New Music

RECENSIE: Jessica Pratt – Jessica Pratt


2 augustus 2013

Een belofte te breken door een geheim te delen. Ik wil niet zeggen dat het me niets doet, maar het is het meer dan waard. Mijn lippen branden al enige tijd. Dat is de schuld van een bewonderenswaardige vrouw die zich samen met haar gitaar ophoudt in San Francisco. Ik heb het over Jessica Pratt en haar titelloze debuutalbum.

Een eerste luisterbeurt doet vermoeden dat Jessica Pratt een onontdekte folk-parel is die is ondergesneeuwd in het geweld van de jaren zeventig, maar niets is minder waar. Deze plaat kwam afgelopen winter uit (en pas eind mei in Nederland) waarvoor mijn dank uitgaat naar Tim Presley, ook bekend als White Fence. Hij is speciaal voor deze plaat een label gestart met de gedachte om deze aan de wereld te schenken.

Doeltreffende liedjes
Jessica Pratt maakt intieme, verleidelijke en bovenal betoverende liedjes. Steek een kaars aan, zet deze plaat op voor je het weet begeef je je in een totaal andere wereld. Maar verdwalen doe je niet, Pratt houdt je hand stevig vast. Haar liedjes hebben een liefelijke en kinderlijke simpelheid, maar zijn zo doeltreffend.

Ons geheim
Waarom heb je het gevoel dat een plaat is gemaakt voor jou, maar wil je het delen met iedereen?  Wat maakt een bepaalde plaat zo charmant en vertrouwd? De magie van sommige albums komt misschien door de manier waarop je er aan komt. Laten we daarom iets afspreken. Je mag deze plaat met één iemand delen. Die persoon doet dat vervolgens precies hetzelfde. We noemen het ons geheimpje en waag het niet deze te breken. Dat werd mij ook gevraagd. Ik beloofde het. Ik kon mij er alleen niet aan houden.