De single is al een tijdje uit, maar nu is er ook een clip bij die verrukkelijke single Right Now van Dutch finest Amber Arcades. En die is zo mogelijk nog gelukzaliger dan de track zelf.  

Alles wat Annelotte de Graaf op haar Soundcloud-profiel plaatst, lijkt aan alle kanten te kloppen en ook op het geheel is niets aan te merken. De karakteristieke dromerigheid komt altijd terug, al is het soms ritmisch, soms euforisch en in het geval van Right Now: gewoon enorm laid back. In slow-motion en gekleurd met een retrofilter huppelen twee goed gemutste, langharige en onoverkomelijk schattige jongetjes ondertussen met plantenspuiten door een plantage. Waarom is niet de vraag, want het werkt.

Heb je ook wel eens last van slapeloze nachten, deze donkere dagen? Luister dan eens naar Constant’s Dream van Amber Arcades. Een liedje waar je langzaam in wegdroomt, een refreintje dat precies op het juiste moment openbreekt, met een minimale ondersteuning van percussie. Met maar weinig instrumenten doet het liedje precies wat het moet doen: lekker wegdromen.  

Annelotte de Graaf, het alias achter Amber Arcades, nam haar laatste EP op met producer Ben Greenberg en leden van Real Estate. Die samenwerking heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen. Vorige maand toerde de band nog in Duitsland en Engeland en is de band zojuist bevestigd voor SXSW, Eurosonic Noorderslag en Grasnapolsky. We wachten met smart op Annelotte’s debuutplaat.

Oké, ik ben een beetje laat, maar dat is omdat afgelopen week zo druk en intens en fantastisch was in de studio, en dat is een goed ding, toch? Waar was ik ook alweer… (Deel 1 en Deel 2.)

O ja, het weekend na de eerste oefensessies gaf Shane een performance in het Rubin’s Museum op een vertelavond die werd georganiseerd door de dochter van Patti Smith. Omdat de avond een speciaal Moederdag-thema had kwam Patti zelf ook langs om een verhaal te vertellen. Met een clubje van tien mensen zaten we  de hele avond in een hippiecirkel op de grond om naar verhalen van elkaar te luisteren. Dat was best wel cool. Hier een foto van mijn nieuwe vriend Benjamin die nogal onder de indruk is van Patti Smith die naast hem zit:

Maandag hadden we nog een eerste (en laatste) oefensessie met de complete band. Ik was best wel onder de indruk, deze gasten zijn wel echt pro. Speel een nummer drie keer met ze door en ze nailen het inclusief fills en versieringen. Hier een foto van mijn droomteam bij elkaar:

Aan in de studio
Dinsdag was het eindelijk aan in de studio. Dit was de eerste keer dat ik ooit in een fatsoenlijke studio opnam, dus ik was best nerveus dat ik dure dingen kapot zou maken of zo. Maar dat viel mee, ook al bleek Strange Weather echt een enorm gave studio te zijn met heel veel mooie dingen die potentieel kapot hadden kunnen gaan. Mijn nieuwe favoriete instrumenten zijn de Optigan – ik noem hem liever ‘de Disney-machine’ – en de Marxophone. Hier een foto van de studio in al zijn glorie:

Muzikale vrienden
Ook kwamen er geregeld muzikale vrienden binnenlopen in de studio om even te hangen en te luisteren naar de opnames. Soms wilden ze ook nog wel een stukje meespelen op de plaat. Zo leerde ik een heel toffe chick kennen die gitaar speelt in de band van Kevin Morby. Ze heeft een vette slide-solo ingespeeld op een van mijn tracks:

De week was belachelijk productief. Gemiddeld namen we zo’n twee a drie nummers per dag op, waardoor het aan het einde van de week al tien nummers op de band stonden. We konden zelfs al wat overdubs met orgeltjes en synths doen – wat cool is – want de komende zitten we in een iets minder fancy studio om vooral vocalen op te nemen.

Shows
Oja, ik heb ook nog twee shows gespeeld. Eentje in Cake Shop en een paar dagen later in de Union Pool. Shows spelen hier is te gek om te doen, maar over het algemeen wel iets minder goed geregeld dan in ons eigen landje, zeker als nieuw bandje dat niemand nog kent. Hier hoef je er bijvoorbeeld niet op te rekenen dat je eten krijgt voor de show. Of überhaupt geld voor je optreden.Dit is het meisje dat voor mij speelde in de Cake Shop:

Dit is de poster voor mijn gig in de Union Pool:

Until next time
Ik heb tot nu toe een hamburger met vlees gegeten maar hij was niet erg goed. Daar moet verandering in komen. Tot volgende keer! Peace

Wow, er is al weer een week voorbij, dat ging best wel snel. Onder het mom van ‘foto’s zeggen meer dan heel veel woorden’, heb ik een fotoverslagje van deze week gemaakt (met ook wat woorden). 

De eerste paar dagen hier stonden vooral in het teken van ont-jetlaggen. Ik heb onder andere veel in parken gezeten en nog wat teksten herschreven. Dit hier was een bijzonder fijn park – het East River State Park – met een heel mooi uitzicht op de skyline van Manhattan:

Na een paar dagen ontmoette ik via via Nick Helderman, een Nederlandse fotograaf die een tijdje in New York woont en met hele toffe bands hier werkt (METZ bijvoorbeeld!). Nick bleek een super toffe dude te zijn dus we hebben plannen gemaakt om de komende week samen wat foto’s te gaan maken van mijn avonturen hier in de studio. Ook hebben we een middagje door bakken met platen gezocht, dat was heel leuk:

Er zijn hier sowieso echt heel veel platenwinkels, met heel veel mensen er in die dingen kopen. Waar platenzaken in Nederland met moeite het hoofd boven water houden, lijkt het hier wat beter te gaan. Ik liep ook dit gave exemplaar tegen het lijf bijvoorbeeld:

Naast veel platenwinkels zijn er ook heel veel toffe shows. Elke dag van de week kan je wel kiezen uit minstens drie toffe gigs om heen te gaan. Tot nu toe zag ik J Fernandez, een psychedelische orgelwizard, en gister mijn buddies van John Andrews & the Yawns (het erg fijne solo-project van de drummer van Quilt/Woods).

Maandag was de eerste oefensessie. We repeteren in een ruimte die Looming Productions heet. Het is een bijzondere locatie. Van buiten zou je bijvoorbeeld niet zien dat er een oefenruimte complex in zit:

Van binnen is het ook bijzonder. Vooral omdat het echt best wel crappy is allemaal, haha. Maar ook heel charmant. Het is in ieder geval een “typical New York experience” is mij verteld, en daar ben ik helemaal voor in natuurlijk.

Deze eerste sessies waren alleen met Shane (de gitarist) en Ben (de producent), om wat feeling te krijgen met de nummers en de structuren te snappen, zodat alles sneller gaat als we zo met de volle band gaan oefenen en opnemen.

Dit is Shane die volgens mij net een grapje had verteld:

Dit is Ben die naast producent ook gitarist en bassist en pianist en tijdens deze sessie ook drummer is:

Ok, dat was het wel voor deze week! De hamburger-teller staat op 1 tot nu toe (en dat was ook een veganistische hamburger dus ik weet niet of dat telt). Daar ga ik wat aan doen deze week.

Peace x

Het is een jaar stil geweest rondom het project van Annelotte de Graaf sinds de debuut-EP van Amber Arcades in mei 2013 uitkwam, maar ze heeft zeker niet stil gezeten. Naast dat ze tegenwoordig ook frontvrouw is van noisy garagepop outfit Boner Petit is ze de afgelopen maanden druk bezig geweest met het afmaken van nieuwe nummers voor Amber Arcades, die ze de komende maand in New York gaat opnemen. Voor Daily Indie houdt de muzikante een dagboek bij van haar belevenissen in de Big Apple.

Daar zit ik dan – terwijl ik dit schrijf – in New York. Als ik uit het raam kijk zie ik de skyline van Manhattan, maar toch kan ik nog steeds maar moeilijk beseffen dat ik echt hier ben. Misschien komt dat door de jetlag waardoor ik sinds gisteren in een soort zombie-esque staat verkeer, waardoor alles een beetje langs me heen gaat. Misschien ook doordat dit hele plan eigenlijk altijd een soort abstract gegeven is geweest in mijn hoofd.  Ik riep al maanden dat ik dit ‘ooit’ wilde gaan doen, maar dat de daadwerkelijke uitvoering van dit plan steeds dichterbij kwam leek al die tijd aan me voorbij te gaan.

Ergens in november vorig jaar begon ik me te beseffen dat ik toch wel al een flinke stapel liedjes had opgebouwd en daarmee begon de vraag zich op te dringen wat ik daarmee wilde gaan doen. Ik ben niet iemand die van half werk houdt. Als ik een album ging maken moest het ook helemaal het album worden dat ik wilde, zonder halve keuzes. Ik besloot eens uit te zoeken welke producenten er zaten achter een aantal albums die ik te gek vind en kwam op een handjevol namen uit die ik op goed geluk een e-mail stuurde. Drie producenten reageerden enthousiast dat ze wel wat hoorden in mijn muziek en het komende half jaar tijd hadden om dit te gaan doen.

Na heel wat heen en weer mailen en skypen over planning en productieideeën kwam ik uiteindelijk op Ben Greenberg uit. Al ken ik Ben op dit moment alleen nog maar via skype en e-mail, volgens mij is hij best een awesome dude. Hij speelt in duizend-en-een-bands (waaronder old school punkers The Men, experimentele industrial outfit Uniform en ambient drone gitaar project Hubble) en werkt al sinds zijn tienerjaren als producent. Hij produceerde veel van de albums van de bands waar hij in speelt, maar ook andere prominente New Yorkse namen zoals Beach Fossils.

Een mooie bijkomstigheid was dat Ben in New York City woont, waar ik ook wat muzikale vrienden heb zitten. Halverwege vorig jaar leerde ik de gasten van Quilt kennen toen ik een show in De Nieuwe Anita met de band speelde. De band woont in NYC en toen ik vroeg of de muzikanten op de plaat wilden meespelen zeiden ze gelukkig ja! Ze bleken Ben ook weer te kennen uit de muziekscene in New York, wat volgens mij echt een klein en fijn incestueus wereldje is. De drummer van Quilt kon helaas niet meedoen want die is in nu op tour met Woods, maar Ben regelde zijn maat Jackson Pollis voor de drumpartijen, die jullie misschien kennen als drummer van Real Estate. Best wel vet.

Lang verhaal kort: ik boekte een vliegticket en nu ben ik dus hier. Ik heb nog drie dagen om over mijn jetlag heen te komen voor we maandag beginnen met oefenen en de pre-productie. Ik ben stiekem best wel zenuwachtig, maar ik vind het vooral heel erg vet om hier te zijn.

Oké, ik ga nog een hopeloze poging doen om wat te slapen, aangezien ik al om vijf uur vanochtend klaar wakker was. Peace uit, tot volgende week! Dan ga ik vertellen hoe het allemaal is gegaan met de oefensessies en hoeveel hamburgers ik al heb gegeten. Xx