RECENSIE: Night Beats – Sonic Bloom

 

Vielen afgelopen jaar bands als Tame Impala en The Allah-Las nog op vanwege hun opmerkelijke sixties-sound, is in 2013 de jaren ’60-psychedelica geheel de nieuwe standaard. Op deze nieuwe plaat van de psychedelische rockers Night Beats kunnen liefhebbers van deze stroming weer hun lol op, want deze full length duurt maar liefst meer dan vijftig minuten. En daarnaast, de band uit Seattle flikt het ‘m ook nog eens met ‘Sonic Bloom’. Het album klinkt een stuk minder rammelend dan de zelfgetitelde debuutplaat, terwijl de band zijn veelzijdigheid en enthousiasme weet te behouden.

 

 

Absoluut spannend
Begint het album nog met sterk aan The Allah-Las refererende songs (Playing Dead, Love Ain’t Strange (Everything Else Is)), pas echt spannend wordt het voorbij de helft van de plaat, wanneer zowel blazers als The Doors-orgeltjes van zolder worden getrokken. The Doors inderdaad, want dat is een duidelijk referentiepunt. En dan met Jack White op zang. En Jah Wobble op bas. Juist, ja: origineel wordt het nergens, maar een spannende plaat is ‘Sonic Bloom’ absoluut.
Jelmer Luimstra