Social distancing: hoe bassiste Judith Renkema de thuisisolatie overleeft

Het was in Tilburg waar het coronavirus zich voor het eerst in Nederland manifesteerde. Hartje Brabant, momenteel ook het epicentrum van de crisis. In diezelfde oude textielstad woont bassiste Judith Renkema. Door de huidige situatie vervielen behoorlijk wat optredens en opnamesessies, waarmee dus ook inkomsten. Voor TDI geeft ze een pagina uit haar dagboek prijs over hoe het leven in thuisisolatie haar vergaat.

Dag 12 in thuisisolatie
Locatie: Tilburg
Datum: 22 maart 2020

Lief dagboek,

Vandaag heb ik voor het eerst weer een instrument aangeraakt sinds de dag dat ik en al mijn medemuzikanten thuis kwamen te zitten. De zon schijnt, ik heb koffie gezet en ik zit op mijn bank met de kat. Ik heb mijn oude Guild-gitaar gepakt en ineens komt er een thema voor een potentieel nieuw nummer bovendrijven.

In de eerste paar dagen van thuisisolatie wist ik niet zo goed wat ik met mezelf aan moest. Mijn vriend Jeroen Kant was naar zijn boot gegaan om tot bezinning te komen. Ik bleef thuis met onze kat, Muchacho. Ik was onrustig, ververste om de 5 minuten ‘coronanieuws’ op Google en zat mezelf vooral druk te maken en chips te eten. De nieuw gevonden vrije tijd vond ik niet zo erg eigenlijk. Maar ik wilde niet ziek worden en maakte me ook druk om geld. Hoe ga ik in godsnaam de komende maanden doorkomen en hoe lang gaat dit echt duren? Letterlijk al mijn inkomsten voor de komende tijd zijn weggevallen. Er stond een kleine tour met Pieternel, we zouden in preproductie gaan voor de nieuwe plaat van Mattanja Joy Bradley, ik had mijn baslessen op maandag bij Phoenix Cultuur en er waren nog promo-optredens met Marlijn Weerdenburg. Ik zat met mijn hoofd al in een soort Apocalyps, ik dacht even dat de wereld over een paar maanden helemaal naar de klote zou zijn. Ik was mentaal al klaar voor een zombie-invasie. Ik heb nog wel wat geld achter de hand, maar daar ga ik zeker geen half jaar mee vooruit kunnen. Ik ging meteen in de ik-moet-shit-verkopenmodus. Ik heb in de eerste week meteen wat spul verkocht en besloot een hoop kleding op United Wardrobe te koop te zetten. Als ik mijn sixties P-bassen maar niet hoef te verkopen….

Verder had ik in eerste instantie niet zoveel zin om te bassen of muziek te maken. Nadat het duidelijk werd dat er de komende maanden niet opgetreden ging worden kwamen de eerste posts op social media van medemuzikanten voorbij.  Muzikanten die riepen dat ze nu héél veel gingen oefenen. De eerste oproepen voor online lesgeven schoten de lucht in en iedereen was blij met de tijd vanwege de nieuwe nummers die ze zouden gaan schrijven. De houding van: we gaan nu de beste plaat ooit maken. Ik kreeg er juist een beetje weerstand door en had nog helemaal niet de rust in mijn lijf om ook maar één noot te spelen.

Ik besloot iets anders te doen. Ik ging tekenen, iets dat al jaren op en af in mijn hoofd zat. Ik kocht wat stiften en potloden en zo was ik opeens elke dag een paar tekeningen aan het maken. Ik zette platen op tijdens het tekenen en heb daardoor veel naar toffe muziek geluisterd. De soundtrack van Once Upon a Time in Hollywood, Tumba Rumba (een oldschool latincompilatie), Calexico en een western jazzplaat van Sonny Rollins. Ik was een maandje terug nog samen met Jeroen op vakantie in Austin, Texas. Toen we terug kwamen waren de eerste paar besmettingen – nota bene in Tilburg – net bekend gemaakt. Nog geïnspireerd door onze vakantie tekende ik tacotrucks, slangen, gevaarlijke vrouwen, skeletten, woestijn taferelen en alles wat ik maar leuk vond. Soms met een grappige tekst erbij en met veel kleur. Een eigen wereld waarin ik me even niet druk hoefde te maken en niks hoefde. Zo wil ik deze tijd graag ook benutten. Met creativiteit, zonder verwachting van mezelf of van buitenaf. Deze tijd gebruiken om even los te komen van wie je in het ‘normale’ leven denkt te zijn. Om een dag te laten zijn wat het is, in plaats van een schema aan te houden omdat je dingen moet. Laat het allemaal maar gebeuren en we zien wel. Zo zat ik vandaag toch opeens weer muziek te maken. Gelukkig maar.