Star Roving van Slowdive klinkt oorverzengend vitaal

Het jaar onzes Heren 1991. De herinneringen die ondertekende van dat jaar heeft bestaan uit het rijden op een plastic ziteend met wielen, een tuin, een bosstrook, gegil op het schoolplein.

De verschijning van Slowdive’s nieuwste, Star Roving, slaat een gat van enkele lichtjaren naar exact dat jaar – het jaar waarin Slowdive debuteerde met Just for a Day. Uit de onmetelijke galmen van het artefact stijgt een zoete, nostalgische walm op – als uit bedompte fotoboeken. Herinneringen worden vanzelf wakker, al heeft een mens destijds geen halve noot van die plaat opgevangen. 1991, toen de telefoons nog van steen waren.

Want jongens, wat klinkt Just for a Day oud. Op de bodem van de zee staat een drumstel, gitaren waaien eindeloos en dan zijn er nog die harmonieën, zo zoet dat het zichtsveld welhaast meteen volledig grauw uitslaat. De plaat, samen met opvolger Souvlaki, heten tegenwoordig shoegaze-klassiekers.

Je vraagt je af wat zoiets voor 2017 betekent. Wel, dat het blijkbaar mogelijk is om met het gapend gat ‘1991’ achter en een muur van verwachtingen voor er alsnog met twee gestrekte benen in te gaan. Als Star Roving één ding is, dan is het namelijk oorverzengend vitaal. Het hart pompt bloed, hard en veel. In andere woorden: Slowdive leeft.