Interview

De yachtpunkers van St. Tropez toveren Amsterdam Centraal om in tijdelijk muziekparadijs


11 mei 2018

De overtallige etenszaakjes, koffietentjes en supermarkten op Amsterdam Centraal krijgen er in de maand mei een onverwachtse buur bij: de yachtpunk-band St. Tropez. Zijn gelijknamige tweede plaat is aan het begin van deze maand gelanceerd in een afgeladen popup-store in de Amstelpassage midden op het Amsterdamse station. De grootste muur van de weggestopte kubus is bezaaid met afdrukken van de tweede plaat en achterin de ruimte bevindt zich een mooi opgezet DIY-podium. Wij spreken hier zanger en bassist Lars Kroon over dit verfrissende concept.

Tekst Guus Timmermans Valerie van Hazendonk 

 Wat zijn jullie hier allemaal aan het doen?
“We willen eigenlijk al langer ons eigen café in Amsterdam. Gewoon een plek waar af en toe bands spelen, maar ook een plek die laagdrempelig is. Toen hadden we ook opeens op het centraal station een optie. Het is uiteindelijk een soort studio en venue geworden. Denk ik. Die vaagheid is ook wel goed. We hebben ontzettend veel muzikanten uitgenodigd, bekend en onbekend. Sommige mensen stuurden ons een bericht dat ze een nieuwe single willen opnemen, andere hebben helemaal niets gepland. Het idee is juist dat we kijken wat er gaat gebeuren. Als mensen hier gewoon komen om een biertje te drinken dan is dat ook prima. In principe willen we gewoon experimenteren.”

Wat is het doel van dit experiment dan?
“Ons album komt vandaag uit, dat is de aanleiding. Wij hebben een studio in Amsterdam op het KNSM-eiland. Dat is echt een heel klein donker hok. We kunnen daar eigenlijk niemand ontvangen. Nu zijn we deze maand hiernaartoe verhuist en kunnen we aan mensen laten zien hoe leuk het is om in een band te zitten. Het idee is dat je bij ons binnenkomt en meteen ziet hoe het achter de schermen aan toegaat. Zelf zijn we in onze studio altijd wel bezig met het maken van muziek, een beetje klieren en bier drinken. Dat kunnen we nu hier doen met andere mensen. Maar het is eigenlijk vooral een soort reclame voor bands of muziek maken in het algemeen, niet eens zozeer voor onszelf. Je kunt ook gewoon binnenkomen en onze plaat luisteren. We hebben niet alleen een zithoek, maar ook een tafel waar we achter kunnen werken. De setup is zo ingesteld dat als er een band of een muzikant komt, ze op het podium kunnen gaan staan en we gewoon op de knop drukken en opnemen.”

 

Wij kwamen erachter dat de tweede plaat eveneens St. Tropez heet. Wat is daar het verhaal achter?
“Er zit niet per se een verhaal achter. We vinden de verwarring gewoon heel vet. Tijdens Record Store Day zag ik onze plaat staan en het was een van de weinige platen die geen tekst had. Zo viel het meteen op. Als je dan weer zo’n titel erop moeten zetten. Ik weet niet, het past er gewoon bij, bij het concept van deze platen. Het zorgt misschien voor verwarring, maar dat is goed.”

Ondanks dezelfde naam is dit album wel een stuk minder toegankelijk dan zijn voorganger. Wat is er veranderd in de twee jaar daar tussen?
“De nieuwe plaat is inderdaad misschien wat conceptueler. We zijn meer nog op zoek gegaan naar de grens van obscuriteit. Het zijn nog wel nummers, maar we proberen die zoveel mogelijk kapot te maken. We proberen de chaos op te zoeken. We hebben over deze plaat best wel lang over gedaan voor ons doen. Op een gegeven moment zaten we een beetje vast. We hadden mega veel nummers en konden niet zo goed kiezen. We hebben allemaal meningen, want iedereen van ons schrijft ook. Zo is het altijd best wel heftig met zijn vieren. Het was geen writer’s block, maar meer een soort daadkracht en zelfverzekerdheid wat we een beetje mistte. Er was in de zomer een moment dat we in de studio zaten en we ineens begonnen op te nemen op een manier waar we allen blij mee waren.”

 

Wat zit er eigenlijk achter het artwork van jullie nieuwe album?
“We waren bezig met een kuil te graven voor onze videoclip. Fotograaf Sanja Marusic was mee die dag en toen ontstond de coverfoto daar ter plekke. De video vertonen we binnen ook in de popup-store. De clip duurt ook even lang als de plaat. In het begin komen we aanlopen en beginnen we te graven, het einde moet je zelf maar even zien. We wilden heel graag iets doen in de video wat een soort handeling was, een soort verwijzing naar verdwijnkunsten. Het idee van een handeling en die verheffen tot een soort mysterieus spiritueel niveau zit in al onze video’s.”

 

Is dat mysterieuze en spirituele ook een thema in jullie plaat?
“Ja, ik denk het wel. Je moet er natuurlijk ook niet teveel over zeggen, want dan is het mysterieuze natuurlijk ook weer weg. Uiteindelijk zijn het gewoon vier mensen die een gat aan het graven zijn in de video. Het is de bedoeling dat iedereen een eigen interpretatie heeft. We hadden ook een clip kunnen maken dat we aan het spelen, roken en drinken zijn maar dat is misschien juist wat iedereen zou verwachten. Of zoals iedereen nu een VHS-videootje doet. We willen geen saaie dingen maken. Dat is ook de insteek van de plaat. Het moet mensen gewoon verwarren.”

 

Aan de ene kant willen jullie dus de plaat heel mysterieus, vaag, en spiritueel houden, maar aan de andere kant zitten jullie hier wel vol in het openbaar om te laten zien hoe alles werkt?
“Ja, dat is juist goed. Precies die verwarring is waar we naar op zoek zijn. We denken na over wat we willen laten zien in beeldtaal en onze muziek, maar verder proberen we ook niet te veel na te denken in het algemeen en gewoon dingen te doen die we vet vinden.”

Zijn jullie van plan rekening te houden met de buren?
“We hebben juist al vrienden gemaakt met de buren. Ze zijn allemaal vet aardig. De mensen van Lil Amsterdam, die dit organiseren, zijn ook super cool. Die vonden het ook een tof idee en ze hopen dat we een beetje leven in de brouwerij brengen.“


 

De St. Tropez pop-up store staat vanaf een uur of zes zó vol dat zelfs een deel van de Amstelpassage overstroomd wordt door publiek. Met twee simpele kleuren als verlichting en een zware stroboscoop is het pand in een ogenblik omgebouwd tot volwaardig poppodium. De band zet zijn videoclip aan op de linkermuur en begint het album integraal te spelen. De gesponsorde speciaalbiertjes van een naburige brouwerij gaan de lucht in en er wordt voorzichtig mee geknikt.

Amsterdam CS is toch niet helemaal de setting voor een uitbundige moshpit. Dat merkt ook gitarist Cas Hieltjes: “Als jullie het leuk vonden, het wordt daar achter verkocht op plaat. Als jullie het toch niet zo leuk vonden, het is beter op de plaat.” Het optreden is net afgelopen of slecht ingelichte politieagenten komen partycrashen op het releasefeestje. Gelukkig werd de St. Tropez pop-up store niet direct opgedoekt en kunnen ze er komende maand nog vele artiesten, toevallige voorbijgangers en andere belangstellenden verwelkomen.

Van de optredens worden ook video’s gemaakt, die kun je hier bekijken.