, met meer elektronische invloeden dan voorheen. I Have Been To The Mountain is veel krachtiger dan we van de songwriter gewend zijn: zijn bekende minimalisme heeft Morby laten varen, een nieuw jasje dat hem zeker niet misstaat.

Ook zijn nieuwe leefomgeving, Californië, maakt de muziek anders dan voorheen. Hij laat ons weten dat echte schoonheid ook een donkere kant heeft, evenals de dorre maar toch prachtige natuur in deze staat. Dit maakt de muziek bloedmooi met een schurend laagje dat je niet ongeroerd laat, dit belooft wat voor het album die in april verschijnt.

 

Kevin Morby is geen bekende naam, maar wel een bekend muzikant. Als liefhebber van indie is de kans vrij groot dat u wel eens, op een blauwe maandag, muziek van hem in uw oren heeft gehad. Morby is namelijk de bassist van Woods en frontman van the Babies samen met Cassie Ramone, bekend van Vivian Girls.

 

Voorgeschiedenis
Als zeventienjarige jongen verhuisde de muzikant van Kansas City naar Brooklyn om vervolgens half overrompeld in Woods terecht te komen. Echter verliet Morby enigszins mistreurig zijn verleden toen hij vorig jaar ‘zijn’ stad verruilde voor Los Angeles. Deze voorgeschiedenis, van een stad waar hij volwassen werd, zorgde voor een melancholische ode aan New York.

 

 

 

 

Morby neemt ons gedurende ‘Harlem River’ mee op reis langs de geliefde plaatsen van zijn jeugd. ‘If you knew just how far I travel’ zingt Morby ons zachtjes toe, als een voorbode van zijn reis naar het beloofde New York. De melancholische klanken van Miles, Miles, Miles gaan al snel over naar het uptempo en orgel gedreven Wild Side. En dan breekt de ongerustheid aan van de negen minuten durende Harlem River die met stuwende drums en langgerekte orgelgeluiden, de nimmer stilstaande onrust vertolkt van de muzikant. Contemplerend over het missen van zijn ‘trein’ en het bedaren van zijn onrust bereikt Morby met Cate le Bon’s sensuele stem op de achtergrond in Slow Train het hoogtepunt van het album.

 

Met ‘Harlem River’ heeft Morby ons een prachtig album gegeven, dat met haar warme contemplerende nummers ons na doet denken over het leven wat je had, hebt en zal hebben.
Domenico Mangione