Nog één keer alsof niemand luistert: Frog Eyes zegt tot ziens met Idea Man

Frog Eyes, het is afgelopen. Na elf platen sluit het theater. In deze vorm horen we niet veel langer het manische gekakel van bibliothecaris Carey Mercer. Een man met handen en vingers in en aan Wolf Parade, Sunset Rubdown, Swan Lake en een boek dat Cloud of Evil heet. Een man met een vrouw, Melanie Campbell, achter het drumstel, ook in Frog Eyes.

En Frog Eyes staat aan de vooravond van het afscheid. Een band die zich in zijn loopbaan misschien niet heel ver uit de schaduw van de coulissen heeft gespeeld. Wolf Parade passeert in een vlammende rotvaart en slijt haar ziel in een handvol platen aan de middelmaat.

Op Frog Eyes slotplaat Violet Psalms nog een keer alle voet- en spotlichten aan. Mercer zocht, in eigen woorden, ‘de vrijheid om muziek te maken met de verwachting dat niemand luistert.’ Dan functioneert Frog Eyes op Idea Man alsnog als vanouds: muzikale frasen die in elkaar passen als een kubistische puzzel.

Net niet helemaal lekker. Orgeltjes en gitaren knarsen en kraken en Mercer wringt woordraadsels en als het bijna pakkend wordt – je denkt dat je het kunt pakken en het lukt niet. Frog Eyes, te onberekenbaar, te eigenwijs.

Violet Psalms verschijnt 18 mei op Paperbag Records.