Zegt de naam Saint Leonard je iets? Nou, ons ook niet direct, en we zijn ook niet zo van de namedropping verder. Maar als we een video van een artiest voorbij zien komen die A: is opgenomen bij Paul Epworth (van Glass Animals, Bloc Party, Thurston Moore, Paul McCartney, Coldplay, et cetera, et cetera) en B: live is opgenomen in de Abbey Road Studio (behoeft die introductie?) en C: waarvan de begeleidingsband bestaat uit leden van The Horrors, TOY en Klaxons… Ja, dan ga je dat toch even checken.

Kieran Leonard, de ‘saint’ en alt-folkie die schuil gaat achter het alter ego in kwestie, draait echter al even mee: zijn eerste EP uit 2009 werd geproduceerd door – excuses, nog meer namedropping – Carl Barât van The Libertines en Dirty Pretty Things. En als je aan de andere kant van het Kanaal woonde, had je Saint Leonard kunnen kennen van zijn voorprogramma’s voor onder andere, hou je vast: The Libertines, Adam Green, Ryan Adams, Patti Smith, Nick Cave en Father John Misty.

Gelijke delen David Lynch en Hunter S. Thompson
’s Mans laatste album stamt uit 2016 en heet Good Luck Everybody. Saint Leonard, die eruit ziet als een geest die komt spoken in de opera, ging toen nog door het leven met de iets minder goed bekkende naam Saint Leonard’s Horses, maar het album oogstte de nodige positieve reacties van BBC 6 en NME. Het verhaal van de plaat leest als een hedonistische reis, die Leonard via een sekte in LA, wapenhandelaars in Tijuana, een bijna-doodervaring in de Mojave-woestijn, magic mushrooms op de bruiloft van Father John Misty en de helderziende hond van Jim Morrison naar het huis van Stanley Kubrick bracht. Een nogal absurd verhaal inderdaad, dat meer weg heeft van gelijke delen David Lynch en Hunter S. Thompson dan van een artiestenbio. Je kan het teruglezen bij NME.

Dan Light Years, de nieuwe single en voorbode van de nieuwe plaat. Zoals in de inleiding beschreven: de credentials van Saint Leonard lijken alvast in orde. De track kwam – typisch – tot stand tijdens een spirituele reis naar de Himalaya en bestaat in de basis uit een piano- en strijkersliedje dat vrij doorsnee zou zijn, ware het niet dat er een monotoon-onheilspellende gitaardrone op de achtergrond klinkt. Nee, je hebt niet per ongeluk een tweede scherm met een garagebandje open staan.

Het zorgt voor een nogal vervreemdend effect, dat alle absurde shit die je nu over Saint Leonard hebt gelezen in één klap behoorlijk geloofwaardig maakt.