PEER ging naar Liverpool om zijn nieuwe videoclip te schieten en dat zag er zo uit
30 juli 2017
PEER is de nieuwe rock-‘n-roll-sensatie uit Middelburg, dus als de band vraagt: “Hé, wij gaan naar Liverpool om onze nieuwe clip op te nemen, kunnen wij een dagboek voor The Daily Indie bijhouden?”, dan hoeven we daar niet over na te denken. Het verslag lees je hieronder, geschreven door drummer Renzo Rijn, met foto’s van Henk van de Haar.
Dag 1
Goedemorgen! Nouja.. goede, het is vier uur s’ ochtends en de band bus staat al voor de deur. We moeten pas om kwart voor negen vliegen, maar vanuit Zeeland is Schiphol een jaartje of twee rijden. Rond half acht staan we in de rij voor de douane en om één of andere mystieke reden worden muzikanten er altijd uit geplukt. Eenmaal door de douane heen worden er nog wat zenuwplasjes gepleegd en wat busjes haarlak (ja, haarlak!) ingeslagen. Neen, dat kapsel van Gijs blijft niet uit zichzelf zo keurig rechtop staan!
Het vliegtuig stijgt op en begint vrijwel direct weer met dalen. Jammer, want ik had een prachtig uitzicht.. op de stewardess.
We landen op John Lennon Airport! En zetten voet aan Britse grond, waarna we de bus richting Liverpool pakken en toevallig langs alle bekende Beatles-plekken als Strawberry Fields en Penny Lane rijden. Wat een heerlijke stad is Liverpool toch, prachtige gebouwen, mooie mensen en een topsfeer. Nu weet ik direct weer waarom ik om drie uur ’s ochtends m’n nest uitkwam!
Aangezien we nog niet kunnen inchecken bij ons hostel besluiten we de nodige bakkies pleur in te slaan bij de lokale supermarkt, waar Bas ook een mini-ventilator koopt, want ja, “die was maar twee pond”.
Rond twaalf uur ontmoeten we met onze filmvrienden. We lopen naar de kaai aan de rivier The Mersey. Op deze plek schieten we de eerste shots voor onze nieuwe videoclip. Het zonnetje schijnt en wij zijn als kinderen in een snoepwinkel zo blij omdat er een hele dag regen voorspeld was. De hele dag slenteren we door Liverpool om op de mooiste plekjes te gekke shots te maken. Mijn favoriete plek zijn de oude dokken. Op deze plaats werden vroeger schepen gebouwd en pakhuizen voorzien van handelswaar. Nu staat het allemaal leeg, beetje spooky, maar er hangt wel een gave sfeer.
We filmen vervolgens op een dak van een hoog gebouw midden in de stad met prachtig uitzicht over heel Liverpool/ De avond valt en langzaam gaan we richting ons hostel waar we onze stapelbedjes inkruipen. Niet dat je er kan slapen hoor, de kamer ligt namelijk aan de kant van de Mathew Street, dat is zeg maar het Lloret de Mar van Liverpool. Welterusten!
Dag 2
Wederom, vroeg uit de veren! Niet zo vroeg als de dag ervoor, maar geloof me, ’t was vroeg! Op naar het ontbijt. Typisch Engels, een Bacon Bab, geen idee wat het wa,s maar het was wel lekker. En om half negen staan we al weer met onze koppen voor een camera. Ons eigen liedje te playbacken met wallen waar je u tegen zegt. Het weer is een stuk minder, maar dat heeft ook wel iets… uhm, typisch Brits zullen we maar zeggen. Het mag mag de pret zeker niet drukken. We draaien weer op een hoop toffe locaties en rond lunchtijd staat al het materiaal erop. It’s a wrap! De filmcrew gaat naar huis, en wij gaan de stad in.
Liverpool is een goede stad als het op winkelen en uitgaan aan komt. Er zijn een heleboel toffe straatjes en steegjes om in te duiken en er is genoeg te doen om de tijd in sneltrein vaart voorbij te laten vliegen. Voor we het weten zitten we weer in de bus richting het vliegveld. We hebben niet veel tijd meer, dus we haasten ons richting de gate. Nou ja, wij vier en onze fotograaf haasten zich, maar de manager en de crewmember die we mee hadden genomen zijn plots spoorloos. We zitten al in het vliegtuig, met de gedachte “joh die komen zo wel”. Nou, niet dus. De deuren van het vliegtuig gaan dicht en het toestel begint al met taxiën. Gijs spreekt de steward aan met het verhaal dat er nog twee personen ontbreken. “Well I guess they are too late then!” is het antwoord. Late zijn ze zeker. Kunnen ze geen afstand doen van het mooie Liverpool, hebben ze nog geen genoeg van de whisky?! Geen idee.
Twee dagen later komen ze doodleuk even buurten tijdens onze repetitie. Wat ze verder in het Britse nog hebben uitgevoerd, is tot dusver onduidelijk. Wat we wel weten, is dat de twee dagen voorbij zijn gevlogen. Voor je het weet zit je weer met je smoel in een naar zweet en bier meurende bandbus onderweg naar een volgende gig een reisverslag te schrijven voor The Daily Indie. De single en video komen begin september uit, checken!
Kusjes,
Renzo Rijn, de drummert van jouw nieuwe favoriete band, PEER.
