New Music

Saranne en het tegenwicht aan de hoeramachine op nieuwe single Dat Is Leven


16 februari 2020

Er zijn dagen dat het anders gaat. Anders dan je wilt, anders dan je hoopt. Dan kom je er achter dat het leven niet die hoeramachine is zoals het wel eens lijkt op de sociale media. Al die ballen die je in de lucht te houden hebt: partner, gezin, werk, vrienden, familie en hobby’s. Het is het gevoel dat Saranne overkwam in de periode nadat ze twee kinderen kreeg.

Opeens was er weinig tijd meer voor de muziek. Was ze soms al blij dat ze even rustig op de bank kon crashen. Nieuwe plaat Dagen Dat het Anders Gaat handelt over dat gevoel. Het leven dat je even overrompelt. En dat het best oké is dat soms gewoon te erkennen.  Zoals ze zelf al onderkent in de clip waarin ze haar eigen woonkamer helemaal onder de verf smijt: Dat is leven.

De kracht van deze troubadour? Haar warme vocalen met zuidelijke tongval en de herkenbare vertellingen over de drukte van de moderne tijd, teruggebracht tot de essentie van het bestaan. De Nijmeegse neerlandica met Limburgse wortels – het laatste nummer van haar nieuwe plaat, Onder d’n Toare, is een mooie ode aan thuiskomen waar ze ooit thuis was – schreef voor het eerst in het Nederlands. “Je moedertaal is toch altijd de taal waarin je je het beste en meest authentiek zal kunnen uitdrukken, maar het is daarmee ook kwetsbaar. Omdat ik als neerlandica al dagelijks het Nederlands bekijk, beoordeel, onderzoek, was de overstap naar het Nederlands lastig”, vertelt Saranne.


Haar liefde voor de Nederlandse taal en literatuur blijkt ook uit de inspiratie. Ze schreef zowel op basis van Nescio’s De Uitvreter (het verhaal over de naar een bestaan als bohemien zoekende profiteur Japi, dat zich deels in Nijmegen afspeelt) als op Mijn moeder is mijn naam vergeten van dichteres Neeltje Maria Min een nummer. “Dat gedicht van Neeltje Maria Min heeft altijd een enorme indruk op mij gemaakt vanwege de hoorbare schreeuw om aandacht. De herhalingen en het ritmische klankenspel zijn fantastisch. Het lijkt in eerste instantie betrekkelijk eenvoudig, maar als je de tekst dieper gaat bekijken, heeft het ontzettend veel lagen. In mijn interpretatie van het nummer Voor Wie ik Liefheb wilde ik niet alleen benadrukken dat je gezien en genoemd wilt worden door wie je liefhebt, maar dat je bij hen ook vooral wilt kunnen en mogen zijn wie je bent. Met al je goede intenties, al je fouten en al je dagen dat het net even anders gaat.”

“Het mooie aan De Uitvreter vind ik de taal. Er zitten van die prachtige woorden in als ‘je te sappel maken’ en omdat Nescio niet in verheven Nederlands schreef, maar in spreektaal, is het nog steeds zo ontzettend goed leesbaar, terwijl het al meer dan honderd jaar oud is. Ook het onderwerp is tijdloos. Ik denk vaak aan dit verhaal als ik bij de Waal ben. Ik kan ook tobben en doe niets liever dan uren in een vuurtje staren of uitkijken over de Waal. Juist dat contrast wilde ik benadrukken in Aan de Waal: tussen de onrust van binnen en het relativerende van die zon die altijd op zal komen en die Waal die toch wel naar het westen zal stromen, linksom of rechtsom. Zoals Erik Scherder al beweert is het maken van muziek helend. In die zin hoop ik met mijn album ook anderen te helpen: door te erkennen dat er voor iedereen wel dagen zijn dat het anders gaat en door te laten zien dat dit oké is, menselijk.”